LIGHT

Alles moet minder, korter, lichter en gemakkelijker in de kerk. Minder in de preek, minder lange preken, geen middagdiensten meer, om het jaar huisbezoek. Niet zo ernstig over de eeuwigheid. Wat minder zwaar tillen aan de geboden… De kerk moet ‘light’!

Als we eens net zo met ons bijbeltje omgingen als met een mobieltje, dan zaten we er dag en nacht in te turen. Dan waren we net zo zuinig op elke kerkdienst als een puber op zijn/haar oplader. Maar nee: mag het in de kerk een onsje minder zijn? Net als in de supermarkt: mager.

Wat is zowel de oorzaak als ook het gevolg van deze light hype? Een graatmager geestelijk bestaan. Geloofslevens met een hongerwintergestalte. Jongeren en ouderen met geestelijke anorexia. Schoonheidsideaal: geen vlees op de botten.

Soms ben ik bang dat die verontruste kerkgangers die vroeger uit de Samen-Op-Weg kerken vertrokken zijn, gelijk krijgen. We neigen dezelfde kant op. Natuurlijk wuiven we die kritiek onmiddellijk weg: Dat kun je niet met elkaar vergelijken, dat is heel wat anders! Maar is dat echt zo? Als je consequent een light menu biedt, moet je niet raar staan te kijken als de consument ingesteld raakt op caloriearm voer. En dat de meer-eisender geestelijke eter elders op zoek gaat naar voedsel. Of dat de jeugd denkt; in zo’n flauw liflafje heb ik geen goesting. Zouden er straks bij ons, net als je ziet in sommige dorpskerkjes, of op vakantie in het buitenland, ook slechts kerkjes met weinig preek en weinig mensen overblijven? Een paar ‘grijze kopjes’ resteren. Light wordt night; wie doet het licht uit?

Want het lijkt wel alsof het een soort éénrichtingverkeer is. Het gaat altijd maar één kant op: makkelijker, minder, lichter. Door de generaties heen zie je dat gebeuren: Opa en oma gingen nog twee keer. Vader en moeder één keer. Kinderen nog af en toe. Kleinkinderen zijn niet meer gedoopt. Of: eerst was men ‘Gereformeerde Gemeente’. Toen werd men Christelijk Gereformeerd. Na een paar jaar, of in de volgende generatie, wordt het evangelisch, of ‘niets’. Maar hoe dan ook: het lijkt altijd wel van moeilijk naar steeds makkelijker te gaan. Van ernstig naar steeds oppervlakkiger. Waarom gaat het zelden de andere kant op? Omdat heuvel op moeilijker gaat dan heuvel af! Heuvel op is zwaar, doe maar liever wat lichter. Maar wordt wat zo na het wegen overblijft, niet eenmaal te licht bevonden?

Nee, ik pleit niet persé voor extra zwaar. Geen overgewicht. Een gevaarlijk hoog BMI schijnt trouwens juist een bijverschijnsel van de light-eterij te zijn: gevolg van een onevenwichtig eetpatroon. Dat dus niet. Maar zeker ook geen ondervoeding. Liever inhoudsvol. Vezelrijk. Een bruin broodje ‘Gezond’. Boordevol vitaminen. Stevige kost. En nog heel lekker ook. Dat kan best eens verrassend zijn: hetzelfde Woord, maar dan anders opgemaakt, anders gepresenteerd, anders klaargemaakt. Verandering van spijs doet eten. Als er maar goed gegeten wordt van goed geestelijk voedsel: Schrift en belijdenis. Drie stukken, twee wegen en de ene Naam. Uitleg en toepassing. Praktisch en persoonlijk. Actueel en confessioneel. Bemoediging en vermaning. Jaarlijks huisbezoek. Vrije stof en leerdienst. Niet verder meegaan met wens om light. Want je wordt wat je eet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen