Vuur

Natuurlijk is het zo, dat de één verder op de weg van het heil gevorderd is dan de ander. „Ik heb u met melk gevoed en niet met vaste spijs, " zegt Paulus in 1 Kor. 3 : 2, maar in Efeze 4 : 13 spreekt dezelfde apostel over „het worden tot een volkomen man, tot de mate van de grootte der volheid van Christus."

De pinksterbeweging voegt aan de orde van het heil, in de buurt van cle heiligmaking, er een bijzonder stadium aan toe, n.1. de doop met cle Geest. Dat is dan niet een gave die alle gelovigen ontvangen, maar die wordt slechts gegeven aan hen, die er naar zoeken en er speciaal om vragen. Het gevolg is dat cle gemeente gesplitst wordt in twee groepen van gelovigen: onder en met de doop met de Geest. Deze onderscheiding kent de bijbel niet, „want ook wij allen zijn door één Geest tot één lichaam gedoopt." (1 Kor. 12 : 13) Paulus schrijft niet, dat de één meer weldaden ontvangen heeft dan de ander, maar dat de ene gelovige meer leeft uit de weldaden die hij of zij in Christus ontvangen heeft, dan de ander.

Paulus verdeelt de gemeente niet in twee klassen, maar roept op „om de beelde Zijns

Zcons gelijkvormig te worden." (Rom. 8 : 29). De Schrift roept op tot een groei in het igeloof en tot een vervuld worden met de Heilige Geest (Efeze 5 : 18), maar Gods kinderen worden niet onder een nieuwe wet gezet, alsof de doop met de Geest, als een extra toegevoegd moet worden aan het geloof.

De pinksterbeweging beroept zich voor deze bewering op de verschillende geschiedenissen in de Handelingen der Apostelen. In dit boek vinden ze de sleutel voor het verstaan van alles, wat het Nieuwe Testament zegt over het werk van de Heilige Geest. Wij ontkennen niets van wat er staat over de gebeurtenissen van de doop met de Geest in dit bijbelboek (Hand. 2 : 4 en 38, 8 : 18, 9 : 17, 10 : 44, 19 : 6), alleen moeten we er onmiddellijk aan toevoegen, dat Lukas ons een beeld geeft van wat er in de jonge christelijke kerk heeft plaats gevonden en we deze gebeurtenissen niet als normatief mogen zien voor het verdere leven van de kerk. Het gaat in deze geschiedenissen om de doorbraak van het volle evangelie onder de joden, de Samaritanen en de heidenen.

Kent het boek Handelingen toch wel een bijzondere doop met de Geest? We kunnen in dit artikel de genoemde bijbelgedeelten niet apart aan de orde stellen, maar m.i. kunnen we uit Handelingen leren, dat er volgens Lukas telkens nieuwe, onverwachte doorbraken van de Geest plaats vinden, waar dan wel aan toegevoegd kan worden, dat in deze doorbraken zelf God liet zien, dat Hij één volk wil uit de Joden én de Samaritanen en de heidenen. De stormwind van de Geest brengt ze allen bij elkaar. Een aparte doop met de Geest als een „extra", kunnen de pinkstermensen niet waar maken. Toch is de aantrekkingskracht van cle beweging wel te verklaren, als we de hand in eigen boezem steken, want wat komt er zichtbaar in het leven en in de leer van het werk van de Geest? !

De gedachte dat wie door het geloof Christus ingeplant is, wel de Geest ontvangt, maar niet cle volle gave van de Geest, omdat er eerst nog iets door ons gedaan zou moeten worden, is in strijd met het hele spreken van het Nieuwe Testament over het werk van de Heilige Geest. Alle gelovigen delen in het charismatische werk van de Geest. Dat wil niet zejgen dat iedere gelovige alle gaven heeft. Paulus zegt uitdrukkelijk dat er verscheidenheid is en dat aan de één deze, en aan de ander die gave geschonken wordt (1 Kor. 12). De bijbel leert ons dat elke gelovige op het moment van de wedergeboorte de Geest en één of meer van de aharismata (= geestesgaven) ontvangt. De gereformeerde theologie heeft altijd zo gesproken over het werk van de Heilige Geest. Ze heeft het niet gezocht in spectaculaire ervaringen, maar de gewone weg van de Geest met en in de gelovige is die van groei tot geestelijke volwassenheid. Calvijn klaagt vaak over het lage peil van het geestelijke leven in zijn dagen, maar hij wekt dan nooit op tot een speciale ervaring te zoeken in een soort Geestesdoop. Voor hem is de wedergeboorte in het leven van de zondaar door de kracht van de Geest het fundamentele gebeuren. De wedergeboorte was voor Calvijn de doop met de Geest. „Evenals dus „met de Heilige Geest en vuur dopen" betekent de Heilige Geest schenken, die in de wedergeboorte de taak en de natuur van het vuur heeft, zo betekent wedergeboren worden door water en Geest niets anders dan die kracht des Geestes ontvangen, die in de ziel datgene doet, wat het water doet in het lichaam." Het eigenlijke wonder van de Heilige Geest is dat van de wedergeboorte, die de doop van de Geest is. Wat daarop volgt is een proces van geestelijke grce'i en ontwikkeling. Calvijn schrijft daar het volgende over:

„Daarom worden wij door die wedergeboorte door de weldaad van Christus vernieuwd tot Gods gerechtigheid. Deze vernieuwing wordt niet op een ogenblik of dag of jaar volbracht, maar door voortdurende, ja soms ock langzame voortgang doet God de verdorvenheden des vleses in zijn uitverkorene te niet Er is plaats voor groei...; al naarmate iemand dichter komt tot de gelijkenis met God zeg ik, dat in hem Gods beeld meer schittert. En opdat de gelovigen hiertoe mogen komen, wijst God hun de loopbaan der boetvaardigheid toe, cm daarin hun ganse leven te lopen." (Lees in dit verband ook na H.C. zondag 26, vr. 70). En de pinksterbeweging vraagt de kerk dan en wat zien we daarvan? Alle gelovigen zijn toch met de Geest gedoopt? Nou dan Om hier antwoord op te geven is niet zo eenvoudig. We moeten wel bedenken dat de doop met de Geest niet altijd gebeurde met bepaalde tekenen, want bij de geschiedenis van de kamerling en bij die van Lydia, lezen we dat zij de Geest op een rustige wijze cntvangen hebben.

Verder moeten we bedenken dat de kerk vaak het beeld van de gemeente van Laodicea vertoont: Niet koud en niet heet, maar lauw! Rijk en verrijkt en aan geen

ding gebrek en we vergeten dat we ellendig, jammerlijk, arm, blind en naakt zijn. Maar de verhoogde Heiland zegt ook nu neg: Ik zal u geen wezen laten en Ik zal u Mijn Geest zenden. Moge die Geest de ontdekkende genade in ons leven schenken, zodat we een groot zondaar voor Hem worden, want door dezulken geldt het woord: , , Zie ik sta aan de deur en ik klop." En daar stopt, het niet mee, ook niet na ontvangen genade, want „indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen."

„De werking van de Heilige Geest heeft een charismatisch karakter: zij deelt genadegaven uit. Echter ook hierin is werkelijk niets geheimzinnigs of onmen'selijks. Het is „geen stroom van kracht" die abrupt een mens grijpt. Geen losbreken van lavastromen uit het onbewuste. Geen uitbarsting van emotie of sentiment. Het is alles zoveel redelijker, zoveel geleidelijker, zoveel geestelijker! Het is immers het opgenomen worden in de gemeente van cle opgestane Heere. En die Heere is een levende tegenwoordigheid, die in het Woord ervaren wordt. Wie opgenomen is in de gemeente, krijgt daar overeenkomstig zijn aard en aanleg vanzelf zijn plaats aangewezen en met die plaats ontvangt hij ook de gaven ( ) Hier is sprake van het algemeen priesterschap der gelovigen, dat in iedere gestalte charismatisch karakter heeft." (Ds. W. Aalders: Man en vrouw in een revulutionaire tijd). In het bovenstaande is een belangrijk stuk van de leer van d.e genoemde bewegingen aan de orde gesteld. Gezien de lengte van het artikel is het onmogelijk cm het uitgebreider te doen en nog meer zaken „door te lichten." Het gaat om het onderscheiden van de geesten. En dat kan alleen door het licht van de Heilige Geest op een juiste wijze gebeuren!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen