VI DE NAAM DES HEEREN

Meditatie

Zondag 36

Toepassing

Hoè staan wij nu tegenover die Naam des Heeren ? Hebben de namen des Heeren voor ons ook al zulk een betekenis gekregen, zoals we daar nu zoeven iets van gehoord hebben ? O welk een troost ligt er toch voor Gods kerk in de betekenis van die namen ! Spreken we over de Naam des Heeren, dan denken we daarbij wel meest aan Gods allergrootste Naam. Dat is dus die Naam Jehova. Maar verder door zo in het enkelvoud van de Naam des Heeren te spreken, hebben we te denken aan al die namen waarin Hij iets van Zijn Wezen en aanbiddelijke deugden tot uitdrukking brengt. Dus zo wordt dan met die Naam God Zelf bedoeld en daarmede wordt dan gezegd Wie Hij is voor Zijn gunstgenoten. Het betrouwen op die Naam is dus een betrouwen op het Wezen Gods Zelf. Het is een steunen op Hem als de Onveranderlijke, als een getrouw en een uit-en een doorhelpehd God. Zo betekent het dus een zich verlaten op Hem, bij alles wat hier op aarde ontvalt en ons in onze verwachtingen beschaamt. Ja, het wil zeggen: in de donkerste tijden en omstandigheden zijn sterkte in de Heere te vinden als een nooit beschamende Toevlucht voor de Zijnen. Zo vinden we in Hem ons hoogst Vertrek en mogen we ons in Hem beroemen, ook al is het dat de vijgeboom niet bloeit en er geen vrucht aan de wijnstok is te vinden, dat het werk des olijfbooms liegt en de velden geen spijze voortbrengen.

Dan hebben we aan God genoeg en dan verblijden we ons in Hem als de Rotssteen van ons heil. We zullen dan niet vrezen, al veranderde de aarde hare plaats en werden de bergen verzet in het hart der zeeën. Met God komen we er goed uit. Laten dan Zijn wegen voor ons zeer onbegrijpelijk zijn en schijnbaar tegen al Zijn eigen toezeggingen ingaan, maar de eer van Zijn Naaam gedoogt het niet dat Zijn Woord niet bevestigd wordt. Zo vindt de ziel in die Naam ook zulk een vaste pleitgrond in haar gebed, als het schijnt alsof de zaak des Heeren voor goed schade lijden zal. Wat zou God dan met Zijn grote Naam doen }

Geliefden, zo zal die Naam des Heeren nu voor ons betekenis moeten krijgen. Daarom hebben we nu gevraagd, hoe wy staan tegenover die Naam des Heeren. Staan we er nog onverschillig tegenover > Durven we die Naam zelfs te misbruiken en ijdel op onze lippen te nemen, ook al is het dat we nog leven onder de zuivere verkondiging van Gods Woord} Och, laten we u nog in alle ernst mogen waarschuwen. Kinderen, misbruikt de Naam des Heeren niet, zoals ge daar op de straat en in het gezelschap van uw speelmakkers zo licht toe geneigd zijt. Bedenk toch dat ge niet vloeken moogt!

Vloeken is een schrikkelijke zonde. Het vloeken is zulk een schrikkelijke zonde, dat God die met de dood te straffen bevolen heeft.

Jongelingen in militaire dienst, misbruikt de Naam des Heeren niet! Wat wordt er gevloekt ook in de kazernen. De Overheid schiet hierin ook zoveel te kort, als ze tegen dat vloeken niet streng genoeg optreedt. Ons land gaat ook om die gruwelijke ontheiliging van Gods Naam gewis ten gronde.

Maar we hebben beluisterd, dat ook dit gebod zeer wijd is. We hebben daarom ook alles niet kunnen noemen wat onder de overtreding valt van dit derde gebod. De volgende zondagsafdeling zal ons daarbij ook nog de gelegenheid geven om op de inhoud van dit derde gebod nog wat dieper in te gaan. We denken hierbij immers ook aan het werk der zending en aan de verbreiding van Gods Naam op de Christelijke scholen. En ook is er in dit verband nog wel iets te zeggen over het vastleggen in de belijdenisschriften van de zuivere leer en over de verdediging daarvan. Bij de behandeling van de volgende zondagsafdeling hopen we daar nog wel op terug te komen.

In welke vorm we ook de Naam des Heeren misbruiken, de Heere zal niet onschuldig houden, die Zijn Naam ijdellijk gebruikt. En dit houdt wat in ! Vreselijk zal de toorn Gods tegen de zonden zijn. In de hel zal men eeuwig vloeken, maar ook eeuwig door de bliksemschichten van Gods toorn en gramschap worden getroffen. Als men hier op aarde soms op een plaats is waar vreselijk gevloekt wordt, dan kan men er al iets van aanvoelen wat de rampzaligheid zijn zal. Vooral als er op bepaalde plaatsen onder hevige pijnen van het lichaam schrikkelijk gevloekt wordt. Dan is men waarlijk in een voorportaal van de hel. Men vervloekt dan God, zichzelf en elkander. Hoe benauwd is het op zulke plaatsen. We weten er bij ervaring iets van. Men kan er dan enige indruk van krijgen wat de rampzaligheid eeuwig zijn zal, als God Zijn algemene genade geheel zal hebben ingetrokken en als de mens eeuwig zijn volle vijandschap tegen God en zijn naasten zal openbaren. Wat is de mens dan toch een gruwelijk schepsel door zijn val geworden ! O dat we daar toch eens iets van mochten zien !

We zullen onze ellendige staat moeten leren kennen, als gevolg van onze diepe zondeval. Als God ons bekeert, komen alle zonden terug die we bedreven hebben, maar dan toch zeker ook wel de zonde van de lastering van Gods heilige Naam. Maar door diepere ontdekking zullen we dan weten dat de vloek in ons hart leeft. Onder de tuchtiging der wet komt men daar wel achter. Al die mensen die in zo'n 'vrome weg van bidden, vragen en zoeken bekeerd geworden zijn, weten daar niets van. We zullen moeten weten dat we als gevolg van onze val geen bidders meer zijn, maar wel vloekers. Als we onszelf zo als een vloeker leren kennen, dan wordt het voor ons gans onmogelijk om nog zalig te worden. De wet werkt toorn in de ziel.

Maar nu hebben we toch dezulken juist dat aanbiddelijke wonder van Gods genade te prediken, dat zulke vloekers nog zalig kunnen worden. Zo hebben we ook nu bij de behandeling van dit derde gebod het ruime evangelie van Gods genade te verkondigen voor de grootste der zondaren. De voorbeelden zijn er van dat vloekers bekeerd kunnen worden. Er zijn er door alle tijden van Gods volk geweest. die in hun onherboren staat de Naam des Heeren vreselijk gelasterd hebben. Maar God is ze te sterk geworden. Er is er Eén geweest. Die de vloekspraken van de heilige wet voor zulke overtreders gedragen heeft. Vijanden worden met God verzoend en goddelozen uit genade gezaligd. Gods volk leert zich zo kennen met al de genade die God reeds bewezen kan hebben. Het kan zijn dat we soms na de grootste weldaden die de Heere aan onze ziel bewezen heeft, voor een tijd vreselijk gekweld worden door de vloekspraken die uit ons hart oprijzen. Dan moeten we de hand op de mond leggen, opdat ze er niet uit zullen komen. De Heere wil na bange zielsworstelingen Zijn volk daar weer van verlossen. Hij heeft dit maar willen gebruiken om de ziel wat dieper te ontdekken. En och, we zouden verder nog kunnen spreken over wat er in de ziel kan omgaan als God ons met tegenheden bezoekt. We komen er dan wel achter dat we de vloeker niet buiten onszelf behoeven te zoeken.

En wat de betrachting van dit gebod betreft, we kunnen dan niet onschuldig blijven. We hebben gehoord, hoe de rechte verklaring van dit gebod, zoals het door Gods volk betracht moet worden in de ware dankbaarheid, niet anders dan schuld voor ons doet overschieten. Maar mocht ons dat maar brengen tot die Fontein, Die geopend is voor het huis van David en voor de inwoners van Jeruzalem tegen de zonde en de onreinheid. We kennen hier maar ten dele en we profeteren ten dele. Eenmaal zal voor de kerk het volmaakte zijn gekomen, waarin hetgeen ten dele is teniet gedaan zal worden en God eeuwig recht gekend en Zijn Naam ook eeuwig zal verheerlijkt worden. Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen