21. En de lieden van Ninevé geloofden aan God

We lezen in het laatste gedeelte van Jona 3: 4: Nog veertig dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd. En vers 5 begint met de woorden: En de lieden van Ninevé geloofden aan God.
Hoe moeten we dit ’geloofden aan God’ verstaan? Er zijn verklaarders die zeggen dat de Ninevieten het ware, zaligmakende geloof ontvingen en dat ze dus allemaal bekeerd zijn geworden op de prediking van Jona. Straks hopen we daar nog meer van te zeggen.
Andere verklaarders menen dat het een algemene bekering is geweest. Een bekering in uitwendige zin. Er wordt weleens gezegd: ’Die man is bekeerd van de kroeg tot de kerk.’
Ook de kanttekeningen leggen het ’geloofden in God’ in uitwendige zin uit. Bij het woord ’geloofden’ wijst de kanttekening naar twee teksten waarin ook over ’geloven’ wordt gesproken. De ene tekst is Exodus 14:31.
In Exodus 14 lezen we over het omkomen in de Rode Zee van Farao en zijn ruiters en de verlossing van Israël. Vervolgens lezen we: En het volk vreesde den HEERE, en zij geloofden in den HEERE en aan Mozes, Zijn knecht (vers 31). We lezen hier dus dat de Israëlieten geloofden in de HEERE en aan Mozes. Als verklaring van die woorden zegt de kanttekening: ’Zij geloofden het woord hetwelk Mozes in de Naam Gods tot hen sprak.’
Matthew Henry zegt hiervan: ’Nu schaamden zij zich over hun murmureringen en hun mistrouwen; en in de goede gemoedsgesteldheid waarin zij nu waren, namen zij zich voor om nooit meer te wanhopen aan hulp van de hemel, nee, zelfs in de grootste benauwdheid niet. Nooit zullen ze meer twisten met Mozes of spreken van terugkeren naar Egypte (…).
O, dat er zulk een hart in hen geweest ware als er nu in hen scheen te zijn! (…). Zolang zij Gods werken zien en er de weldaad van ondervinden, vrezen zij Hem en vertrouwen op Hem, maar spoedig vergeten zij Zijn werken, en dan veronachtzamen zij Hem.’
Later heeft het volk van Israël nog vaak gemurmureerd en zelfs vlak bij de grens van Kanaän geloofden ze niet dat ze ooit in dat land zouden kunnen komen en hechtten ze geloof aan het kwade getuigenis van de tien verspieders. Alleen Jozua en Kaleb brachten een goed getuigenis voort, maar dat werd niet door het volk aangenomen.
De andere tekst die de kanttekening noemt is 2 Kron. 20:20: Josafat zeide: Hoort mij, o Juda, en gij inwoners van Jeruzalem: Gelooft in den HEERE uw God, zo zult gij bevestigd worden; gelooft aan Zijn profeten en gij zult voorspoedig zijn. De kanttekening merkt over deze woorden op: ’Dat is, aan de beloften Gods, door de profeten in het (al)gemeen verkondigd, en in het bijzonder door de profeet Jahaziël.’
De profeet Jahaziël had geroepen: Merkt op, geheel Juda en gij inwoners van Jeruzalem en gij koning Josafat: Alzo zegt de HEERE tot ulieden: Vreest gijlieden niet en wordt niet ontzet vanwege deze grote menigte, want de strijd is niet uwe, maar Godes (vers 15). Verder zei de profeet dat het volk in deze strijd niets zou behoeven te doen, maar dat de Heere voor hen zou strijden.
Hierna gaf de Heere het volk dat in grote nood verkeerde, verlossing van de Moabieten en de Ammonieten. Die uitwendige verlossing was zo groot dat het dal waarin de overwinning werd behaald ’het dal van Berácha’ werd genoemd, wat ’dal der zegening’ betekent.
Zowel in Exodus 14 als in 2 Kronieken 20 betreft het in beide gevallen een uitwendige verlossing van de overheersende vijand waarbij het niet gaat over het zaligmakende geloof, maar over het zich uitwendig verlaten op de woorden van Zijn knechten die in Gods Naam algemene verlossing uit grote nood beloofden.
Zoals de Israëlieten als volk in uitwendige zin het woord wat Mozes en de profeten die in Gods Naam tot hen spraken geloofden, zo ook geloofden de inwoners van Ninevé het woord van de profeet Jona.
Toch was het wel iets heel bijzonders. Dat de Israëlieten geloofden dat de Heere door Mozes sprak, kunnen we begrijpen. Wat een wonderen had hij voor de ogen van Farao en het volk verricht! Maar Jona kwam als een totaal onbekende profeet en uit naam van zijn God, een God Die de Ninevieten niet kenden. En wat was de uitwerking van zijn korte preek?
En de lieden van Ninevé geloofden aan God.
Het woord van de Joodse profeet maakte indruk op hen. Inderdaad was het waar wat ds. Kohlbrugge opmerkte: ’Gods Woord sloeg in als een bom’. Het was ineens gebeurd met hun bezigheden en met het zich drukmaken over van alles en nog wat. Eén ding ging hun leven bezetten: ’Nog veertig dagen en dan zijn we er niet meer en dan is Ninevé er ook niet meer. Wij worden van de aardbodem weggevaagd.’
Zij ’geloofden aan God’, staat er zo opmerkelijk. Jona kwam met Gods boodschap en die Goddelijke boodschap werd geloofd. Dat wil volgens sommige verklaarders zeggen dat ze ’amen’ zeiden: het oordeel zal waar en zeker zijn, de verwoesting is vast en zeker besloten.

Gods wraak ontwaakt, en trekt de trotsen tegen.
Hun eigen zwaard vergiet hun ziedend bloed;
Dan breekt hun boog, dan vallen z’ op hun wegen
(Ps. 37:8).

(Volgende keer D.V. 22. Spreken met twee woorden)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen