Lezen in de Christenreis

(7) De strijd met Apollyon

Het vertrek uit Paleis Liefelijkheid begon met de afdaling van de heuvel naar Vallei Vernedering. Christen komt er achter dat afdalen moeilijker is dan opklimmen. Enkele malen glijdt hij zelfs uit. Wat gebeurt het vaak dat na genietingen, vertroostingen of weldaden de Heere zo iemand in de diepte en in de strijd brengt. Hij weet het beste middel tegen zelfverheffing. Denk aan Paulus, die een doorn in zijn vlees kreeg, opdat hij zich niet zou verheffen. Als Christen afdaalt, krijgt hij eerst te doen met de vijand die hij altijd met zich omdraagt: zijn vlees. Wankelmoedigheid en ongeloof steken de kop op, die op de voet gevolgd worden door schuld. 'Toen ik die begon te weerstaan, kwam hun meester hen al gauw te hulp', zo vertelt hij daarvan later tegen Hopende. Daar kwam hij spoedig achter: beneden in het dal zag hij een vuile vijand dwars over het veld hem tegemoet komen. Bedenk dat de aanvechtingen van het vlees zelden alleen zijn; zij worden al ras versterkt of zelfs geheel overgenomen door de satan. Onderschat die macht niet!

Christen staat een ogenblik in twijfel, of hij verder zal gaan, of omkeren en teruggaan. Hij bedenkt echter dat hij geen bescherming op zijn rug heeft. Dus de strijd ontwijken en teruggaan betekent onvermijdelijk zijn ondergang. Hij besluit stand te houden. De vijand ziet er wel afzichtelijk uit: hij heeft schubben als een vis, vleugels als een draak, poten als een beer, een muil als een leeuw, vuur en rook komen uit zijn buik. In de Heilige Schrift wordt de wreedheid en moordzuchtigheid van de satan ook vergeleken met de meest verscheurende dieren. Hij gaat om als een briesende leeuw. Hij is die rode draak die de Kerk vervolgt, enz.

Het gesprek dat dan volgt tussen Apollyon en Christen toont de ware aard van de duivel, maar ook de oprechtheid van Christen. Als Christen op een vraag van Apollyon heeft geantwoord dat hij afkomstig is uit de stad Verderf en op reis is naar Sion, gaat de duivel eerst vleien. Christen vertelt hem waarom hij de heerschappij van satan heeft mogen opzeggen: zijn dienst is een harde dienst en het loon van de satansdienst is de dood! 'Kom terug in mijn dienst en ik zal u geven wat u wenst'. Laten ook onze jonge mensen erop letten dat de satan zo bedrieglijk kan vleien en ons allerlei voorspoed voor ogen kan toveren! Christen is vastberaden. 'Ik heb me aan een andere Koning verhuurd. Ik heb Hem trouw gezworen. Hij kan mij alles kwijtschelden en vergeven wat ik bedreven heb in de dienst van satan. Ik heb de dienst van die Koning lief, ik heb Zijn knechten en Zijn volk lief. Satan, houd op om mij verder te overreden'. Gelukkig die de dienst van Koning Jezus zo kunnen aanprijzen! Dan gaat de duivel een andere tactiek volgen. Hij wijst er op dat veel christenen ellendig aan hun eind gekomen zijn (denk aan de vervolgingen in Bunyans tijd). 'En', zo zegt hij verder, 'hun Koning komt hen niet eens te hulp'. Christens antwoord is: 'Hij beproeft hun liefde, of zij Hem tot het einde zullen blijven aankleven'. Vervolgens begint de satan grimmiger te worden. Hij uit de volgende beschuldigingen aan het adres van Christen: u bent op verschillende plaatsen ontrouw geweest aan uw Koning: in de Poel Mistrouwen gevallen, van de rechte weg afgegaan om uw pak kwijt te raken, u hebt geslapen in het prieeltje, u wilde teruggaan toen u de leeuwen zag, soms komt er ijdele eer in uw binnenste omhoog...'.

Merk toch op dat de satan kinderen des Heeren nauwlettend gadeslaat! Op kritieke momenten verwijt hij hen allerlei afwijkingen en gebreken. Christen antwoordt: 'Dit is allemaal waar en nog veel meer. Maar Mijn Koning is genadig en gaarne vergevende. Ik heb trouwens deze gebreken opgezogen toen ik nog onder de heerschappij van u stond. Ik heb er onder leren zuchten en heb er vergeving over ontvangen'. Dan wordt ApoUyon razend en valt Christen aan, terwijl hij zijn haat uitbraakt tegen de Koning Die Christen dient. Een regen van vurige pijlen, zo dik als een hagelbui, vuurt hij op Christen af. Deze tracht ze af te weren met het schild des geloofs. Toch wordt hij op den duur gewond aan hoofd, handen en voeten. Het wordt een hevige strijd. Christen voelt zich steeds zwakker worden. Tenslotte valt Christen en zijn zwaard vliegt uit zijn hand. Nu denkt Apollyon hem de doodsteek te geven. Maar dat gelukt niet. Christen ontvangt nieuwe kracht, grijpt zijn zwaard weer en wondt de satan ermee, terwijl hij roept: 'Verblijd u niet over mij, o mijn vijandin! Wanneer ik gevallen ben, zal ik weder opstaan' en met een tweede stoot: 'Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft'.

Aanvechtingen van de satan, wie van Gods kinderen kent die niet? Bunyan heeft vele jaren onder verschillende verzoekingen van de vorst der duisternis verkeerd. In de strijd met Apollyon geeft hij in korte trekken weer hoe hevig die aanvechtingen kunnen zijn. In zijn boek Genade Overvloeiende beschrijft hij, hoe op zekere keer de satan hem bijna elk uur van de dag en soms ook 's nachts als de slaap van hem week, gekweld heeft met de woorden die hij onophoudelijk in zijn binnenste uitbraakte: 'Verkoop Christus, verkoop Christus'. Bunyan zegt er zelf van: 'Ik hoefde maar een voorwerp aan te raken, of de verzoeker drong bij mij aan: verkoop Christus hiervoor, verkoop Christus hiervoor'. Hij had geen ogenblik rust door de hagelbui van vurige pijlen die de duivel op hem afvuurde. Op een morgen werd Bunyan de strijd daartegen zo moe, dat hij zich liet ontglippen: 'Laat Hem dan maar gaan, als Hij wil'. Nu scheen de duivel hem te hebben overwonnen. Bunyan voelde zich als een vogel die uit de top van een boom werd neergeschoten. Hij viel in een gat van grote schuld en vreselijke wanhoop. Vandaar dat hierboven staat dat Christen in zijn strijd met Apollyon valt en dat het zwaard uit zijn hand vliegt. Dat heeft Bunyan ook ondervonden: in de maanden van strijd die daarop voor hem volgden, kon hij menigmaal geen troost meer vinden in de Heilige Schrift. Het tegendeel ervoer hij zelfs: steeds werd hij neergeslagen door de woorden uit Hebreeën 12 'want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij dezelve met tranen zocht'. Deze verzoeking duurde ongeveer twee-eneen-half jaar. Toen gaf de Heere hem nieuwe kracht vanuit het Woord en mocht hij de vijand met het zwaard des Geestes op de vlucht jagen. Wie niet vreemd is van duivelse kwellingen en aanvechtingen leze Bunyans Genade Overvloeiende. Het is er soms diep doorgegaan, maar de Heere heeft deze wegen gebruikt om hem te oefenen in het geloof en zijn 'voetstappen vaster te maken in Zijn Woord'. Het valt immers op dat in al Bunyans werken zeer veel verwijzingen staan naar Schriftwoorden!

Scherpenzeel,

J. de Jager.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen