Het beginsel der reformatie

Met grote klaarheid hebben de reformatoren Luther en Calvijn wederom het getuigenis van Paulus doorgegeven n.1. de rechtvaardiging van de goddeloze om niet, door de verlossing, die in Christus Jezus is. In de Reformatie, die wij deze dagen herdenken, ging het om de rechte verhouding tussen Wet en Evangelie, of met andere woorden: hoe zijn wij rechtvaardig voor God? In dit hoofdstuk wijst de apostel er op wat de Wet zegt en welke de ware inhoud van het Evangelie is. Het Evangelie van vrije genade wordt dan recht verstaan als eerst de sprake van de heilige Wet Gods door de Heilige Geest is ontdekt. De zaligmakende ontdekking van de inhoud der Wet door de Heilige Geest doet de hand op de mond leggen en het rechtvaardig vonnis aanvaarden, dat de gehele wereld voor God verdoemelijk is. Er is niemand rechtvaardig en uit de werken der Wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden voor God.
,,Maar nu" zegt de apostel, nadat de mond is gestopt „is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet". Welk een tegenstelling voor een schuldig volk, dat door Gods Geest ontdekt aan erf- en dadelijke zonden de eisende rechtvaardigheid Gods leert lief krijgen. Maar nu wordt geopenbaard de volbrachte rechtvaardigheid Gods in Christus, door Zijn volkomen genoegdoening. Dat is het beginsel der Reformatie. Zalig worden alleen uit genade. Geen verdienstelijkheid van de goede werken voor God.
De rechtvaardigheid Gods is geopenbaard geworden in de volheid des tijds, in de dood en de opstanding van Christus. „Zonder de wet" het wil zeggen buiten alle werken der wet om.
Maar nu wordt Gods volk zalig, zonder enige verdienste hunnerzijds, uit louter genade. Hoe zijt gij rechtvaardig voor God? Alleen door een waar geloof in Jezus Christus.
Rome leert de vrede met God te verwerven met inschakeling van de mens; dan is het geloof een verdienende hand. Welk een bange strijd heeft het Luther gekost om ware vrede te verkrijgen met uitschakeling van de mens, niet door zijn eigen gerechtigheid doch door de geschonken gerechtigheid van een Ander. Welk een zalig wonder is het Luther geworden, toen hem de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus door God werd geschonken en toegerekend en hij deze met de ledige hand des geloofs mocht ontvangen. Na de verbrijzeling door de wet mocht Luther de ware inhoud van het Evangelie verstaan: nu is mijn zonde Zijn zonde en nu is Zijn gerechtigheid mijn gerechtigheid. Welk een vreemde ruil! Rome heeft het accent verlegd van het Woord naar de Sacramenten. De Hervormers hebben de nadruk weer gelegd op de verkondiging van het heilig Evangelie, dat een kracht Gods is tot zaligheid, een ieder die gelooft.
De apostel beroept zich op Gods Woord, als hij immers zegt „hebbende getuigenis van de wet en de profeten". Dit wordt dus bevestigd door het gehele Oude Testament. Dit is niets nieuws. De gehele schaduwdienst onder Israël, de psalmen en de profeten, getuigen ervan, dat de rechtvaardigheid voor God alleen mogelijk is door de verzoening der zonden. Zo heeft de Reformatie ook weer ernst gemaakt met het gezag der Heilige Schrift en de prediking van Gods Woord.
Wat is de kracht der Reformatie? De eenvoudige, bevindelijke waarheid. Deze leert door Gods Geest, dat er geen andere weg tot God is dan die van het verloren zondaar zijn door de Wet. Alleen in de weg van verootmoediging en vernedering. Of zoals Luther in de 7e van zijn 95 stellingen uitsprak „God vergeeft aan niemand de schuld, die zich niet tevoren verootmoedigt".
De Roomse kerk is met alle veranderingen in wezen dezelfde gebleven, als zij in het stuk van de rechtvaardiging altijd een plaats blijft geven aan de medewerking van de mens. Het gesprek met Rome is dan alleen verantwoord als dit geschiedt op de grondslag der Reformatoren n.1. het Evangelie van Gods souvereine genade. Zij die de Reformatie een vergissing noemen, belijden een ander Evangelie, terwijl er geen ander is.
De Reformatie was Gods werk, Zijn goedheid, toen Hij Zijn Kerk uit het diensthuis van Rome uitleidde. In onze belijdenisgeschriften zien wij de schatten van het reformatorisch erfgoed stralen.
Noodzakelijk is, voor jong en oud, dat wij ons daarin verdiepen en weten wat Gods Kerk belijdt op grond van Gods onveranderlijk Woord. Het grote gevaar is dat wij zeggen, dat wij de waarheid hebben en daarmee klaar zijn.
Maar de kerk is gereformeerd, omdat zij steeds weer gereformeerd moet worden. Onmisbaar is ons, dat wij voor het eerst en bij vernieuwing de inhoud van deze leer der vrijmachtige genade Gods en de rechtvaardiging van de goddeloze mogen beleven. Van nature willen wij van de schatten der Reformatie niet weten. En ook Gods kinderen moeten het met schaamte wel erkennen zo dwaas te zijn en steeds weer de verkeerde weg op te willen. De Heere Zelf, Die Zijn wandelingen heeft in het midden van Zijn Kerk, leeft en reformeert door middel van Zijn Woord en Geest. Er moge nog gebed zijn.
„Heere, grote Reformator, reformeer ons, zo zullen wij gereformeerd zijn!"
Ware kinderen der Reformatie leren het verstaan:

Alle roem is uitgesloten!
Onverdiende zaligheên
Heb ik van mijn God genoten.
'k Roem in vrije gunst alleen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen