Dat Evangeli der Armen 18

Dorothea zegt ook, dat God door het doden van het vlees de ziel wU behouden, dus is de tegenheid nuttig. Waarop Theophilus nog wijst op Matth. 10 vers 39: Die zijn ziel vindt zal haar verliezen, en die zijn ziel zal verloren hebben om Mijnentwil, z£il dezelve vinden. Wat is dat, zijn ziel vinden en verliezen in deze wereld? vraagt de zieke.

is dan ons geheel te vinden in de goederen en genoegens van deze wereld, als gezondheid, rijkdom, kinderen, spijs en drank, echtgenoot of vrouw. Maar onze ziel verliezen is het tegenovergestelde; te verzaken alle lusten en begeerten van ons bedorven hart in de goederen van deze tijd. Die zijn ziel zo verliest om Christus' wil, dat is ter wille van de gehoorzaamheid aan Christus, zal ze in het eeuwige leven wedervinden. Zijn die aardse goederen, als rijkdom, eer, gezondheid,

Zijn die aardse goederen, als rijkdom, eer, gezondheid, klederen en huisgezin dan kwaad? vraagt de zieke. Deze goederen, zegt Theophilus, zijn alle gaven Gods. Salomo zegt: de zegen des Heeren maakt rijk. En de Heere Jezus zegt: zoek eerst het Koninkrijk Gods en alle dingen zullen u worden toegeworpen. En daarin, m bedoelde goederen, verliest een mens zijn ziel wanneer hij ze niet gebruikt tot het doel waartoe God ze hem schonk: rijkdom tot hulp der armen, de overheidsmacht tot bescherming der zwakken, der eenvoudigen; spijs en kleding tot onderhoud des levens, huisgezin tot uitbreiding van de familie. Doch hij gebruikt alles juist tot het tegenovergestelde. Zo heeft de rijke man het goed liefgehad, maar zijn ziel verloren.

Het vinden van zijn ziel echter is, de goederen te gebruiken onder de leiding van Gods Geest in het onderdrukken van eigen verkeerde begeerten, in één woord: deze goederen bezitten als nietbezittende, 1 Cor. 7 : 29-31. Dat is maar moeilijk te doen, zegt de zieke. Theophilus antwoordt: Inderdaad; daarom zegt de Heere, Die niet verzaakt al wat hij bezit en zijn kruis opnemende Mij volgt, kan. Mijn discipel niet zijn. Omdat wij nu onszelf niet verzaken en kruisigen, omdat ons vlees te sterk is, zendt God ons kruis en tegenspoed. Zo heeft Lazarus hier zijn ziel verloren in ziekte en leed, maar heeft haar hiernamaals gevonden in het eeuwige leven. Dat alles is dus Gods bedoeling met onze tegenspoeden. En hoewel God Zijn volk in hun bekering de zonden vergeven heeft en zij door Zijn genade het vlees zouden kunnen overwinnen en naar de Geest leven, houdt Hij hen nog onder het kruis om hun geloof te beproeven, hun lijdzaamheid te oefenen en hen tot volkomen gehoorzaamheid te brengen. En zulks opdat Hij moge zien of zij hun God en lieve Vader zowel liefhebben en vrezen in tegenspoed als in voorspoed. In voorspoed zijn we wel gerust van hart. Het spreekwoord zegt: „Wij zijn allemaal wel goed, zolang er ons geen kwaad ontmoet". In zware tijden God aan te hangen en naar Hem te vluchten als Hij ons dreigt. Hem als een Weldoener te beschouwen wanneer Hij ons slaat, dat is een zwaar stuk. Ik zeg. God kastijdt Zijn vrienden niet tot hun verderf, maar om hun groot voordeel, n.l. of zij zich in Gods wil geheel kunnen overgeven. Zoals David zeide, 2 Sam. 15: 25 en 26: Is het dat ik genade vind inde ogen des Heeren, Hij zal mij wel weder in mijn rijk brengen; maar is het dat Hij zegt: David, gij behaagt Mij niet, ik ben bereid, laat Hij met mij doen zo Hem dat belieft.

De Heere leert ons bidden: Uw wil geschiede op aarde gelijk als in de hemel.

Zo werd ook Tobias, uit het Boek Tobit, na al zijn . aalmoezen en begraven der doden met blindheid geslagen door vogeldrek. Maar waarom? Om hem, zo de engel zeide, te verzoeken; om zijn geloof te beproeven en zijn lijdzaamheid te oefenen. Want hij was de Heere aangenaam en was een vriend Gods. Gij moet dat echter niet zo verstaan alsof de vrienden Gods Hem enig betrouwen kunnen tonen of lijdzaamheid of gehoorzaamheid, zonder dat God dat alles eerst Zelf geeft. Het geloof is een gave Gods. En David bidt: o Heere, schik mijn wegen in Uw tegenwoordigheid, Ps. 26. Toch moet ge niet denken, dat God niet weet wat in de mens is. God doorzoekt het hart en proeft de nieren. Hij beproeft hen opdat hun geloof zou uitblinken tot een voorbeeld voor anderen en tot glorie van hun hemelse Vader. Denk aan Abraham, in wie alle geslachten gezegend zouden zijn, maar hij moest Izak doden. Abraham heeft dat willen doen in het geloof. Maar God heeft dat ten laatste afgewend, 's Heeren Verbond weet van geen . wankelen.

Dorothea roept uit: O, wonderlijk geloof, waar zal men dergelijke vinden? Theophilus wijst nog eens op de verdraagzaamheid en Godsvreze van Job. Maar, zegt Dorothea, heeft hij niet de dag van zijn geboorte vervloekt? Zeker, antwoordt Theophilus, zijn menselijke zwakheid | en onvolmaaktheid is daar wel wat uit gebleken, maar dat hij met zijn betrouwen van God niet afgeweken is, betuigt hij klaar (in Job. 13): Al waar 't dat Hij mij doodsloeg, zo zal ik nog op Hem hopen en zal Hij nog mijn Zaligmaker zijn. Wat denkt gij van zulk een geloof \ en lijdzaamheid? Dorothea zegt: Ik vrees dat mijn krachten daartoe te klein zijn.:

R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen