Moeder Mary

Mary Winslow, een 18-jarige vrouw, heeft alles wat haar hartje begeert.
Ze is geboren in 1774 op de Bermuda-eilanden als enig kind van Robert en Mary Forbes in een rijk milieu. Geen middelen worden gespaard om haar volgens haar stand een goede opvoeding te geven. De godsdienstige opvoeding is echter vormelijk en niet wezenlijk.
In haar jeugd wordt Mary’s leven enkele keren wonderlijk gespaard.
Als jong meisje vat ze liefde op voor Thomas Winslow, een officier die met een afdeling van zijn regiment op het eiland is ingekwartierd. Als Thomas dreigt te worden overgeplaatst wordt dezelfde week het huwelijk gesloten zonder aan de ouders toestemming te vragen.
Later erkent Mary dat ze hierin niet goed heeft gehandeld, ook al stemt haar moeder alsnog voluit met het huwelijk in. Mary is vrolijk en zorgeloos, tot ze zich na een bruisende feestavond volkomen leeg en troosteloos voelt.

Bekering
Mary keert zich nu vol tegenzin resoluut af van haar vrolijk leven en zoekt steeds vaker de eenzaamheid. Ze wil aan niemand laten merken hoe ongelukkig ze is, maar het blijft voor haar man niet verborgen. Hij koopt – om haar wat meer afleiding te geven – een woning in Londen. Hier krijgt Mary na enige tijd een straaltje hoop onder de prediking. Als ze op een nacht waakt bij het bed van een van haar zieke kinderen leest ze in de Bijbel.
De vraag kwelt haar hoe een arme, hulpeloze zondaar zalig kan worden. Dan leest ze de woorden: Bidt en u zal gegeven worden. Het is een nacht vol strijd, totdat ze als het ware Jezus stem hoort: ‘Ik ben Uw zaligheid!’ Mary kan haar geluk niet op. Jarenlang heeft ze tevergeefs gezocht en eindelijk in een nacht alles in Jezus gevonden! De volgende morgen uit ze haar grote blijdschap tegen Thomas. Maar hij begrijpt niets van haar. De strijd komt opnieuw in alle hevigheid op haar af. Maar eindelijk komt er een eenvoudige, geoefende christen op Mary’s weg die haar als een vader begeleidt.
Mary heeft een wilskrachtig en doortastend karakter. Na haar bekering geeft ze zo spoedig mogelijk de huisgodsdienst in haar gezin gestalte. Kinderen en personeel worden bij elkaar geroepen om samen neer te knielen en Gods Woord te lezen. Haar man Thomas vindt dit overdreven. Als hoofd van het gezin kan hij niet wegblijven, maar staat er afkerig bij. Tenslotte moet hij ook zwichten voor de bezielende leiding van zijn vrouw.

Beproeving
De beproevingen worden het gezin niet bespaard. Door de Napoleontische oorlogen zien Thomas en Mary zich genoodzaakt in 1815 naar Amerika te emigreren. Doortastende 40-jarige Mary reist alvast alleen – met haar tien kinderen, waarvan de jongste nog een baby is – naar Amerika om een gezellig thuis te maken. Maar eenmaal in Amerika volgt het ene verdriet het andere op: haar baby overlijdt en voordat het kindje begraven is, ontvangt ze het overlijdensbericht van haar geliefde man!
Een diepe depressie volgt. Ze ziet de dwaasheid van haar voortvarendheid om zonder Thomas op weg te gaan. Maar de Heere vertroost Mary in haar diepe verdriet en zelfverwijt door haar te laten zien, dat zij wordt gekastijd omdat zij Zijn kind is. Ook mag ze uit een laatste brief van haar man vernemen, dat hij eindelijk rust voor zijn ziel heeft gevonden. Mary wordt in haar verdere leven als weduwe opmerkelijk door de Heere ondersteund en onderwezen.
Zo mag en kan zij zelf haar grote gezin en anderen veel geestelijk onderwijs geven. Drie van haar zonen zijn predikant geworden, onder wie de bekende Octavius Winslow.
Op 80-jarige leeftijd mag Mary de pelgrimsstaf neerleggen. Met stervende lippen spreekt zij: “Ik zie U! Ik zie U!” Er zijn veel brieven en dagboekfragmenten bewaard gebleven waaruit haar tere geloofsleven blijkt en waarin zij steeds anderen aanspoort om de Heere te zoeken.

---
Mary Winslow: “Alles wat wij in dit tranendal hebben te doen is te jagen naar de glorierijke prijs, die Hij ons voor ogen heeft gesteld. Hierbij moeten we voortdurend op Jezus zien, en niet op onze eigen kracht vertrouwen maar in nederige afhankelijkheid wachten op Hem. O, dat we mochten bevonden worden als Zijn beminde maagd Maria, zittend aan Zijn voeten! Zijn ogen gaan altijd over Zijn dierbare, afhankelijke kudde. Hij kent al haar noden en heeft beloofd hierin te willen voorzien. Maar hierom wil Hij ook gebeden zijn.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen