Als een kind sterft

Heeft een kind vóór de geboorte al een ziel?

Ds. Tanis: "Ik geloof dat de mens als schepsel van God een eenheid is, met lichaam en ziel. Bij de bevruchting wordt de ziel ingebracht. Vandaar dat er de troost kan zijn dat een kindje dat vóór de geboorte sterft, bij de Heere is. In Psalm 22 zegt David: Van de buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God. David heeft dat ook zo prachtig verwoord in Psalm 1 39: Uw ogen hebben mijn ongevormde klomp gezien... als ik in het verborgene gemaakt ben en als een borduursel gewrocht ben. Voor die verborgen schepping van Gods hand moeten we eerbied hebben."

Wij kunnen niet begrijpen waarom een lief klein kindje zou moeten sterven. Kijkt de Heere anders naar hen?

"Voor ons is zo'n kindje een geschenk, maar de Heere heeft het Zelf gemaakt. Dat betekent aan de ene kant dat het naar Zijn beeld is geschapen, maar aan de andere kant ook dat het Zijn beeld verloren heeft. Ook dat ziet God.

De Heere ziet wel in bewogenheid Zijn schepsel aan. Hij heeft geen lust in de dood van een mensenkind. Het is helemaal een wonder als Hij een verloren mens aanziet in Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus.

Als wij niet begrijpen wat de Heere doet, moeten we daar vol eerbied van afblijven. God doet wat Hem behaagt en Hij laat Zich niet doorgronden. We moeten dan oppassen dat we niet boos op Hem worden. Wij zijn maar stof en as. Hij doet alles tot Zijn eer, opdat wij Hem zouden vrezen."

In de Dordtse Leerregels staat in hoofdstuk 1, artikel 17, dat godzalige ouders niet moeten twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun kinderen die als kind sterven. Worden al die kinderen dan zalig?

"Het gaat hier over kinderen van 'godzalige' ouders. Die worden zalig. Niet omdat hun ouders godzalig zijn, maar op grond van Gods belofte die de ouders mogen geloven. Het blijft een persoonlijke zaak. Zalig worden gebeurt omdat God het wil. Brakel zegt dat we die kinderen in het algemeen mogen zien als kinderen van het verbond en dat we een gegronde hoop hebben op hun zaligheid. Hij maakt wel een scheiding tussen twee soorten kinderen van het verbond. In de Bijbel lezen we ook over Kaïn en Abel, Jakob en Ezau. Toch mogen we volgens mij uitgaan van Gods beloften. Je hebt alleen troost dat de Heere Zijn beloften vervult, als Hij je dat geloof geeft. Het gaat nooit vanzelf en die spanning moet uitdrijven naar Hem."

Kunnen de kinderen van onbekeerde ouders dan niet zalig worden? En kinderen van ouders die nog nooit Gods Woord gehoord hebben? Dat is toch niet de schuld van het kind?

"Een mooi voorbeeld is het kind van de goddeloze koning Jerobeam. De profeet mocht getuigen dat er iets goeds van de Heere in hem was. Dat kan dus wel, ook voor een kind van onbekeerde of heidense ouders. We moeten niet twijfelen aan Gods almacht. Hij doet niet alles wat Hij kan, maar Hij kan alles.

Ook al heeft een kind geen zonde gedaan, wij zijn zonde. Ook dat wordt ons bij de bevruchting meegegeven. Daarom heeft het kind wel schuld: het is in erfzonde geboren. Eigenlijk ligt die

schuld bij Adam. En wie zal een reine geven uit een onreine? Daarom is het zo belangrijk dat we al vóór de geboorte voor een kindje bidden."

Een baby kan niet beuuust geloven. Kun je dan ook zonder bekering naar de hemel?

"Ja, want naast een middellijke weg is er ook een onmiddellijke weg. Degenen die 'tot hun verstand' gekomen zijn moeten de weg van de middelen gebruiken. Wie dat bewustzijn mist, kan toch zalig worden. Dat is ook een troost voor ouders van zwaar verstandelijk gehandicapte kinderen, die niet zelf kunnen lezen, bidden en vragen. Ik wijs die ouders graag op Psalm 105:5: od zal Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken., , van kind tot kind."

Wanneer komt een kind dan tot zijn verstand en is het zelf verantwoordelijk?

"Dat is al vroeg. Je kunt een kind al snel leren: 'Daar mag je aankomen en daaraan niet.' Dan kun je ook met een kind bidden en praten over de Heere. Timotheüs dronk de vreze des Heeren met de moedermelk in. Hier ligt een grote verantwoordelijkheid voor de ouders. Ik vroeg laatst in een preek aan de jongeren: 'Praten je ouders wel eens over de Heere, over sterven, over bekering? Dat hebben ze beloofd!' Het werd heel stil in de kerk."

Moet een baby die ernstig ziek is, snel gedoopt worden?

"Een kind moet sowieso snel gedoopt worden. Smytegelt zegt dat, als een kind ziek is, de ouders naar de arts gaan. Dan moeten ze het ook zo snel mogelijk aan de Heere opdragen!

De doop is het zegel van het verbond. Ik heb eens een baby'tje gedoopt dat ernstig ziek was, aan het infuus lag en al een paar maanden werd beademd. We hebben wat apparatuur meegenomen en voor een ontroerde gemeente is het gedoopt. Ik zei: 'Ook dit medicijn, waar de doop op wijst, heeft het kind nodig.' Alleen al voor Gods Naam en voor Zijn heerlijkheid. Zonder doop kan het kindje wel zalig worden en met de doop kan het verloren gaan. Maar we mogen hartelijk vertrouwen dat de Heere Zijn verbond houdt en als Hij de twijfel eruit wegneemt, dan is het goed."

Kun je zeker weten dat een klein kindje behouden is?

"Ja, David wist van zijn zoontje: Ik zal wel tot hem gaan. Geweldig, die geloofszekerheid die de Heere aan Zijn kind geeft als Hij het bekendmaakt. Dat hoeft niet met woorden, het kan ook een sterk gevoel zijn, een beleving, een verborgen ervaring. Rijk is het, wanneer één of meerdere kinderen van God dat ook mogen geloven. In de mond van twee of drie getuigen zal alle woord bestaan.

Je mag daarom bidden, maar je mag er niet om zeuren. Als de Heere het niet openbaart, moeten we dankbaar en tevreden zijn dat we weten dat God, Die met Zijn handen het kindje gemaakt heeft, met dezelfde handen het weer terugneemt. Hij doet wat Hem behaagt."

Wordt het ook wel aan u als predikant gevraagd of u het weet?

"Heel vaak. Ik heb verschillende keren een kind begraven waarvan ik zeker geloof dat het zalig is. Dat heb ik niet altijd tegen de ouders gezegd, want dat is een ervaring tussen mij en de Heere. Ik heb soms wel tegen ouders gezegd: 'Mijn ervaring is, dat het kind verlost is, maar vraag het zelf ook!' Als de ouders die genade niet kennen, moet dat hen uitdrijven tot de Heere. Het zou toch verschrikkelijk zijn, als ze straks niet bij hun kindje zouden zijn!

Uit de mond der kinderen en der zuigelingen heeft Hij sterkte gegrondvest (Psalm 8:3). Dat heeft me nogal eens getroost en bemoedigd."

In het volgende nummer van Daniël het vervolg: een moeder schrijft over het sterven van haar kindje.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen