Maria van Oranje

I

Op 7 februari 1956 was het vierhonderd jaar geleden, dat de oudste dochter van Prins Willem van Oranje en Anna van Egmond, Gravin van Buren, werd geboren.

Zij werd genoemd naar cle toen regerende Landvoogdes, Maria van Hongarije. Samen met haar broertje Philips Willem werd zij opgevoed op het Groot Kasteel te Breda, waar zij op zeer jeugdige leeftijd hun, moeder, Anna van Buren, verloren.

Op jeugdige leeftijd kwam Maria aan het Hof van Margaretha van Panna, in Brussel, om verder opgevoed te worden in de grote weelde en overvloed van het luxueuze hofleven. Alle wees erop, dat Maria een schitterende toekomst tegemoet ging, met een goed huwelijk en misschien een eigen hofhouding in het vooruitzicht.

Toch is alles zo geheel anders gelopen, want in het jaar 1567 kwam Willem van Oranje zijn dochter in Brussel halen, om naar de Dillenburg uit te wijken. (Philips Willem liet hij met een al te gerust hart in Leuven achter.)

Het was een grote overgang voor Maria, om van het luxueuze Hof van Margaretha van Parma over te gaan naaide eenvoudige Dillenburg van haar grootvader Willem de Rijke,

Toen zij op de Dillenburg aankwamen, werden zij liefderijk ontvangen door Juliana van Stolberg en Willem de Rijke. Eenmaal op de Dillenburg, voelde Maria zich thuis bij haar grootouders. Hier werd haar opvoeding streng aangepakt, van alles, zoals koken en handwerken, moest zij leren van haar grootmoeder Juliana. Maar ondanks dat er strenge tucht heerste op hei slot, hield zij veel van haar grootouders, die wel erg streng, maar ook zachtmoedig waren.

In deze tijd is Maria naar alle waarschijnlijkheid overgegaan tot het Protestantisme, hoewel Willem de Rijke en Juliana nog niet geheel gebroken hadden met het Katholicisme. Iedereen op het slot hield van het meisje, dat uiterlijk veel op haar vader geleek. Zij had, toen zij op de Dillenburg gekomen was, de beschikking gekregen over een torenkamertje, waar zij een prachtig gezicht had op het dal en de rivier de Dille.

In dit kamertje heeft zij haar verdriet uitgesnikt, toen haar broer Philips Willem door Philips II naar Spanje was weggevoerd. Buiten haar kamer moest zij haar verdriet verbijten, want er werd van haar verwacht, dat zij haar vader zou troosten, die het zich verweet, dat hij zijn zoon alleen in Leuven had achtergelaten. Nimmer heeft de Prins, Philips Willem weer gezien. Hoe diep de Prins geschokt was blijkt uit zijn „Rechtvaardiging" geschreven nadat kort daarop ook zijn goederen werden verbeurd verklaart.

„Terwijl men al mijn diensten, voor mijn rekening gedaan, vergeet, ben ik op grond van goddeloze en valse beschuldigingen en om redenen, in strijd met alle wet, alle rechten en gebruiken, niet alleen beroofd van mijn eigendom, maar mijn eer is beledigd en van mijn kind ben ik beroofd, twee zaken, die mij dierbaarder zijn dan mijn leven."

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen