Door het rode licht

We zijn weer aangekomen in wat wel eens wordt aangeduid als "de donkere dagen voor Kerst". De zon komt laat op en gaat vroeg onder. Om de gevolgen daarvan zo goed mogelijk op te vangen zijn voorzieningen nodig. De vraag kan opkomen of we daarmee op de goede weg zijn. Zou het wellicht voor het welzijn van de mens beter zijn als we van de mogelijkheden om van de nacht een dag te maken wat minder optimaal gebruik zouden maken?

Deze overweging drong zich aan mij op toen ik onlangs op een donkere avond door het Westland reed. Op verscheidene plaatsen in de Glazen Stad waren de kassen hel verlicht. Dat werkt namelijk groeibevorderend. De hoge elektriciteitskosten worden ruim gecompenseerd door betere opbrengsten. Maar of milieu en welzijn ermee zijn gediend? Verlichting in de duisternis hebben we zeker nodig maar mensen weten vaak geen maat te houden.

Inderdaad, zonder verlichting in duistere uren kunnen we niet. De olie en de kaars worden ook in de Bijbel veelvuldig genoemd. In de oorlogsjaren hebben de mensen opnieuw ontdekt hoe donker het kan zijn als het licht van zon, maan en sterren afwezig is en er verduisteringsvoorschriften gelden. Zelf ben ik toen ooit eens uit een bus gestapt omdat het luchtalarm ging. Dat was niet ver van de plaats van bestemming.

Het was echter zo aardedonker dat ik met een medepassagier wel erg langdurige omwegen heb gemaakt voordat het doel bereikt was. In het donker is niet alleen licht nodig om te zien, maar ook om gezien te worden. Houden we daar geen rekening mee, dan kunnen de gevolgen dramatisch zijn. De krant meldt, zeker nu de dagen korten, bijna dagelijks droevig nieuws op dit gebied.

Het is daarom onthutsend om te zien hoe vele, met name jongere, fietsers de voorschriften aan hun laars lappen. Toen ik er dezer dagen tijdens een avondlijk ritje op lette telde ik binnen een afstand van een kilometer twaalf fietsers zonder enige verlichting. Toezicht van de politie lijkt er nauwelijks meer te zijn, terwijl verantwoordelijkheidsgevoel en zelfdiscipline tegenwoordig op een laag pitje staan. Deze deugden zijn ook nauwelijks te verwachten als de voorbeelden van vader en moeder verdwijnen.

Het is bekend dat ook moeders met kleine kinderen bij zich het rode licht voor voetgangers negeren, zo snel als er een kleine kans is om de overkant veilig te bereiken. Wat valt er van die kinderen zelf, nu en in de toekomst, te verwachten als het om het naleven van wettelijke voorschriften gaat? Zij zullen in hun leven -als God het niet verhoedt- nog vele malen, figuurlijk gesproken, door het "rode licht"gaan. Voor de zeer christelijke toepassing die hierbij te maken valt schiet de ruimte van Terloops te kort.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen