Ik ben nog nooit buiten het kamp geweest

In het kamp Ban Vinai leven duizenden kinderen die niet anders weten, dan dat ze, , vluchteling" zijn. Eén van hen is Vang Cher. Hij werd geboren terwijl zijn ouders op hun vlucht naar Thailand waren. Bij aankomst in het vluchtelingenkamp was hij 3 maanden en 5 dagen oud. Tóen te jong om zich ook maar iets van de vrijheid te herinneren. Nu te oud om zomaar te accepteren dat hij een vluchteling is.

Vang Cher, kun je wat over je familie vertellen?

Ik heb een vader, moeder, twee zussen en vijf broers. Op 6 april 1975 werd ik geboren als vierde in ons gezin. M'n jongste broertje is vorige maand overleden. Hij had een longziekte.

Hoe oud was jij, toen jullie als gezin in Thailand aankwamen?

Ik was nog maar een baby en weet er niets van. Soms vertellen m'n ouders erover hoe moeilijk het was om heel stil de Mekong-rivier over te varen. Toen we in Thailand aankwamen werden we gelijk naar het kamp Ban Vinai gebracht.

Weet jij veel over Laos en het leven daar?

Niet veel. alleen datgene wat oudere mensen er over vertellen. Zelf heb ik het nooit gezien, dus het is moeilijk voor te stellen.

Zolang je jezelf kunt herinneren ben je „vluchteling" genoemd. Hoe ervaar je dat?

Ik weet niet anders, maar het maakt me soms heel boos en verdrietig. Er is niets van onszelf hier. We zijn net gevangenen. Ik weet niet eens hoe ik op het land moet werken of voor het vee moet zorgen. Als ik terug zou gaan naar Laos. moet ik dat allemaal nog leren.

Weel je waar je eten elke dag vandaan komt? Nee. ik weet alleen dat iemand" er voor betaalt, maar niet wij.

Wat vind je van hel leven in een kamp als Ban Vinai?

Best streng! Het is heel moeilijk om het kamp uit te komen.

Ben jij wel eens buiten het hek geweest?

Nooit. Ik weet niet eens hoe een gewoon dorp eruit ziet. Dat zou ik nou graag eens meemaken: lekker met een auto weg of zo.

Ga jij elke dag naar school?

Alleen in de morgen. Ik zit nu in de vierde klas en leer daar Laotiaans. Hmong, Thai en ook wat Engels. We zijn bezig met het ..a.b.c.". 'k Zou best heel de dag willen leren, want ik denk dat het goed is voor later om veel te weten.

Vind je hei belangrijk om Laotiaans te kunnen spreken?

Ja! (heel beslist) Dat is immers de taal van mijn vaderland.

Wat doe je als je uit school komt?

Dan zorg ik voor m'n broertje, help m'n moeder met water sjouwen en tegen de avond ga ik naar de markt om kerosine te verkopen. Ik heb weinig tijd om tc spelen en dat geeft eigenlijk niet. Als ik niets meer hoef te doen. ga ik lekker lezen. De boeken krijgen we van school.

Een moeilijke vraag, maar hoe denk je over de toekomst?

(Na lang denken) Het is allemaal moeilijk! Terug naar Laos kan nog niet. Thailand wil ons vast niet altijd blijven helpen en Amerika is ook ons eiger. land niet. Moeilijk hoor, ik weet het niet. M'n ouders praten er wel over om naar Amerika te gaan. Dan moet ik dus gewoon mee, want ik wil niet alleen achterblijven hier.

Wat lijkt jou een mooi beroep voor later?

Soldaat! Terug naar Laos om voor m'n land te vechten. Ik weet nu heel weinig over de oorlog en zo. maar ik geloof vast dat Laos ooit weer eens vrij zal zijn. Daar droom ik soms al van. Ook droom ik ervan om heel veel te studeren, net als de mensen in het westen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen