Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Met pensioen of in de vut, en daarna "genieten" van een rustige oude dag

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Met pensioen of in de vut, en daarna "genieten" van een rustige oude dag

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uiterlijk met je 65e jaar moet je het arbeidsproces verlaten. Velen gaan al eerder in de vut. Sommigen met veel plezier, anderen met tegenzin. Genieten van een rustige oude dag. Mag dat? Kan dat? Het moet gaan om de echte Rust!

Het is waar gebeurd. Iemand ging met pensioen. De eerste dag na zijn 65e verjaardag zat hij op een klapstoeltje bij de ingang van de fabriek! Met een triomfantelijke blik zag hij zijn collega's naar hun werk gaan! Wat vindt u daarvan? O, u vindt dat wel grappig. Grappig? Is het al zover met u dat u dit grappig vindt? U, die zich zo graag siert met de naam van calvinist? Toen ik dit hoorde kreeg ik een gevoel van weerzin en afkeer. Een puur wereldse geest spreekt daaruit. Dat moet u toch aanvoelen! Is Adam ooit met pensioen gegaan in de staat der rechtheid? Hij moest (mocht) de hof bebouwen en bewaren. De arbeid is een zegen. Maar helaas: tegenwoordig ziet men het meer als een noodzakelijk kwaad! „De kop is er weer af', zo roepen velen aan het eind van de maandag.

Instelling
Hoe vaak hoor je het niet: „Nog een paar jaar. Dan is het zover. Het lijkt me heerlijk. Dan kan ik samen met mijn vrouw winkelen in de stad. We hebben wat meer tijd voor onze kinderen en kleinkinderen. Ook kan ik wat meer tijd besteden aan mijn hobby's. Vooral figuurzagen. Daar ben ik een liefhebber van. En niet te vergeten: wij hopen veel buitenlandse reizen te maken." U zegt: „Nou èn?" Gepensioneerden zijn gekomen in de derde levensfase. En dat is de laatste. De maatschappij heeft hen afgeschreven. Je staat naast de rails. Alles wijst erop dat we hier geen blijvende stad hebben. En daar hoor ik niets over. Helemaal niets. Men grijpt met de handen naar en men bijt met de tanden in de wereld, terwijl het met hen zoals met ieder mens een afgaande zaak is. Men doet vaak net alsof er geen God is, Die leeft en op deez' aarde vonnis geeft. Eerlijk, ik vind het arm en leeg.

Overdreven
„U slaat dóór. Echt! In heel mijn omgeving -en ik heb toch een uitgebreide familie- en kennissenkring- heb ik niemand zulke dingen horen zeggen als u. Ik vind het bizar! U bent een eenling." Inderdaad voel ik mij vaak een eenling. Maar beslist niet omdat ik dit per se wil zijn. Maar de zaken liggen niet anders. Er zijn niet veel mensen meer met wie je kunt praten. Natuurlijk gaat niet iedereen graag op zijn lauweren rusten. Er zijn er velen die tegen hun zin in de vut gaan, bij voorbeeld vanwege modernisering van het bedrijf Er zijn niet weinigen die het vreselijk vinden om uitgeschakeld te zijn. Maar dan nóg zijn er ook velen onder hèn die deze omstandigheden niet met genade verwerken en nu de zaken toch zo liggen een wereldse invulling geven aan hun verdere leven.

Rustige oude dag
Maar is het dan zo verkeerd wanneer zij na een arbeidzaam leven een rustige oude dag mogen hebben? Ach, een rustige oude dag. Weet u wat u moet doen? U moet luisteren naar wat ze niet zeggen. Ja zeker. Want het zwijgen van velen spreekt boekdelen. De meesten hoort u nooit spreken over Hem, Die „uw jeugd vernieuwt als een arends." Zij hebben wel een koffer vol "godsdienst", maar het levenwekkende werk van de Pinkstergeest wordt ten enenmale gemist! Het is een leven buiten God. Met vrome praatjes proberen zij hun geestledig bestaan te dekken. Maar ziet u daar toch doorheen alstublieft. Want je hoort hen nooit over de voornaamste en eeuwige zegen. Een vrome schijn, waaraan het leven ontbreekt.

Eeuwig dienen
Mocht u door genade een brandende kaars zijn. Een kaars die wordt gezet op de kandelaar! Dat genade haar morgenrood mag spreiden! Dan hebt u met recht een rustige oude dag. Maar heel anders dan een onwedergeboren mens! U hebt rust van de Grote Rustaanbrenger. En daarom een gezegende levensavond. De eeuwige rust ingaan betekent eeuwig dienen. Dat is zalig. Zonder onderbreking. De blijdschap stijgt ten hoogste toppunt. Eeuwige verkwikking. Eeuwig hetzelfde doen. De Heere grootmaken. Altijd hetzelfde. Maar nooit verveling. Nooit enige afwisseling. Want dat zou verlies betekenen. Want iets zaligers dan de Drieënige God grootmaken is er niet. Kijk, daar is een kind van God op uit. Om daar veel van te hebben. Dan krijg je wel andere gesprekken! „Nog weinige stappen, en dan ben ik thuis." Eeuwig thuis. Eeuwige rust. Eeuwig dienen! Eeuwig de Koning kronen! i< />

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 juni 1992

Terdege | 68 Pagina's

Met pensioen of in de vut, en daarna

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 juni 1992

Terdege | 68 Pagina's