Vergeten mensen

En dan lezen we hier dat Jozef zijn vader vergat! Sommige Bijbelverklaarders hebben daar geen goed woord voor over. Het was voor Jozef toch een kleine moeite geweest om een bericht naar zijn oude vader te sturen en om hem te laten weten dat hij nog leefde? Dat hij niet naar zijn broers verlangde, dat zouden we kunnen begrijpen, maar verlangde Jozef niet naar Jakob? Waarom heeft Jozef zijn oude vader nog acht jaar in dat grote verdriet laten zitten?

Ik denk niet dat we de tekst zo moeten uitleggen, dat Jozef niet meer aan zijn vader en aan zijn broers heeft gedacht. Jozef is zijn vader echt niet vergeten. Want als Jozef zich aan zijn broers bekendmaakt, dan is het eerste wat Jozef vraagt: ‘Leeft mijn vader nog?’ Nee, als Jozef zegt: God heeft mij doen vergeten, dan bedoelt Jozef iets heel anders. Namelijk dat hij zijn hele leven en dat van zijn vader en familie in Gods hand kan leggen.

Hoe ik dat weet? Dan moeten we nog even terug naar Jozefs dromen. Hoeveel keer had hij gedroomd? Twee keer. Hij droomde twee keer een droom van dezelfde strekking. Wat ze precies betekenden, dat wist hij niet. En wanneer die dromen werkelijkheid zouden worden, dat wist hij ook niet. Maar het was een boodschap van God. Dat wist hij wel. En dan zijn ervaring in de gevangenis. Daar legde Jozef de droom van de schenker en de bakker uit. En wat deed hij toen? Jozef ging zelf proberen om die gevangenis uit te komen. En daarbij liep hij de Heere voor de voeten. Want God had andere plannen. En door zijn eigen schuld kwam Jozef vervolgens terecht in de moeilijkste periode uit zijn hele leven. Die laatste twee jaar in de gevangenis.

En dan gaan we nu de vraag beantwoorden. Wat bedoelt Jozef als hij zegt dat hij zijn vader is vergeten? Dan moeten we luisteren naar zijn verklaring van de dromen van Farao. Jozef spreekt door het geloof. En aangaande, dat die droom aan Faraö ten tweede maal is herhaald, is omdat de zaak van God vastbesloten is, en dat God haast, om dezelve te doen (vers 32). Dat is het bewijs van wat we lezen in psalm 105:19, dat Jozef in de achterliggende tijd gelouterd is. Hij heeft zijn lesje geleerd. Dat Farao – net als hij – twee keer heeft gedroomd, dat is er een bewijs van dat de zaak van God vastbesloten is, en dat God haast, om datzelve te doen. Zie je? Dat bedoelt Jozef als hij zegt dat hij zijn vader en broers is vergeten. Dat betekent dus niet dat hij helemaal niet meer aan zijn vader heeft gedacht, maar dat hij hem in Góds hand kon leggen. Hij heeft hem geen bezoek gebracht, want hij was bang dat hij de Heere dan weer voor de voeten zou lopen. Jozef mocht wachten op God. Jozef mocht buigen onder God. Hij wacht op het ogenblik, dat God zijn vader aan hem zal teruggeven. Hij mag biddend wachten totdat God Zijn belofte zal vervullen.

Dat is een les voor ons. Door Gods genade is het mogelijk om met innerlijke rust je te onderwerpen aan Gods wil. Dat je alles door bidden en smeken met dankzegging bekend mag maken bij de Heere . En jezelf mag overgeven in Zijn hand. En zo kun je in tegenspoed geduldig zijn. Als God je doet vergeten. Als Hij je zaak overneemt. Als je in Zijn handen ligt.

www.bewaarhetpand.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen