De Nederlandsche belijdenisschriften

Artikel 30 handelt van de regeering der Kerk door Dienaren, van God ingesteld. God is een God van orde en regelmaat, Die Zich als zoodanig verheerlijkt in al Zijne werken. Zoo in de werken der natuur, waar de Heere vaste ordeningen heeft gegeven, die niet kunnen worden veranderd. Zoo ook bijzonder in het rijk der gena. Vestig uwe aandacht op het eeuwig Genaverbond. Niet zonder oorzaak roemt David dat verbond, dat in alles „welgeordineerd” is. Er heerscht zulk een nette orde in; het heeft zulk een vasten grondslag in den God des verbonds zelf; het heeft zulk een volmaakte sluiting; het bevat zulk een algenoegzamen rijkdom en heeft zulk een sieraad en vastigheid, dat God eeuwig de roem van dat welgeordineerd verbond zal wegdragen, waarin genade heerscht door rechtvaardigheid tot het eeuwige leven door Jezus Christus onzen Heere. Om nu van meerdere dingen niet te spreken, zoo heeft de Koning van Zijn kerk ook ambten en bedieningen gegeven, om haar te regeeren en te besturen.
Is de kerk niet „het huis des levenden Gods”, en zou dat huis dan aan wanorde worden overgegeven? Neen, zegt onze belijdenis, waar zij zegt in dit artikel: wij gelooven, dat deze ware Kerk geregeerd moet worden naar de geestelijke politie, die ons onze Heere heeft geleerd in Zijn Woord.
Met deze woorden wordt al aanstonds alle Darbistische wanorde afgewezen, waar dezen niet weten willen van eene ambtelijke regeering der kerke Gods naar de Schriften. De Apostel Paulus had reeds te kampen, vooral in de gemeente van Corinthe, met sommigen, die wanorde wilden teweeg brengen. Daarom leert hij: God is geen God van verwarring, maar van vrede, gelijk in al de gemeenten der heiligen. Laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden.
De regeermacht der Kerk mag geen willekeurige zijn, noch opgedrongene, niet op menscheninzettingen gegrond. De belijdenis bindt ons aan de Heilige Schrift. De regeering der Kerk als het huis des levenden Gods moet in overeenstemming zijn met hetgeen Christus in Zijn Woord geleerd heeft. Hij is het Hoofd Zijner kerk en regeert haar. De Vader heeft Hem der Gemeente gegeven tot een Hoofd boven alle dingen, welke Zijn lichaam is. Hij heeft Zijne Gemeente gekocht met Zijn dierbaar bloed tot Zijn eeuwig eigendom, vergadert, beschermt en bestuurt haar, en heeft haar, gelijk de Kerk van Schotland het zegt, de wijsheid en de regelen gegeven welke zij behoeft en in de Heilige Schrift te vinden zijn.
We spraken van de Kerk van Schotland, die, waar ze de suprematie des Konings van Engeland niet wilde erkennen, zoo bangen strijd gestreden heeft, waar ze de regeering der Kerk alleen wilde naar de Schrift. Hoevele Godvruchtige leeraren heeft God in de Kerk van Schotland verwekt, wier geschriften tot op den huidigen dag door Gods volk met graagte worden gelezen. Het is wel de moeite waard eenige van hare grondstellingen in betrekking tot de regeering der Kerk te vermelden. Deze zijn:
a. De wetten van Christus, den Koning der Kerk, regelen de leer, het leven, de godsdienstoefening, de tucht en het bestuur, en die wetten zijn voldoende; zoodat er geen geval kan voorkomen, waarin de Kerk buiten staat zou wezen, om te beslissen in overeenstemming met den wil van haren Koning naar de regelen in de Heilige Schrift vervat.
b. Christus, de Koning der kerk, heeft leeraars en oudsten ingesteld, en daarom behoort de regeering der Kerk uitsluitend aan de ouderlingen en leeraars, die Hij over haar gesteld heeft.
c. Het gezag dier regeerders der Kerk is niet gegrond op eene bisschoppelijke opvolging, noch op eene aanstelling door den Staat, maar is uitsluitend ontleend aan Christus haren Koning.
d. Het burgerlijk gezag kan geen recht doen gelden, om op eenigerhande wijze de zaak der Kerk te besturen.
e. Dat kan niet, want het is aan het geestelijk gezag alleen, dat Christus de macht der sleutelen heeft gegeven. (Matth. 16 : 19). Aan het geestelijk gezag heeft Christus al de verantwoordelijkheid gelegd van de regeering der Kerk. (Hand. 20 : 28).
Aan dat geestelijk gezag alleen heeft Christus alle voorschriften gegeven noodig tot de regeering der kerk. (Matth. 16 : 18). Alsook de genade toegezegd, die noodig is om de regeering uit te oefenen, (Matth. 28 : 20), terwijl naar Christus’ ordening de leden der Kerk aan dat geestelijk gezag moeten onderworpen zijn, wat de zaken der Kerk aangaat. (1 Thess. 5 : 12).
Dit zijn enkele van de voornaamste grondstellingen van de Kerk van Schotland, waarin duidelijk blijkt, hoe de Presbyteriale Kerkregeering werd voorgestaan. Trouwens dat was het krachtig beginsel van Schotlandsch Hervormer John. Knox, die op den 20sten December 1560 de eerste Algemeene Vergadering der Kerk van Schotland leidde, eene geloofsbelijdenis had opgesteld, terwijl op die vergadering eveneens de noodzakelijkheid werd uitgesproken van een eigen kerkregeering naar de Schrift.
De tegenstand der vijanden bleef niet uit. Men kon niet gedoogen dat aan de kerk vrijheid van vergaderen werd verleend. Maar Knox was onversaagd. Onvervaard sprak hij tot den Secretaris van Staat: „Ontneem ons de vrijheid om te vergaderen, en gij ontneemt ons het Evangelie. Indien de vrijheid der kerk moet afhangen van het welbehagen of niet welbehagen der koningen, zullen wij niet slechts belet worden vergaderingen te houden, maar men zal ons ook verbieden het Evangelie te prediken”. Alzoo streed John Knox voor eene presbyteriale kerkregeering naar de regelen der Schrift.
En dit beginsel wordt ook in ons artikel omschreven. Daarom wordt gesproken van: „geestelijke politie” in onderscheiding van de burgerlijke macht; een geestelijke regeermacht, niet op zijn roomsch, die er een aparte geestelijke stand op na houdt, de priesterkaste, en waarom Rome gaarne spreekt van de „geestelijkheid”, daarmede doelend op de priesters in Rome’s kerk. Als we van „geestelijk” spreken, dan heeft dit betrekking op al de ware leden der kerk, allen die uit God geboren zijn, tot geestelijke menschen gemaakt. Daarom heet het: de natuurlijke mensch begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn, want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden. Doch de geestelijke mensch onderscheidt wel alle dingen” . Alle ware geloovigen zijn geestelijke priesters. Gij zijt een uitverkoren geslacht, een Koninklijk Priesterdom. Allen hebben deel aan de zalving Chrsti, allen, die door het geloof Christus zijn ingeplant, hetzij ambtsdragers of leden. Wat bedoelt dan de uitdrukking: „geestelijke politie?” Dit, dat degenen, die naar de regelen der Schrift tot ambten en bedieningen geroepen worden, om in Christus’ Naam de regeering uit te oefenen, niet zijn een bevoorrechte geestelijkheid zooals Rome dat verstaat, maar ze zijn dienaars der Gemeente in Christus’ Naam, tot opbouwing der Gemeente, tot volmaking der heiligen en opbouwing van het lichaan van Christus. Daarom zijn ze zeer veel te achten in liefde om huns werks wil, 2 Thess. 5 : 13. En dat wel ook daarom, omdat de ambten en bedieningen in Gods kerk niet van menschen, maar van Christus Zelf ingesteld zijn, als hebbende gegeven sommigen tot Apostelen, en sommigen tot Profeten en sommigen tot Evangelisten, en sommigen tot Herders en Leeraars, terwijl dat ambt der Herders en Leeraars niet wezenlijk onderscheiden is, van dat der Ouderlingen, gelijk Paulus spreekt van: Ouderlingen, die wel regeeren zullen dubbele eer waardig geacht worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en in de leer. Dus twee soorten van Ouderlingen. Zie verder ons bevestigingsformulier.

Ds. J. D. Barth

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen