DRIE SITUATIES TER PASTORALE BESPREKING

Ten dienste van het gesprek tussen ambtsdragers drukken we hier drie situaties af, die zich in de werkelijkheid hebben voorgedaan. Een aantal details zijn toegevoegd om de gevallen onherkenbaar te maken.

Het lijkt me goed dat ambtsdragers in een bepaalde plaats of regio een of meer van onderstaande voorvallen eens bespreken. Zij kunnen in zo’n gesprek van elkaar leren en tegelijk elkaar helpen. Het bezig zijn met casusbesprekingen behoort tot training en toerusting voor het pastorale werk.

Een zoon is voor Studie verhuisd naar een plaats ver weg van het platteland, waar zijn ouders wonen. Vader en moeder hebben de jaren door een goed contact met hun zoon gehad en gehouden, totdat hij student wordt. Zijn gedachten, werkwijze en leefwijze veranderen snel. Hij vervreemdt van de gemeente ter plaatse, heeft na enkele amoureuze avonturen een vriendin gevonden die op samenwonen aandringt. Thuis zijn daartegen onoverkomelijke bezwaren. Het meisje duwt door. De jongen moet zich nu maar zelfstandig betonen. Dat vindt hijzelf eigenlijk ook wel. Dan trekt zij bij hem in - tot verdriet van de ouders. Dan komt het volgende probleem: hij wil alleen thuiskomen als zij mag meekomen en ze in het ouderlijk huis de slaapkamer mogen delen. Moeder zegt ja, vader zegt nee. Hoe moet dit verder in de relatie tussen de beide ouders en in die van de ouders met hun zoon en zijn vriendin? Hoe dit op te lossen?

Enkele punten xer overweging:

1. Voor vader is het een gewetenszaak, dus niet maar een kwestie van stijl of wat de mensen ervan zeggen - is dit juist of is dit eigenlijk te zwaar gevoeld?

2. Wat vindt u van de houding van het meisje? Kunt u haar maar niet beter helemaal erbuiten houden?

3. De zoon is geestelijk onbereikbaar. Moeten de ouders dan toch zoveel water in de wijn doen om hem in elk geval toch thuis te krijgen - meer is niet te verwachten?

4. Wat moet de pastor doen ten aanzien van het verschil van mening tussen de beide ouders?

5. Wat moet de pastor tegen de zoon en diens vriendin zeggen?

6. Hoe denkt u dat het afloopt?

Een jonge vrouw van 23 jaar komt bij haar pastor. Ze vertelt dat haar broer, een aantal jaren geleden, haar heeft misbruikt, evenals tevoren haar twee jaar oudere zuster. De broer is de oudste uit het gezin en al een aantal jaren getrouwd. Hij heeft een goede baan en is ouderling in de gemeente waartoe hij behoort. Hij woont in een andere plaats dan zijn ouders en ook dan de zuster die dit met de pastor bespreekt. De vader van het gezin heeft alles toegedekt en zijn zoon de hand boven het hoofd gehouden, om te voorkomen dat de zoon zijn baan kwijtraakt, zijn kerkelijke status verliest en zijn huwelijk kapot gaat. De vader dwingt zijn dochter vergeving te schenken aan de zoon, omdat, zo zegt hij, de zoon berouw heeft en van God vergeving heeft ontvangen. De vader wil de zaak dus in de kring van het gezin houden. Het meisje wil en kan dat niet meer. Zij wil naar de politie en is bereid daarmee alle sympathie en steun van haar vader te verliezen. In principe heeft zij daartoe besloten, maar nu komt ze bij haar pastor.

Enkele vragen ter overweging:

1. Hoe zou u haar opvangen?

2. Wat moet er met haar gebeuren in haar relatie tot de broer en haar ouders?

3. Gaat u met haar naar haar vader of naar zijn kerkeraad?

4. Zoekt u contact met de broer en hoe doet u dat?

5. Welk recht hebt u om zich met de vader en de broer, ook in hun kerkelijk lidmaatschap, te mengen? Moet u dat via de kerkeraad doen of met hen rechtstreeks? Of moet u het meisje eropaf sturen, maar die heeft al meermalen eigenlijk niets kunnen bereiken?

6. Lijkt herstel van de verhoudingen tussen de verschillende familieleden mogelijk?

Een geachte ouderling blijkt een relatie met zijn secretaresse te hebben. Hij is gelukkig getrouwd. Zij hebben drie kinderen, waarvan één op de middelbare school en twee aan de universiteit studeren. Hij is een gezien, geliefd en ook bekwaam ambtsdrager in de gemeente. Thuis weet niemand ervan. De dominee komt er toevallig achter. Het is niet algemeen bekend. Dat kan echter wel spoedig het geval worden. Hoe moet de dominee dit aanpakken?

Enkele vragen ter overweging:

1. Alleen of samen met een ouderling?

2. De man alleen aanspreken of ook zijn vrouw?

3. De man zal trachten het te ontkennen, te minimaliseren - wat moet de dominee dan doen?

4. Stel dat de vrouw wil vergeven. Is dat voldoende na een schulderkenning zijnerzijds, in welke beknopte vorm dan ook?

5. Het is zeer waarschijnlijk dat er daarna meer van bekend gaat worden, omdat de secretaresse haar mond niet zal houden. Wat moet de dominee doen, nu en straks?

6. De man zal over het verlies van zijn naam en status zo verbolgen zijn, dat hij wellicht helemaal de kerk verlaat, althans voorlopig. Moet de dominée dat in zijn aanpak, respectievelijk optreden, verdisconteren?

7. Moet dit voorval niet als voorbeeld door de kerkeraad gezien worden en ter waarschuwing aan de gemeente heel duidelijk en stipt behandeld worden? Indien ja, waarom dan; en indien nee, waarom dan niet?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen