De volwassendoop hetzelfde als de kinderdoop?

Toch is dit niet zo vreemd. De leer van de doop is zowel voor kinderen als voor volwassenen hetzelfde. De doop verzegelt Gods verbond en beloften. Wij horen daarin de stem van de Drie-enige God, ja de stem van de belovende God. Een belovend God is de grond van de doop. Als het goed is, is een belovend God de grond van ons geloof en van onze hoop voor de eeuwigheid. Zonder een belovend God zou er niets te hopen en te geloven zijn.

Verschil kinderen volwassenen en

Bij het lezen blijkt al spoedig, dat wij hier te maken hebben met een formulier om een volwassen persoon te dopen. In plaats van een aanspraak aan de ouders, volgt nu een directe aanspraak tot de volwassene, die gedoopt zal worden. Wij lezen: "En hoewel de kinderen der christenen uit kracht van het verbond moeten gedoopt worden, zo is het nochthans niet geoorloofd de volwassenen te dopen, tenzij die te voren, hun zonden gevoelende, belijdenis doen van hun boetvaardigheid en van hun geloof in Christus."

Het formulier wijst op het verschil tussen kinderen en volwassenen. Het is een bekend verschil. Kinderen, die nog niet tot het gebruik van de rede zijn gekomen, zijn niet persoonlijk verantwoordelijk. Zij zijn in hun ouders begrepen. Zij kunnen nog niet "met de mond belijden en met het hart geloven." God houdt de ouders verantwoordelijk voor deze kinderen. Dat vinden wij steeds in de Bijbel terug.

De taal van het verbond is steeds: "U en uw zaad met u" of "Wij met onze kinderen."

De volwassene is echter zelf verantwoordelijk. Zijn ouders kunnen niet meer voor hem of haar antwoorden. De volwassene moet persoonlijk berouw tonen en belijdenis afleggen van zijn of haar geloof en hoop in Christus, voordat hij of zij gedoopt kan worden.

Dit verschil is reeds in de vroege kerk vastgelegd in een kerkorde, die toegeschreven wordt aan Hippolytus van Rome (220). De voorschriften voor de doop worden daarin als volgt geformuleerd: "In de eerste plaats moet u de kinderen dopen. Allen, die zelf spreken kunnen, moeten zelf spreken. Maar voor diegenen, die nog niet zelf kunnen spreken, moeten de ouders spreken of iemand anders die tot de familie behoort."

Bij de doop van kinderen leggen de ouders een geloofsbelijdenis af en beloven hun kind christelijk op te voeden. In de vroege kerk noemde men hen de "sponsors". Zij legden belijdenis af in naam van hun kinderen. Daarom moet je als je volwassen bent tussen twee dingen kiezen, je moet zeggen, dat je breekt met wat je ouders namens jou bij je doop hebben beleden of je moet die belijdenis voor je eigen verantwoordelijkheid nemen en openbare belijdenis van het christelijk geloof doen in het midden van Gods gemeente.

Een persoonlijk geloof

Kinderen van christenen worden gedoopt omdat zij tot Gods verbondsvolk, tot de zichtbare kerk behoren. De volwassene, die niet als kind gedoopt is, staat daarbuiten. Zo iemand kan dus niet gedoopt worden op grond van het behoren tot Gods verbondsvolk. De besnijdenis kwam

alleen de nakomelingen van Abraham toe en de doop komt alleen de kinderen van de christenen toe. Tot een ongedoopte, tot een heiden zegt de Heere )ezus wat Hij tot de Kananese vrouw zegt: "Het is niet betamelijk het brood der kinderkens te nemen en het de hondekens voor te werpen." Zo iemand staat buiten Gods verbond.

Proselietendoop

Nu had de Heere echter, ook reeds onder het Oude Testament, in Zijn barmhartigheid een weg geopend waarlangs een heiden Israël kon worden ingelijfd. Wij lezen daarover in Jesaja 56 : 6 en 7: En de vreemden, die zich tot de Heere voegen, om Hem te dienen en om de naam des Heeren lief te (lebben, om Hem tot knechten te zijn, al wie de sabbat houdt, dat hij die niet ontheilige, en die Mijn verbond vasthouden. Die zal Ik ook brengen tot Mijn heilige berg en Ik zal hen verheugen in Mijn bedehuis. Hun brandoffers en slachtoffers zullen aangenaam wezen op Mijn altaar."

De proselietendoop was voor de heiden de weg om Israël ingelijfd te worden. Na onderwezen te zijn in de Joodse leer en belijdenis van geloof werd de heiden gedoopt, de mannen werden daarna ook besneden, en zo werd de heiden ingelijfd in het Verbond dat God met Israël gemaakt had. De Heere Jezus heeft Zijn discipelen bevel gegeven om "alle" volken tot Zijn discipelen te maken. Het nieuwe verbond betreft alle volken. Als bewijs van hun discipelschap móesten de bekeerden gedoopt worden. Bij dit bevel voegde Jezus de belofte: "Die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden." Overeenkomstig deze bevelen van Jezus hebben de apostelen gehandeld. Wij lezen in het formulier: "Gelijk ook de apostelen volgens deze regel geen andere volwassenen gedoopt hebben, dan die belijdenis deden van hun boetvaardigheid en geloof."

De verborgenheid doop van de

Uit dit alles volgt dan de conclusie: "Daarom is het ook heden ten dage niet geoorloofd enige andere volwassenen te dopen, dan die de verborgenheden van de Heilige Doop uit de prediking van het Heilig Evangelie geleerd hebben en verstaan, en daarvan mitsgaders van hun geloof, door belijdenis des monds weten rekenschap te geven."

Het gaat in deze voorwaarden voor de vo/wassendoop over kennis en onderricht omtrent de doop, maar tegelijk over meer dan kennis. Men moet de "verborgenheid" van de doop verstaan. De volwassenen moeten tevens van "hun geloof" door openlijke belijdenis rekenschap geven. Er moet naar hun geloof gevraagd worden. Zij moeten kunnen zeggen waarom zij gedoopt willen worden. En het antwoord moet dan zijn: omdat ik door het geloof mijn zaligheid in Christus zoek en door de doop begraven wil worden in Zijn dood om met Hem op te staan tot een nieuw leven. Men moet kunnen en willen belijden, dat men de oude mens begeert af te leggen en de nieuwe mens begeert aan te doen.

Persoonlijk geloof

Om als volwassene gedoopt te worden, is dus een persoonlijk geloof nodig. Maar hoe ziet dat persoonlijk geloof er uit? Wij hebben daar dikwijls zulke verkeerde gedachten over. Wij denken dat dit betekent, dat zo iemand nu rotsvast weet dat hij of zij een kind van God is geworden. Het formulier voor de volwassendoop spreekt over mensen: "die hun zonden gevoelende, belijdenis doen van hun boetvaardigheid en van hun geloof in Christus."

Het bijbelse geloof woont in een boetvaardig hart. Nergens anders vind je dit geloof dan in een hart, dat zijn zonden met droefheid gevoelt en voor God belijdt. Verder heeft dat geloof alles te maken met de belofte van het Evangelie: dat een ieder, die in de gekruisigde Christus gelooft niet zal verdeiA/en, maar het eeuwige leven zal hebben. Dit geloof, waardoor wij als boetvaardige hopen op de belofte van God, is noodzakelijk om als volwassene gedoopt te worden.

Zijn er twee wegen?

Nadat we de vereisten omtrent de volwassendoop gezien hebben, zou je tot de conclusie kunnen komen: dan is de weg van iemand, die als kind gedoopt is heel wat gemakkelijker. De gedoopte kinderen behoeven bij het volwassen worden alleen de verantwoordelijkheid van hun ouders over te nemen en openbare belijdenis van het geloof te doen. Aan hen wordt niet meer gevraagd, dan instemming met de christelijke leer en de belofte van een christelijke levenswandel. Maar is dat wel zo? Wordt er inderdaad minder gevraagd van de gedoopte kinderen dan van de volwassen gedoopten? De gróte lijn, die door de Schrift en de doopleer van de kerk loopt, is eigenlijk deze: niemand mag gedoopt worden, tenzij men zijn zonden gevoelende, belijdenis doet van zijn boetvaardigheid en van zijn geloof in Christus. Maar omdat de kinderen niet zelf kunnen spreken, spreken de ouders voor hen. Wanneer zij echter volwassen worden en zelf kunnen spreken, komen zij op hetzelfde niveau te staan als zij, die als volwassene zijn gedoopt. Beide dopen spreken van een achter zich laten van het oude leven en een ingaan in een nieuw leven.

Ook als je als kind gedoopt bent...

God vraagt ook van iemand die als kind gedoopt is een echte belijdenis en een waar geloof in Jezus Christus. De kerk oordeelt niet over het hart. Er wordt geen onderzoek naar de persoonlijke bekering gedaan. De kerk oordeelt alleen over leer en leven.

Maar God eist het hart wel. Hij ziet we) naar waarheid in ons binnenste. Is het dan niet beter om met belijdenis doen te wachten totdat je bekeerd bent? Het klinkt ernstig om te zeggen: ik wacht totdat ik het vanuit een waar geloof kan doen. Maar is dat wel zo godzalig als je doet voorkomen? Mag je onbekeerd leven, ook zonder belijdenis te doen? Je bent gedoopt. God heeft Zijn verbond en beloften aan jou aangeboden. Dat wacht op een antwoord! Het verbond van God moet ingewilligd in de weg van bekering en geloof. En... wachten is gevaarlijk, omdat de dood niet wacht. Zeg niet steeds met Augustinus: "Morgen Heere." Maar hoor hoe de Heere roept: "Heden, zo gij Mijn stem hoort, verhardt u niet, maar laat u leiden."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen