Juliana van Stolberg

(9).

In de brief, die Juliana aan haar zoon Willem schrijft, begint zij met een gelukwens voor de overwinning, die zijn vloot heeft behaald

„... . ik breng de Almachtige daarvoor lof, prijs en dank en bid Hem U voor eeuwig in Zijn goddelijke hoede en bescherming te bewaren. Ik heb zo naar Uw schrijven verlangd, in de hoop zekerheid te krijgen omtrent mijn innig beminde zonen, maar ik merk wel, dat U niets zekers van hen weet, hetgeen mij van harte bekommert. Ik ben waarlijk een bedroefde vrouw en kan van mijn droefheid niet verlost worden, totdat mij de lieve God door Zijn genade uit dit jammerdal tot Zich neemt, hetgeen ik van harte begeer en bid dat spoedig geschiede.

U schrijft ons, dat zonder de wille Gods niets geschieden kan, dat wij dus met geduld moeten dragen, wat de Heere ons toezendt, dit alles weet ik, en dat wij schuldig zijn het te doen, maar mensen blijven mensen en kunnen zulks zonder Zijn genade niet volbrengen. Hij zij met Zijn genade altijd bij ons en geve ons Zijn Heilige Geest om alles, wat Hij ons toezendt, met geduld aan te nemen en ons steeds met Zijn barmhartigheid te troosten."

Dan volgt de mededeling van iemand, die meende graaf Lodewijk te hebben gezien, maar....

„. ... ik ben toch bevreesd, dat hij een verkeerde voor mijn zoon heeft aangezien. Welaan, de zaken mogen zijn, zoals het God belieft: ik kan niet meer, dan de Almachtige om lijdzaamheid bidden en dat Hij door Zijn goddelijke genade en barmhartigheid alles zo schikke, dat U en wij allen in eeuwigheid niet van Hem gescheiden worden.

Ik heb met een bezwaard gemoed gehoord, dat het krijgsvolk met vloeken als anderszins zulk een slecht en goddeloos leven leidt. Ik vrees, dat Gods toorn over de ganse Christenheid zal gaan, want waar men ook heenziet, het is al ijdel, moedwillig en goddeloos leven. Liefde jegens God en de naaste is voor het merendeel uitgeblust en er is geen verbetering bij ons allen. Dat is altijd een zeker teken geweest, dat God met Zijn straffen niet uitblijft. Toch zal Hij diegenen, die hun hoop en troost alleen op Hem stellen, onder kastijding en kruis niet laten bezwijken, maar dezelve wonderbaarlijk redden, hen met de ogen Zijner goddelijke barmhartigheid aanzien, met welke Hij de heilige Petrus, die Hem toch driemaal verloochend had, heeft aangezien en hem tot berouw en droefheid over zijn zonden bewogen en hem tot troost Zijn opstanding heeft laten verkondigen. De goede God moge Zich onzer ook erbarmen en ons den trooster en helper in alle nood van lijf en ziele zijn!

Innig geliefde zoon! Zoals ik U geschre-

ven heb, dat uw beminde zoon Maurits ziek is geweest, zo kan ik U in het bijzonder niet verbergen, dat hij door Gods goedheid volkomen genezen is, ik hoop, dat het van duur zal zijn.

Anders zijn Uw kinderen, mitsgaders de anderen in goede gezondheid. Dat Hij ze verder beware! Mijn lieve zoons vrouw heeft mij opgedragen U haar bijzondere groeten en veel liefde en goeds te schrijven en de beste welstand toe te wensen.

Ik wil U thans niet langer met mijn schrijven ophouden, dezelve mogen niet twijfelen of ik zal, zover mij God genade verleent, met mijn gebed vurig aanhouden. Konde ik verder U in enige zaak dienst of genoegen doen, zo zal het mijn levensdagen aan geen ijver ontbreken. Mijn hartelijk geliefde zoon beveel ik mij steeds als zijn arme, trouwe moeder en bid de Almachtige, U en al de zijnen bij gezondheid, levensduur en voorspoed te bewaren en hen door Zijn goddelijke gunst voor alles te behoeden, wat aan ziel en lichaam schadelijk kon zijn. Dillenburg, de 19e juni 1574.

Uw Dienstwillige Moeder, Juliana, Gravin van Nassau, Weduwe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen