Van pioniers tot professionals

"De oprichting van de RMU, in december 1983, was een direct gevolg van de onrust die er bij de politie ontstond omdat de vakbonden voor het eerst in de historie het voornemen hadden om te gaan staken", zo vat Overeem de ontstaansgeschiedenis samen.
"Een interview in het Reformatorisch Dagblad bracht vijf politiemensen bij elkaar die met een dergelijke staking grote moeite hadden. Voor die tijd waren er al diverse pogingen ondernomen om tot een oprichting van een reformatorische vakorganisatie te komen, echter zonder resultaat.
Na het bewuste interview kwamen diverse contacten tot stand. En op 12 december 1983 leidde dit tot de oprichting van de RMU." Bij de oprichting waren diverse mensen betrokken.
Overeem: "Enkele namen schieten mij te binnen. Lennart Prins, destijds werkzaam bij de politie te Dordrecht, Leen Ruijgrok, journalist bij het Reformatorisch Dagblad, zakenmensen vanuit de kring van de VRCL als Jan Linker, de inmiddels overleden Henk Mijnders en Jaap Schouls. Ook de huidige ds. W. Silfhout en ikzelf waren nauw betrokken bij de oprichting."

Gewetensbezwaarden
De initiatiefnemers waren ervan overtuigd dat de tijd rijp was om tot een organisatie als de RMU te komen. "Velen in de gereformeerde gezindte waren niet georganiseerd. En die wel georganiseerd waren maakten deel uit van vakbonden waar men geconfronteerd werd met een totaal andere visie op de Bijbel en dus ook op de maatschappij. De noodzaak was aanwezig om elkaar te kunnen ondersteunen en bij te staan. Ook in die tijd waren er gewetensbezwaarden in allerlei sectoren, met name in de zorg. Zij hadden te maken met een afnemend begrip bij de bestaande vakorganisaties."

Werknemers én werkgevers
Voor de initiatiefnemers stond vast dat beide partijen, zowel werknemers als werkgevers, in één organisatie ondergebracht zouden moeten worden. Dit gebeurde vanuit het Bijbelse uitgangspunt van samenwerken in harmonie. Daarnaast stond de oprichters vanaf begin voor ogen om een professionele organisatie op te zetten met vakkundige mensen. "Omdat we nog geen cent hadden, hebben we als bestuurders eerst alles zelf moeten doen. Ledenwerving, ledenhulp, voorlichting en noem maar op. Avond aan avond trokken we het land in. Toen er wat geld in de kas kwam door middel van contributies zijn we een kantoor met faciliteiten gaan opzetten." De eerste RMU-medewerker was Hans Smits. Hij werkte vanuit gehuurde kamer in Amersfoort. Daarna werd Chris Baggerman aangetrokken. In die periode is de RMU verhuisd naar Veenendaal waar een 'eigen' kantoor werd betrokken. Bij een verdere personele uitbreiding trad vervolgens Peter Schalk aan als directeur.

Terugkijkend op de beginfase van de RMU noemt Overeem het een 'mooi' maar ook een 'zware' tijd. "De mensen werden echt in het diepe gegooid. Daarnaast konden we gebruikmaken van de specifieke kennis die binnen het bestuur aanwezig was. Echt een pioniersfase. Er was niets en toch moest alles."

Hoe beoordeelt u de ontwikkeling van de RMU in de loop van 20 jaar naar het heden?
"In de beginfase was de RMU in feite een amateur-organisatie die volledig draaide op de inzet van veel vrijwilligers. Als we kijken naar de RMU van tegenwoordig dan hebben we het over een professionele vakorganisatie die erkend wordt in het brede spectrum van vakorganisaties en overheid. Toen waren we afhankelijk van de kennis en ervaringen van bestuurders en vrijwilligers. Nu hebben we een eigen organisatie met veel vakkennis in huis. In de beginperiode wilden we overal Éver meepraten. Nu is de RMU veel meer gericht op haar doelstellingen, de eigenlijke taken. Binnen de eigen achterban, de gereformeerde gezindte, waren we in het begin 'verdacht'. Als het maar geen vakbond is, want dat zou wel heel erg zijn! Ik zie anno 2004 erkenning, maar ook vaak waardering. In de gereformeerde gezindte weet men de RMU te vinden. De RMU heeft vertrouwen gekregen."

U bent sinds de oprichting voorzitter van de RMU. Is dat een zware taak? Wat komt erbij kijken?
Kort gezegd komt het op een stuk idealisme aan. Anders zou het een erebaantje dreigen te worden. Het is een voordeel om als voorzitter van een organisatie als de RMU over bestuurlijke ervaring te beschikken. Ook is het belangrijk om als voorzitter een brug te slaan van bestuur naar directie en het landelijk bureau. Verder is het een pré dat je als voorzitter graag omgaat met mensen, in het besef dienstbaar te willen zijn. Dat betekent ook geestelijk leiding geven; voluit de identiteit van de RMU honoreren en meebewaken. In de beginjaren was ik als voorzitter veel uitvoerend bezig, nu ben ik veel meer op de hoofdlijnen gericht. Daarbij probeer ik de directeur en 'zijn' mensen niet voor de voeten te lopen."

Wat is uw diepste motivatie om actief betrokken te zijn bij de RMU?
"Dit is geen gemakkelijke vraag. Hierbij kom je bij mijn innerlijke bewegingen terecht. Het heeft te maken met mijn diepste levensovertuiging. Het woord 'roeping' is een groot woord. Misschien benadert dat het toch. Nadat de Heere duidelijk in mijn leven is gekomen, heb ik achteraf steeds meer mogen zien dat Hij het is Die mijn leven is gaan leiden. Voeg daarbij zaken als graag dienstbaar willen zijn. Ergens leiding aan willen geven, maatschappelijk betrokken zijn. Dan kom ik uit bij een sterke overtuiging dat er in onze samenleving plaats moet zijn voor een vakorganisatie die in harmonie vanuit de bedoeling van Gods Woord wil en kan werken. Mensen helpen die problemen hebben op het werk. Tegelijkertijd anderen laten zien dat het leven en werken zoals de Bijbel dat van een ieder vraagt goed en heilzaam is voor heel de samenleving. Ja, uiteindelijk is mijn motivatie doen wat God van mij vraagt. Hij heeft ook voor mij Zijn Zoon aan het kruis gegeven: voor mijn zonden!"

Wat ziet u als de belangrijkste uitdaging waar de RMU momenteel voor staat?
"Ik zie meerdere uitdagingen, maar als ik een belangrijke moet noemen dan denk ik aan het doorzetten van de ledengroei met bewaking van de identiteit. Als ik kijk naar de historie van christelijke organisaties dan zie ik dat bijna overal de identiteit verwaterde en zelfs verdween. Dat is de grote uitdaging voor de toekomst. Geen concessie doen aan onze grondslag en zorgdragen dat deze ook echt functioneert door de hele organisatie heen. Dat dient de rode draad te blijven in heel de RMU."


Personalia J.W.Overeem
Hans Overeem is op 20 augustus 1944 geboren te Zegveld bij Woerden. In 1947 verhuisde familie Overeem naar Hoenkoop, toen een dorp tegen Oudewater aan. In Gouda volgde Hans de middelbare school. Aan het einde van deze periode besloot hij in het voetspoor van zijn vader te gaan door de opleiding te gaan volgen van het toenmalige Korps Rijkspolitie. Zijn loopbaan bij de politie begon als wachtmeester der rijkspolitie. Zijn laatste functie bij de politie was die van hoofdinspecteur bij de politieregio Utrecht. In juli 2002 maakte Overeem gebruik van een regeling om met 58 jaar de dienst te verlaten.

De RMU-bestuursvoorzitter is bijna 39 jaar getrouwd met Heleen. Ze hebben twee zoons en tien kleinkinderen. Overeem is lid van de Christelijke Gereformeerde Kerk en is op dit moment ouderling van de Pniël-gemeente te Veenendaal. Daarnaast is hij lid van het deputaatschap Eenheid Gereformeerde Belijders en van het deputaatschap Contact Overheid. Ook was hij een aantal jaren synodelid. Verder is Overeem secretaris van het stichtingsbestuur Vrienden van het Cheider en voorzitter van de Vereniging van Eigenaren ( WE ) van het appartementencomplex waarin hij woonachtig is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen