ADHD (1)

Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is een veel voorkomende kinderpsychiatrische stoornis, die zich kenmerkt door hyperactief gedrag, impulsiviteit en concentratieproblemen. Ongeveer 3 tot 5 procent van de kinderen lijdt eraan. Dit betekent dat gemiddeld elke klas wel een leerling heeft met ADHD. De stoornis ontstaat in de regel voor het zevende levensjaar en het betreft vaker jongens dan meisjes.
In 1902 beschreef de Engelse arts George Still een groep kinderen als agressief, opstandig en zonder wilskracht om zichzelf af te remmen. Daarna kwam het roekeloosheidssyndroom uit de jaren vijftig. Tot 1980 was de term minimal brain dysfunction of minimal brain damage (MBD) in gebruik.
De diagnose ADHD wordt gesteld aan de hand van vastgelegde criteria.

Kenmerken
- Aandachtstekort: geen aandacht voor details, moeite om aandacht vast te houden, lijkt niet te luisteren, maakt taken/karweitjes niet af, kan taken niet organiseren, vermijdt langdurige mentale inspanning, raakt vaak dingen kwijt, raakt afgeleid door uitwendige prikkels, vergeetachtig.
- Hyperactiviteit/impulsiviteit: beweegt onrustig met handen of voeten, staat vaak op in de klas, rent vaak rond of klimt, heeft moeite rustig te spelen, is vaak in de weer, praat aan een stuk door, gooit antwoorden eruit, kan niet op de beurt wachten, verstoort of onderbreekt anderen.
Ouders van peuters/kleuters met ADHD klagen vooral over het drukke, impulsieve gedrag van hun kind. Vaak is er sprake van driftbuien, inslaapproblemen, slaan van andere kinderen en onverschrokken, nadrukkelijk stoer gedrag, met frequente ongevalletjes tot gevolg.
Op de basisschoolleeftijd wordt het slecht luisteren meer benadrukt en worden de leerproblemen en de problemen in de relatie tot de leeftijdsgenoten steeds meer een punt van zorg.

Klachten
Naast ADHD hebben de kinderen nogal eens bijkomende psychische problemen als angst- en stemmingsstoornissen. Verder kan er overlap bestaan met dyslexie (moeilijkheden met coördinatie van de motoriek), autisme of verwante stoornissen.
Tevens hebben ADHD-kinderen vaak last van lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, buikpijn, diarree, overmatige dorst, droge huid, eczeem, astma, allergieën, KNO-klachten, frequent een bloedneus, overmatig transpireren, dof/bros haar, zachte/broze nagels en vermoeidheid.

Oorzaken
Het wordt steeds duidelijker dat er bij ADHD sprake is van een complex samenspel van factoren. Tweelingenonderzoek heeft uitgewezen dat de symptomen voor een groot deel berusten op erfelijke factoren. Ook omgevingsfactoren spelen een belangrijke rol. Is er gebrek aan regelmaat en structuur in gezin en opvoeding en wordt een kind overmatig geprikkeld en weinig gestuurd, dan is de kans op ADHD groter. Dat zelfde geldt bij voortdurende uitingen van vijandigheid, kritiek en afkeuringen tegenover het kind. Verder lijkt voeding een voorname rol te spelen.
(In januari: behandeling van ADHD)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen