ALS HET WEER LENTE WORDT

Sneeuwklokjes.

„Wat jammer", zei het kleine meisje, toen ze in onze tuin een sneeuwklokje verkreukeld op de grond zag liggen aan een slap stengeltje. Het was na een paar zonnige dagen plotseling weer gaan vriezen. De sneeuwklokjes hadden heel voorzichtig hun kopjes boven de grond uitgestoken. De blaadjes en bloemknoppen kwamen ongeveer tegelijk de grond uit, maar al gauw begon de bloemstengel wat harder te groeien. Het bloemknopje werd eerst nog beschermd door het topje van de stengel, maar door het zonnetje verleid, had het z'n broze bloemblaadjes uitgespreid. Het bloempje was overvallen door de vorst, het was helemaal verkreukeld en slap geworden. „Wat jammer", zei het kleine meisje.

Maar nu enkele dagen later — het zonnetje schijnt en de temperatuur is weer tot hoog boven het vriespunt geklommen — nu staat ons sneeuwklokje weer rechtop en het witte klokje hangt met wijd uitgespreide witte vleugeltjes te wachten op een vroeg vliegende bij. Ik moet nu denken aan dat gedichtje, dat ik eens las:

„O, die kleine, tere klokjes Met haar witte winterrokjes Breken weer door broze kluit Door de donk're aarden deken, Waar geen bloemjes boven keken, En weet je wat het klokje luidt? „Het wordt weer lente", kleine guit."

Krokussen.

Enkele weken na de eerste sneeuwklokjes komen de krokussen wat meer kleur aan onze tuin geven. Wat staan die paarse en gele krokussen mooi bij elkaar.

De gele krokussen blijven niet lang staan. Na korte tijd blijven er van de bloempjes nog maar korte stompjes over. Onze mussen zijn kennelijk dol op gele krokussen. Zcdra de bloempjes boven komen, vliegen ze er op af. Natuurlijk gunnen wij de mussen wel een lekker hapje, maar we houden ook veel van gele krokussen. Ik heb gelezen, dat je een zwarte draad garen moet spannen boven je krokussen om ze tegen gulzige mussen te beschermen. Het blijkt dat ze daar bang voor zijn. Dit is natuurlijk altijd te proberen.

Elze- en wilgenkatjes.

Overal is de komst van de lente merkbaar. De els staat al in bloei. In de griend zijn er al wilgenkatjes. De grillige elzetakken, waar vaak de elzeproppen van het vorige

jaar nog aan zitten', en de wat stijve wilgenkatjes zijn bijzonder geschikt om er een vcorjaarsstukje van te maken. Ik kan de verleiding nooit weerstaan om enkele van deze takken mee naar huis te nemen. Er komt dan iets van de lentesfeer in huis. Natuurlijk moet je er niet te veel van plukken, want andere mensen willen ook nog van de mooie natuur genieten.

De vogels.

Ook de vogels weten dat het lente wordt. De merels en lijsters zingen reeds hun hoogste lied. Sommige vogels beginnen al te nestelen. Vooral de merels beginnen vaak vroeg. Bij ons in de tuin zat eens een merel te broeden, terwijl er nog een flink pak sneeuw lag. Soms zoeken merels een vreemde plaats op om hun nest te bouwen. Hier bouwde vorig jaar een jong merelechtpaar z'n nest in een w.c.-raampje. Ze passen zich gewoon aan, aan de verstedelijking van ons land. Ik kan me niet voorstellen dat de merel vroeger een schuwe bosvogel geweest is. Toch is dit waar. De eerste kieviten zijn reeds uit hun winterverblijven teruggekeerd. Sommige schapen hebben al lammetjes. De bloemen, de dieren, zij willen ons een boodschap brengen: „De winter is bijna voorbij, het wordt weer lente".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen