MATTEN MET DE ZAAL

Normaal gesproken zou de titel van dit gedeelte geheten hebben: ‘Verslag van de middagbespreking’. De inleider echter verklaarde in de middagpauze na het eten dat hij in dat kader zou gaan ‘matten met de zaal’. Vandaar.

Voordat het zover was, dankten we voor de versterking van ons leven door Gods gaven. We zongen er ook van: ‘Heb dank, o God van alle leven …’; een prachtig lied, waarbij de melodie van regel 7 vaak door de gemeente - en ook nu weer door de aanwezigen -massaal verkeerd gezongen wordt. Ik heb mij al vaak afgevraagd hoe dat toch komt, en - vlak bij de organist gezeten - zag ik mijn kans schoon. Helaas, hij kon mij de verklaring ook al niet geven. Wij tasten dus nog immer in het duister. Tijdens het ‘matten met de zaal’ bleek er nóg een musicoloog in de kerkzaal te zijn. Wie weet kan hij opheldering geven?

Eenvoudiger en nóg eenvoudiger

De bespreking werd ingezet met een aantal vragen die cirkelden rond de vraag hoe het met de kerken moet als een steeds meer slinkend ledental het evangeliseren steeds moeilijker maakt. Br. Knevel pleitte voor verbreding via samenwerkingssituaties en gaf een treffend voorbeeld uit eigen gemeente, waar een JV van 3 leden uitgegroeid was tot ongeveer 45, na het oog te hebben geslagen op de Geref. Bond in de NHK en de Vrij-Evangelische gemeente ter plaatse. Netwerksamenwerking! In die contacten met jongeren blijkt ook telkens weer dat wij de kennis niet al te hoog moeten inschatten: heel veel basisbegrippen van het christelijk geloof zijn abracadabra geworden. Het introduceren van een Alpha-cursus bij de hierboven genoemde groep was onthullend … Trouwens, zo probeerde de inleider de aanwezigen uit de tent te lokken, weten de ouderen nog wel altijd inhoudelijk waar we het in de verkondiging en tijdens de huisbezoeken over hebben? Antwoord 60 HC bijvoorbeeld: zó mooi, maar juist daarom ook zó de moeite waard om in hedendaagse begrippen en woorden vervat te worden … Dominees en andere voorgangers hebben het zich voortdurend weer af te vragen: praten en preken wij niet over de hoofden heen en is dát mede een factor waardoor de harten niet open gaan?

Wij zeggen nog wel eens: ‘De Geest moet het doen’. Dat is een grate waarheid. Dat betekent onzerzijds dat wij, door de Geest bij dat proces ingeschakeld, daarbij niets in de weg moeten leggen. Een ‘preektoon’ past heden ten dage niet meer. Laten wij de diepe geloofswaarheden toch ‘vertalen’.

Op dit moment kreeg de inleider enig tegengas uit de zaal: het gaat toch om de hoge, gezaghebbende woorden Gods, uitgesproken door zijn dienaren! Daar past toch een gepast taalgebruik bij? Dat wilde br. Knevel dan ook niet ontkennen, maar niemand kreeg hem ‘schaakmaf: is het koine-Grieks - de taal waarin het de Heilige Geest behaagde Gods Woord naar ons over te brengen - niet de gewone ‘huis, tuin en keuken’-taal van die dagen? Wij moeten leren vorm en inhoud van elkaarte onderscheiden!

Zingevingsvragen

De discussie ging door op een ander spoor: wat vragen de mensen zich vandaag nog af, wanneer in hun leven God 1er sprake komt’? Volgens de inleider vragen velen vandaag niet meer om een teken van liefde van God, maar om een teken van leven van God. Er zijn dus, vergeleken met vroeger, vragen bijgekomen. En dat zal in prediking en pastoraat meegewogen moeten worden. Er zijn veel vragen over (het bestaan van) hei en hemel. Hoe kan het anders in een samenleving als de onze waarbij tot in heel nauwe familierelaties de pijn gevoeld wordt van mensen die God loslaten? Het betekent niet, zo werd gepreciseerd n.a.v. een doorvragen vanuit de zaal, dat we de schuldvraag (van de mens naar God) onbesproken moeten laten; die moet echter wel op de goede plaats terechtkomen en relevant zijn. Het moet ons een zorg zijn de mensen die onder ons bereik zijn te laten zien dat er een God is die met zijn Geest het leven zó vult, dat het ons raaktl

De EO tracht daar met haar mogelijkheden een eigen plaats bij in te nemen. Opnieuw treedt daar dan het spanningsveld op van de hertaling. Vooral bij jongerendagen wordt dat zichtbaar. Daar komt ook vanuit de kerken nogal wat kritiek op. De inleider verzekerde de aanwezige ambtsdragers dat men bij de leiding van de EO er alles aan doet om de jongerendagen zó te ‘screenen’ dat ze hun geestelijk gehalte houden. Het zal moeilijk blijven om de sprang van de beleving van die ene zaterdag naar de daarop volgende zondag te maken. Overigens moeten we ook de geestelijke durf hebben om onze meningen over wat wel of niet kan (qua muzikale bijdragen bijv.) eens onbevangen (met de nadruk op dat laatste woord) te benaderen.

De ‘vangst’

Tenslotte ging het deze middag over de mensen die hetzij via de kerk, hetzij via de EO ‘gevangen’ mogen worden. De inleider legde nog weer eens uit hoe mensen die bellen voor nazorg via een landelijk netwerk in contact kunnen komen met de predikant van een plaatselijke christelijke gemeente bij hen in de buurt. Laten de kerken hen dan helpen (en wel tijdig en ontijdig, zo werd vanuit de zaal benadrukt; dat wil zeggen óók wanneer het ons eens een keer niet zo goed uit zou komen).

Wie bereiken we daarbij? Inderdaad, vaak mensen die ‘in de berm liggen’ of nog erger: die ‘in de goot terecht zijn gekomen’. Het zij zo: ze worden op onze weg geplaatst. En ging de grote Herder der schapen ook niet op die manier zijn weg op aarde? Het zal van belang zijn om in de contacten die dan ontstaan onze rijke gereformeerde theologie vruchtbaar te maken, in ‘pasmunt’; daarbij kunnen de noties over de grootheid van God, de kleinheid van de mens, het leven uit genade, de plaats van de aanvechting en van de bevinding ons verder helpen. Niemand zit overigens te wachten op antwoorden die altijd en overal ‘sluitend’ zijn. Wel zit iedereen te wachten op een ander die oprecht is en authentiek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen