„De dominee komt nooit eens bij mij

U zegt iets wat veel mensen denken. U schrijft er niet bij wat sommige mensen wel durven zeggen: 'Ja, ze zeggen dat de dominee erg druk is, maar ik zou niet weten waarmee. Met vergaderen zeker...' Ik ben in elk geval blij met deze eerlijke vraag. Er leeft bij sommige gemeenteleden onvrede over de (pastorale) aandacht die ze krijgen. Beter: die ze dus niét krijgen. Wat zal ik hiervan zeggen? Ik proef een beetje achter uw woorden dat het eigenlijke pastoraat in de gemeente dat van de predikant is. Dat snap ik wel, maar is niet juist. Er zijn mensen die regelmatig bezoek krijgen van een ambtsdrager of pastoraal werker en nog het gevoel hebben dat de kerk hen vergeet, omdat de predikant zelf niet komt. Hier zit een eenzijdig beeld van pastoraat achter. Pastoraat is breder dan het werk van de predikant. Er steken ook veel te hoge verwachtingen van predikanten achter. Als ieder gemeentelid zó naar een predikant kijkt, kan hij bij voorbaat de verwachtingen niet waarmaken. Teleurstellingen zijn het gevolg. De gemeenteleden denken dat ze tekortkomen en de predikant voelt zich tekortschieten. Vervolgens zeg ik: als u echt graag wilt dat uw predikant bij u op bezoek komt, moet u hem opbellen en dat gewoon aan hem vragen. Dat is eerlijk. Nu moppert u dat hij niet komt, maar hij weet niet eens dat u naar zijn bezoek verlangt. Hebt u het hem gevraagd en hij komt niet, dan hebt u reden om te klagen. Ik heb een idee hoe u nu reageert. 'Nee, ik bel niet. De dominee is toch druk? Ik wil niet zeuren! Er zijn vast mensen bij wie hij harder nodig is. Ik wil het ook niet vragen. Hij moet uit zichzelf komen. Dat is pas hartelijk.' Dat ben ik dan met u oneens. Juist omdat een predikant druk is, is het plezierig voor hem als hij weet dat bepaalde mensen graag met hem spreken. Hij kan zelf zeggen wanneer het bezoek hem uitkomt. Als iemand anders een gesprek harder nodig heeft, laat hij die zelf wel voorgaan. Er zijn wel eens zeurpieten in een gemeente, maar ga er nu niet van uit dat de predikant één telefoontje van u al gezeur vindt. Dat is weer niet aardig van hem gedacht. Geeft u alstublieft het idee op dat u ongevraagd bezoek wilt ontvangen. 'Kinderen die vragen, worden overgeslagen', gaat niet op. De werkelijkheid is andersom. Wie vraagt, krijgt aandacht. Wie niet vraagt, wordt overgeslagen. Althans, zo gaat het meestal. Zorg voor uzelf en trek op tijd aan de bel.

Ik heb nog een vraag aan u. Hebt u er wel eens aan gedacht om zelf mensen op te zoeken? U bent toch ook een zuster van de gemeente? U bent alleen, bij uw overburen is een zieke. Iets verderop in de straat woont een gezin dat het moeilijk heeft. U zou minder alleen zijn, als u bij hen op bezoek ging. Wie weet, lopen ze ook eens bij u binnen. Een predikant kan toch niet de eenzaamheid van gemeenteleden oplossen? Dat ene bezoekje van hem doet dat echt niet. U zult zelf in de benen moeten komen. Dat is goed voor anderen. Dat is goed voor uzelf.

Geef ik u dan helemaal geen gelijk? Jawel, een beetje. Kerkelijk pastoraat is dikwijls gericht op noodgevallen (crisispastoraat). Mensen die langdurig aandacht nodig hebben, worden soms vergeten. Iedereen went eraan dat iemand weduwe is. Voor haar blijft het een kruis. Predikanten zoeken mensen in het ziekenhuis meestal trouw op, ook al hebben die er soms geen behoefte aan. Anderen die niet ziek zijn, maar bijvoorbeeld eenzaam, worden niet eens opgemerkt. Ik weet het, zo gaat het. Dit betreft het pastorale beleid. Daarover moeten kerkenraden blijven nadenken. Niemand mag immers in de gemeente vergeten worden. Praat daar eens over als u huisbezoek krijgt van de ouderling.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen