’De Heere maakt Zijn Woord altijd waar..’

Beloften, maar welke dan? Wat bedoelen we eigenlijk als we over beloften spreken? Ik heb het idee, als het over beloften gaat, dat er sprake is van een heilloze spraakverwarring. Laten we eerst eens nagaan wat we er mee bedoelen. We zouden als het om de belofte gaat een verdeling in drieën kunnen maken.

De belofte van het Evangelie De Evangeliebelofte komt tot iedereen die in de prediking het Woord van God hoort, zoals de Dordtse Leerregels erover spreken in hoofdstuk II paragraaf 5.

Voorts is de belofte des Evangelies, dat een iegelijk, die in den gekruiste Christus gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe; welke belofte aan alle volken en mensen, tot welke God naar Zijn Welbehagen Zijn Evangelie zendt, zonder onderscheid moet verkondigd en voorgesteld worden, met bevel van bekering en geloof. De Evangeliebeloften zijn voorwaardelijke beloften. We moeten dan het woord voorwaardelijk wel goed invullen. Want hier wordt genoemd in welke weg die beloften vervuld worden: ... die in de gekruiste Christus gelooft. In Psalm 81 staat: 'Doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.' Ik weet dat er kritiek is op de naam voorwaardelijke beloften. Het is daarom wel heel belangrijk hoe wij het begrip voorwaarde invullen. 'Als jij nu maar gelooft, dan... als jij je mond nu maar open doet, dan zal Ik hem vervullen...' Als je het zo zegt dan zou er vermogen in de mens liggen. Maar dit betekent het citaat uit Psalm 81 beslist niet. Dat kan ook niet, want dat zou in strijd zijn met heel het schriftgetuigenis. Het wonder van vrije genade is, dat de Heere die voorwaarden vervult in het leven van al de Zijnen. Je zou ook kunnen zeggen, dat die voorwaarde de weg aanwijst, waarin God die beloften vervullen zal. Alles staat of valt er dus mee, dat we het begrip voorwaarden goed invullen.

Abolute of volstrekte belofte

Daarnaast zijn er ook absolute of volstrekte beloften. Dat zijn die beloften, waarin de Heere het eeuwige leven belooft, de zaligheid toezegt, zonder dat er ook maar enige voorwaarde aan verbonden wordt. Dat zijn de beloften van het verbond, die in Christus vermaakt zijn aan al Zijn uitverkorenen en die ook zeker in hun leven vervuld zullen worden. Dat lees je bijvoorbeeld in Jeremia 31 en 32 en in Ezechiël 11 en 36: 'Ik zal U een vlezen hart schenken'. Absolute beloften, zijn in Christus het deel van al de Zijnen. Zij laten zien hoe vrij Gods genade is...

Persoonlijke beloften

In de derde plaats kunnen wij nog noemen: persoonlijke beloften. Dan denken wij aan een bepaald Schriftwoord in het persoonlijk

leven, dat bijzondere kracht doet in het hart van Zijn kinderen.

Beloften voor jongeren? Staan er in Gods Woord speciale beloften voor jongeren?

God spreekt tot iedereen, die het Woord hoort, ouderen, maar even zeker ook jongeren, fk denk bij speciale beloften voor jongeren aan de tekst: 'Die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden'. Een jongere, die zijn knieën buigt, mag zeggen: 'Heere, het staat er toch!' Dan zou het voor mij toch ook kunnen. Denk ook aan het bekende woord in Handelingen 2: 'Jongelingen zullen gezichten zien'. Door de prediking mogen we horen: God gaat door met Zijn werk ook onder de jeugd. Bovendien ben je gedoopt. Toen heeft de Heere niet aan je voorhoofd verzegeld dat Hij jou zalig zal maken. Dan komen we op het terrein van de absolute beloften, die in Christus vermaakt zijn al de Zijnen. Maar de Heere verzegelt bij de doop de belofte van het Evangelie, zoals de Dordtse Leerregels daarvan spreken. Bij Hem is genade, bij Hem is ruimte in het bloed van Christus. Al ben ik nog zo slecht. Hij gaat door van kind tot kind en van geslacht tot geslacht. Aan het voorhoofd zijn deze Evangeliebeloften verzegeld.

Beloften voor onbekeerden? Zijn de beloften in de Bijbel alleen voor Gods volk of staan er ook beloften in voor onbekeerden?

Het gaat er maar om wat je onder beloften verstaat. Ik lees daarover bij Brakel in zijn boek 'De Redelijke Godsdienst’.

‘Voor een onbekeerde zijn geene beloften in den Bijbel; al wat beloften zij zich toeëigenen, daarin bedriegen zij zich, zij zullen niet komen, zij zijn zonder Christus, vreemdelingen van de verbonden der belofte, geene hoop hebbende, Efeze 2: 2. De gelovigen alleen zijn ergenamen der beloften, Hebreen 6:17. (blz 1085)

Uit het verband blijkt duidelijk dat Brakel hier spreekt over de beloften des verbonds. Diezelfde Brakel laat een heel ander geluid horen, als hij het heeft over de belofte van het Evangelie.

Maar hoe zal men dezen Zaligmaker bekomen? Wat raad is hiertoe? Dat was voor deze mensch onmogelijk, hij kon niet tot kennis van dezen Zaligmaker komen; en als hij Hem al kende, wat grond had hij om te denken, dat Hij zijn Zaligmaker wilde zijn, en wat had hij, en wat kon hij om Hem te bewegen, dat Hij het wilde zijn? Maar ziet de wonderbare goedheid Gods; God biedt dien Zaligmaker aan: Al wie wil, mag komen, en neme Hem aan, en belooft, dat die komt, niet uitgeworpen zal worden en dat met vele liefelijkheid en allerlei beweegredenen, en dat alles om niet, alles zonder iets van den verdoemeling te eischen, als eene voorwaarde, waarop deze Middelaar aangeboden wordt.

DatDat is de grond waarop iemand vrijmoedig tot Christus komen mag; ...maar de zwarigheid, die veten maken, is: ik weet niet of God mij jezus aanbiedt. Zijt gij niet een mensch, hoort gij de stem Gods in Zijn Woord niet, zegt God niet: die wil, die kome, is het niet-gelooven niet eene verstoting van den Heere jezus, een versmading van zijne vriendelijke noodiging, is het niet God als een leugenaar achten, is 't geene zonde, zullen de ongeloovigen geen zwaarder oordeel hebben? Zoo wordt het u dan aangeboden, (blz 1116).

Ook bij Brakel zien wij dus duidelijk het verschil tussen de beloften des verbonds en de belofte van het Evangelie. De belofte van het Evangelie komt tot iedereen, die het hoort. Zo spreekt ook Brakel erover!

Belofte en vervulling Belofte en vervulling behoren bij elkaar, maar vervult de HEERE altijd dit leven Zijn belofte(n)?

De beloften van het verbond zal de Heere zeker vervullen in liet leven van Zijn kinderen. De godzaligheid heeft de belofte des tegenwoordigen en des toekomenden levens (1 Timotheüs 4 : 8). Er zijn beloften, die God in dit leven vervult of in de toekomst. In 2 Petrus 3 lezen we: God vertraagt Zijn belofte niet. Wij verwachten naar Zijn belofte een nieuwe hemel en ee'n nieuwe aarde'. Het hangt van de inhoud van de belofte af! De beloften voor het tegenwoordige, zal Hij hier vervullen. Die belof-

ten, die het toekomende betreffen, vervult Hij in de toekomst.

Als het gaat om persoonlijke beloften die de Heere geschonken heeft, dan kan er een lange weg tussen een persoonlijke belofte en de vervulling daarvan liggen. Gods weg is een weg van beproeving, loutering. Dit is een schriftuurlijk gegeven. Op Zijn tijd en wijze vervult de Heere Zijn beloften. Opdat geen mens zou roemen in zichzelf.

Pleiten op de beloften? Mag iedereen zomaar pleiten op Gods beloften?

Pleiten is onder ons een belast begrip. Dat is best begrijpelijk. In bepaalde kringen heeft men de mond vol over pleiten, geloven, tot jezus komen. Dan is er sprake van een godsdienstigheid vanuit de mens zelf, het is een aktivistisch 'geloof'. Verstandelijk weet men zich zondaar, en daarom eigent men zich vrijpostig de belofte toe. Nooit ging men echt verloren; men is bekeerd, gearriveerd, maar nog nooit onbekeerd geweest. In dergelijke kringen wordt heel gemakkelijk gesproken over pleiten.

Daarom is het zo belangrijk wat je er mee bedoelt. Als iemand mag geloven, dat een schriftwoord in zijn ziel is gezonken, dan zal dat altijd werkzaamheden geven en zal men dat Woord de Heere voorhouden. Zo leert de Heere Zijn kinderen pleiten op de belofte. Wij zijn hier echter op het terrein van de persoonlijke beloften. De Evangeliebelofte, komt echter tot allen die het Evangelie horen, opdat wij onze knieën zouden buigen en het de Heere voorhouden: U hebt toch laten verkondigen, dat er genade is voor de grootste der zondaren, zoudt U het Zelf willen vervullen. In die zin mogen we Hem het Woord dat Hij heeft laten verkondigen, voorhouden. Pleiten is geloofswerk. Alleen in het geloof is het mogelijk, maar dat geldt ook voor bidden. En toch zeggen wij: bid er maar om. Vraag of de Heere je wil leren bidden. Zo zou ik ook zeggen: houd de Heere Zijn eigen Woord maar voor. Wijs Hem maar op de belofte van het Evangelie, die Hij nog laat prediken. Hij zegt: 'Doe uw mond wijd open en IK zal hem vervullen.

Belofte maakt schuld Belofte maakt schuld zegt het spreekwoord, hoe moeten we dit geestelijk verstaan?

Dat is wel zo, maar bij een belofte van de Heere betreft de schuld dan Degene, Die de belofte heeft toegezegd. Voor de vervulling van de belofte van het Evangelie moet plaats gemaakt worden door de Heere. Bij de absolute beloften ligt dat nog anders. Die belofte maakt schuld. Het is een heilige verplichting van de Heere Zelf. Hij is het aan Zijn eer en aan Zijn Naam verplicht om de belofte van het genadeverbond te vervullen in het leven van de Zijnen.

De prediking van het Evangelie stelt ons ook schuldig. Als we dezelfde blijven, Zijn bloed verachten, onrein achten, maakt dat onze schuld des te groter. Als we onder de belofte hebben geleefd en niet hebben geloofd, dan zal dat ons oordeel verzwaren. De toorn van God en de toorn van het Lam zal op ons rusten. We hebben de weg geweten en niet bewandeld.

Wat bedoelen we met de uitdrukking: ‘God volvoert Zijn beloften, maar ook Zijn bedreigingen? ’

De Heere maakt Zijn Woord altijd waar. Dat geldt Zijn belofte, waarop arme zondaren verwachting hebben ontvangen. Maar dat geldt ook het Woord van Zijn bedreiging.

Ongeloof, zonde, zullen verschrikkelijk worden gestraft. God is een Waarmaker van Zijn Woord. Allen, die de troost van de belofte hebben leren kennen, zullen van zichzelf ook zeggen dat ze het waard waren, als de Heere Zijn bedreigingen aan hen volvoerde.

Spelen beloften in het leven van Gods kinderen een grote rol?

Ik wil deze vraag betrekken op het terrein van de persoonlijke beloften.

Met het krijgen van teksten moeten we voorzichtig om gaan. Wij hebben de onheilige eigenschap om tekstwoorden, die ons aanstaan naar ons toe te trekken. Slechts door heilige voorzichtigheid blijven we hier in het rechte spoor. De Heere kan met kracht een schriftwoord in het hart geven, hetzij tot vertroosting, bemoediging, onderwijzing, ontdekking. Vaak zitten we er zelf tussen. We moeten erop letten, dat de Heere plaats gaat maken voor persoonlijke beloften. Wat gaat er aan het krijgen van een belofte vooraf? Is er plaats voor? Komt het geloof er in mee? De Heere spreekt met kracht en majesteit in het hart. Ik geloof ook dat dit later werkzaamheden zal geven. In het gebed zal het ons dan uitdrijven tot de Belover.

Vaak is het goed de vraag te stellen: oe was het voor, tijdens en na het krijgen van een belofte? Hoewel de Heere in het persoonlijk leven een bijzondere belofte schenken kan, is echter de gewone weg, waarlangs de Heere Zijn kinderen leidt: oor prediking en persoonlijk onderzoek van de Schrift. Onderzoek de Schriften... (Johannes 5 : 39). Daarnaast kan de Heere in bijzondere omstandigheden een schriftwoord in het hart leggen.

Die het belooft... is getrouw De tekst: 'Die het beloofd heeft, is getrouw' en 'Hij, Die u roept, is getrouw, Die het ook doen zal'. Hoe mogen we die uitleggen?

De Heere is het aan Zichzelf verplicht om Zijn beloften te vervullen. Hij kan niet liegen. Het gaat wel door aanvechtingen en beproevingen heen. Maar deze beloften spreken toch van een bijzondere bemoediging.

Waarom ligt er vaak een lange tijd tussen de belofte en de vervulling; Cod kan toch onmiddellijk werken?

Jazeker, maar de Heere beproeft, loutert en juist door de wachtenstijd, blijft alleen het wonder over. Wanneer God direkt vervulde, dan zou het wonder niet zo tot zijn recht komen. De werkzaamheden en wijzelf moeten er tussenuit vallen. Het wonder moet overblijven. Bij het spreken over deze zaken moeten we hier altijd op letten. De Heere brengt altijd in de onwaardigheid. Het is opvallend, dat mensen, die zo gemakkelijk spreken over 'pleiten op de belofte' in de regel niets van eigen onwaardigheid en rechteloosheid kennen. Men claimt de Geest, gaat er vanuit, dat men bekeerd is: een levensgroot gevaar. Genade maakt nooit grote mensen, maar genade brengt vernedering, verootmoeding en verwondering blijft alleen over.

Een boodschap voor jongeren Dominee, hebt u vanuit uw ambt als dienaar van Gods Woord een boodschap vanuit de Schrift met betrekking tot onze jongeren?

Onze jongeren hebben het vandaag niet gemakkelijk. Er klinken stemmen vanuit bijvoorbeeld evangelische kringen, waar men stelt dat je de beloften maar moet geloven, waar men jezus aanneemt op lichtvaardige en ongegronde wijze. Daarnaast is er de verleiding vanuit de wereld, ik denk aan de moderne wetenschap, waar men God niet meer nodig heeft.

Van verschillende kanten komen de gevaren op jongeren af. De Heere gaat ondanks alles door met Zijn Werk. Van kind tot kind en van geslacht tot geslacht. Ook in 1995. De zon schijnt nog als een getrouwe getuige, dat God doorgaat met Zijn werk. Die zon is ook een zegel, aan een zeer speciale belofte, dat de Heere Zijn Naam zal voortplanten van kind tot kind, zolang de zon er zal zijn. Jongens en meisjes, als jullie je knieën buigen, mag je de Heere op die zon wijzen. Niet als rechthebbende, maar als een rechteloze.

Twijfelen aan de belofte? Wat zou u tot jongeren willen zeggen, die twijfelen aan Gods beloften; of zij juist hen gelden?

In de doop wordt de belofte van het Evangelie verzegeld. De Dordtse Leerregels zeggen ons, dat het offer van Christus overvloedig genoegzaam is tot een verzoening van alle zonden. Daar is genoeg in het werk van Christus voor duizend werelden. Die belofte van het Evangelie is ook aan jouw voorhoofd verzegeld. Ook al bevat jouw levensboek nog zoveel zwarte bladzijden. Zou het voor mij nog wel kunnen? Is dat jouw ernstige vraag? Twijfel dan maar aan jezelf, maar nooit aan God en de waarachtigheid van Zijn belofte. Hij staat er Zelf voorin!

Helaas wordt in onze dagen veel over beloften in het algemeen gesproken, zonder nadere onderscheiding. Veel misverstand en strijd kan worden voorkomen als we goed het onderscheid zien tussen de beloften van het genadeverbond, die in Christus vermaakt zijn aan al de uitverkorenen en de belofte van het Evangelie, die ieder verkondigd wordt en die in de doop verzegeld wordt.

Dominee heel hartelijk dank voor uw bereidwilligheid en schriftuurlijke en praktische uiteenzetting van dit moeilijke onderwerp. De Heere Zelf vervulle Zijn beloften in heerlijkheid, ook bij onze jongeren!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen