WEER NAAR CANADA

Meestal is het in de vakantietijd in Canada veel warmer dan in ons land. De temperaturen lopen daar gemakkelijk op tot 90 à 100 graden F, dus tot 32 graden Celsius en hoger. Dan is het vaak droog en b.v. aan het gras te zien, dat er geen of weinig regen valt. Zo af en toe is er dan wel een onweersbui, waarbij de reg,en overvloedig valt, maar dat is in de regel slechts voor een korte tijd. Even later kan het dan stralend weer zijn. Toen we op 28 juni j.l. uit ons land vertrokken was het hier al erg warm en al geruime tijd droog weer. Er kwamen niet zoveel berichten over, maar zo af en toe vernamen we toch iets over de weersgesteldheid in ons land. De berichten meldden steeds opnieuw: droog en heet. Later hoorden we, dat het wel eens boven de 36 graden was geweest.

Nu, dat is voor Canada geen zeldzaamheid. In vorige jaren hebben we meer dan eens in Canada gepreekt, wanneer de temperatuur nog hoger was. Maar deze keer is de temperatuur naar Canadese begrippen laag geweest. We vonden het echt Hollands weer.

Toen we in Toronto aankwamen was het daar 22 graden. Er viel vooral de eerste week nogal wat regen. De lucht was meer dan eens betrokken. Echt heet is het er tijdens ons verblijf in Canada niet veel geweest. Dus ook in dat opzicht was het een verkwikking om daar te zijn. Het was aan de hele natuur te zien, dat de regen goed deed. Het was eerst ook droog geweest, maar zoals de berichten luidden had die geen schacle aan de gewassen aangericht. In het algemeen zag alles op het land er fris uit. In het gebied waar we logeerden worden verschillende soorten graan verbouwd en vooral corn, mais. Toen we naar ons land terugkeerden was men al met het oogsten van koren begonnen. Met de hooioogst was men nog bezig. Met de cornoogst was het nog niet zover. In zuidelijke streken — ook b.v. in het gebied van Norwich, waar Maria, onze andere dochter, woont — wordt de tabaksbouw beoefend. De planten waren nog niet zo groot, maar ze stonden er overal goed bij en als er eenmaal de groei inzit schieten de planten als het ware zichtbaar omhoog.

De eerste week regende het dus nogal eens. Dat deed weldadig aan, vooral voor ons, die uit een land kwamen waar het al lang droog was geweest. We genoten van de aanwezigheid van de kinderen en kleinkinderen. We kregen bezoek en legden ook enkele bezoeken af. We hoorden weer het een en ander over het kerkelijke leven. En ook over het werk van Gods Geest in de harten van zondaren.

Al jarenlang is het gewoonte, dat een bevriende familie ons voor een bepaalde avond uitnodigt. Dat kwam nu door bijzondere omstandigheden niet gelegen en daarom zorgde mijn dochter er voor, dat er bij haar thuis een vriendenkring samenkwam. Zo kwamen er oude bekenden, ook zij, die ons anders gastvrij ontvangen. leder die kwam was welkom. Wanneer er nog meer gekomen waren, was dat ook goed geweest. Het was een beetje haastig op touw gezet en daarom was de uitnodiging niet overal op tijd ontvangen, met het gevolg, dat sommigen niet konden komen.

Er was slechts één onbekende bij, een moeder uit Kalamazoo. Ze stond met een caravan op een terrein dicht bij de kerk van Dundas. Ds. Hamstra, de predikant van die gemeente, houdt elk jaar in de vakantietijd gedurende een paar weken een bijbelschool. Hij vertelt dan bijbelse geschiedenis enz. De kinderen krijgen het een en ander ter verkwikking. Ze worden nuttig bezig gehouden rondom Gods Woord. Dat onderbreekt ook de lange zomervakantie, die ook nu nog niet ten einde is. De scholen beginnen als we het goed hebben pas eind augustus of begin september. De bijbelschool van Ds. Hamstra heeft een goede naam. De kinderen van de Gereformeerde Gemeente uit Hamilton gaan er ook heen. Ds. ,Hamstra is vroeger zelf onderwijzer geweest. Hij weet de kinderen op een rechte wijze bezig te houden en hun wat mee te geven. De kinderen gaan graag naar de bijbelschool en de ouders waarderen de arbeid van Ds. Hamstra zeer.

We keren terug tot het samenzijn op die avond. Later hopen we nog wel iets te schrijven over andere aktiviteiten, waarbij Ds. Hamstra ook betrokken is. We bedoelen de bouw van een eigen school door de gemeenten van Dundas en Hamilton. Maar daarover later.

Het was op die avond zeer gunstig weer. We konden buiten zitten op het grasgazon vóór het huis. Alle stoelen uit huis werden aangedragen. Een familie bracht zelfs nog een paar stoelen mee. We hadden geen last van musquito’s, kleine muggen, die venijnig kunnen steken, waardoor het vaak niet mogelijk is lang buiten te blijven zitten. Het werd ongemerkt donker. Er werd over en weer gesproken in goede harmonie. Het werd kwart vóór elf. Men moest nodig naar huis. Sommigen hadden nog een hele afstand af te leggen. We zongen samen in de openlucht en we eindigden met gebed. Het was een fijne avond geworden.

De eerste zondag moesten we ’s morgens in Hamilton preken. Deze gemeente is al enkele jaren vakant. Tot nu toe heeft zij zonder gunstig resultaat beroepen. We kregen de indruk, dat er weer een toename van het kerkbezoek is. Onder de hoorders van het Woord zijn nog mensen voor wie het leven der genade niet vreemd is. ’s Avonds moesten we in Toronto zijn, waar nu sedert een jaar Ds. Den Butter staat. Deze was naar Holland en Israël. Daardoor was er voor ons gelegenheid om daar te preken. De gemeente in Toronto is klein. Dat valt terneer op als we bedenken, dat Toronto een wereldstad van meer dan twee millioen mensen is, dus zo groot als Amsterdam, Rotterdam, den Haag en Utrecht samen of nog groter. We moeten niet vergeten, dat de kerk te Toronto bestaat uit hollandse emigranten. Dat neemt niet weg, dat er gezien het aantal emigranten in dit deel van Ontario toch wel een groter gemeente in Toronto had kunnen zijn.

Er zijn ook nog kerken van andere oorsprong, waar de waarheid zuiver en bevindelijk gebracht wordt. Ds. Hamstra heeft vroeger in Toronto gestaan in een Presbyteriaanse gemeente. Hij vertelde, dat hij in de kleine kerkengroep, waartoe hij toen behoorde, een collega had, die goed onderwezen was in de wegen des Heeren en daarover kostelijk kon preken. Deze kwam wel in de kerk bij Ds. Hamstra om diensten bij te wonen. Hij voelde het als een gebrek, dat hij niet op een rechte wijze met het aanbod van genade kon komen. Ook gemeenteleden van die predikant kwamen wel bij Ds. Hamstra ter kerk. Hier blijkt wel uit, dat er in zo’n grote stad nog groeperingen zijn, waar men leeft bij de zuivere waarheid en waar het leven der genade wordt gevonden. De Heere kent de Zijnen ook in zo’n wereldstad.

Maar als je denkt aan de duizenden bij duizenden, die op een rustdag uitgaan om die dag door te brengen in de dienst van het vlees, moeten we toch wel erkennen, dat het in Canada niet anders is dan in ons land. Het voorgeslacht heeft een eeuw of langer geleden kerken gebouwd, maar velen van het nageslacht weten de kerk niet meer te vinden.

Wat zal het einde daarvan zijn?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen