De Marrow Controversy

(3)

Het aanbod van genade

Om met het eerste te beginnen: De Marrow Controversy heeft voor een groot deel te maken met het aanbod van genade. Op het eerste gezicht scheen de strijd soms te gaan over het gebruik van woorden. Beide partijen beleden te geloven, dat in de prediking een aanbod van genade aanwezig is. De prediking was maar niet louter de bekendmaking van Gods genade in Christus. Het was ook meer dan de hoorders de genade van God toewensen en hopen, dat zij die nog eens zouden mogen ontvangen. Nee, in de prediking werd in de naam van God genade aan zondaren aangeboden. Hierover waren beide partijen het eens. De vraag was echter of die genade wordt aangeboden op voorwaarden of zonder voorwaarden.

Dit blijkt duidelijk uit de tiende vraag, die de Generale Synode ter beantwoording aan de Marrow-men voorlegde. De vraag luidde: "Is dit aanbod (of deze schenking) onvoorwaardelijk of voorwaardelijk? " Het schijnt hier slechts te gaan over de woorden "voorwaardelijk" of "onvoorwaardelijk". Maar het ging in deze vraag niet slechts om een woord. Het ging om de vraag welke soort genade de genade van God is. Is deze genade een genade, die op voorwaarden verkregen wordt, of is het een genade, die geheel losstaat van alle voorwaarden?

De General Assembly had ernstige bedenkingen tegen een passage in het boek "The Marrow of Modern Divinity" waar geleerd werd, dat in de prediking van het Evangelie een aanbieding van Gods genade en Christus tot alle mensen komt, die het Evangelie horen.

De passages, die de Synode veroordeelde zijn te vinden in de woorden van Evangelist tot de bedrukte Neophytus en luiden als volgt: "Ik bid u, overweeg toch, dat God de Vader zoals Hij in Zijn Zoon Jezus Christus is, door niets anders bewogen, dan door Zijn vrije liefde tot het verloren mensdom, een daad van gift of geschenk vermaakt aan hen allen, dat een iegelijk van hen die in Zijn Zoon geloven zal, niet verderven, maar het eeuwige leven zal hebben. En hierom is het dat Christus Zelf tot Zijn discipelen zei: arkus 16:15: Gaat dan henen in de gehele wereld en predikt het Evangelie aan alle creaturen", dat is: a en zeg aan ieder mens, zonder uitzondering, dat hier een blijde boodschap voor hem is, Christus is dood voor hem en wanneer hij Hem en Zijn gerechtigheid wil aannemen, dat hij Hem hebben zal."

Tot een juist verstaan moeten we weten, dat dit geen woorden zijn van Fisher zelf, maar van de Puriteinse predikers Culverwell en Preston.

Wat wordt hier geleerd?

Geen algemene verzoening en geen algemene uitverkiezing! Dit oordeelde de Synode. Maar zij hebben de aanhalingen van Culverwell en Preston niet goed begrepen. Luister naar de verklaring van Boston: "Hij zegt niet: Vertel ieder mens, dat Christus voor hem gestorven is, maar vertel, dat Christus dood voor hem is, dat is: dat voor ieder die komt en gelooft er een Zaligmaker beschikbaar is, er is een gekruisigde Zaligmaker gereed. Zoals gezegd wordt: Vertel ieder mens, die een persoon zonder opzet gedood heeft, dat de vrijstad voor hem beschikbaar is, namelijk om er heen te vluchten, zodat hij veilig mag zijn."

De Marrow-men stelden, dat het Evangelie van Christus een vrij evangelie is, dat tot alle mensen moet gepredikt worden. Dit gebeurt in gehoorzaamheid aan Christus' bevel en is gegrond op de algenoegzaamheid van Christus' offerande. Het Evangelie is niet beperkt tot een bepaald soort mensen, die aan bepaalde voorwaarden voldoen. Het moet tot een verloren wereld worden gepredikt. Hier stemde Boston in met de Auchterarder Creed, dat de mens zich niet eerst heilig moet maken voordat hij in aanmerking komt om op de roepende stem van het Evangelie tot Christus te komen. Jezus is niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.

De Marrow-men hielden vast aan een onvoorwaardelijke uitverkiezing, maar leerden dat dit moet samenhangen met een leer van onvoorwaardelijke genade.

Zij antwoordden dan ook op de vraag van de Synode: Want hoewel wij geloven, dat de koping, zowel als de toepassing der verzoening alleen de uitverkorenen aangaat, die de Va­ der aan Christus gegeven heeft in de Raad des Vredes, zo is toch de volmacht om Hem aan te nemen in het algemeen gegeven. De leraars is, uit kracht van de zending die zij hebben ontvangen van hun grote Heere en Meester, macht en last gegeven, heen te gaan en het Evangelie te prediken aan alle creaturen, dit is, om een volle, vrije en onbeperkte aanbieding te doen van Hem, Zijn genade en gerechtigheid en zaligheid, aan iedere redelijke ziel, tot welke zij gelegenheid krijgen te spreken. En al hadden wij een stem als een bazuin, welke kon reiken tot aan de uithoeken der aarde, dan zouden wij, naar onze mening, verplicht zijn, uit kracht van onze zending, deze te blazen en te zeggen: Tot u, o mannen, roepen wij en onze stem is tot der mensenkinderen". Spreuk. 8:4. "Alzo liefheeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe". Joh. 3:16.

De General Assembly veroordeelde deze leer als bevorderend voor het Antinomianisme en neigend tot de leer van de algemene verzoening. De motor achter de besluiten van de General Assembly was prof James Hadow, directeur van het St. Mary's College te St. Andrews. Uit alles blijkt, dat er een grote zwijgende meerderheid in de kerk en de Syode was en een kleine groep kerkleiders, die de zaak op de Synode beheerste en besüste. De Synode conformeerde zich steeds met uitspraken, gedaan door prof Hadow.

Thomas Boston noemde prof Hadow dan ook "de bron van de zwarte beslissing, die de Assembly had genomen."

In een boek over de doop had prof Hadow, reeds voordat de strijd rondom The Marrow uitbrak zijn gevoelens over de praktische genadeleer uiteengezet. Hij had daarin gezegd: "Geloof, boetvaardigheid en een heilig leven zijn de voorwaarden van het Verbond der genade" (Ha­ dow, Baptism, blz. 17). Hij spreekt over de plaats van de kinderen van christelijke ouders, als zijnde in een zaligmaakbare positie "op grond van de voorwaarden van het Verbond der genade". Indien de voorwaarden van het verbond vervuld werden, zouden de gedoopte kinderen behouden worden.

Deze uitspraken, die steeds door hem gehanteerd worden, tonen een neiging om het Verbond der genade en het Evangelie te vatten in termen van voorwaarden. Wanneer dan ook het conflict ter Synode zal komen en Hadow de preek voorafgaande aan de Synode van Fife (1719) houdt, veroordeelt hij openlijk het boek The Marrow en allen, die de leer van de Marrow aanhangen. Deze preek is later op last van de Synode uitgegeven. We zullen maar niet spreken over beïnvloeding van de Synode. Het gaat in de kerk soms vreemd toe. Hadow zegt dan over het punt, dat wij nu bezien, het vrije aanbod van genade: "Het eeuwige leven is niet aan alle mensen gegeven. Daarom mag het eeuwige leven allen niet worden aangeboden. De belofte luidt steeds: "Opdat een iegelijk, die in Hem gelooft... enz." De belofte is gedaan aan gelovigen. Daarom mag het evangelie alleen op voorwaarde van het geloof worden aangeboden. Hij sprak verder uit: "Nu, hoe kunnen predikers van het Evangelie dan ieder mens vertellen, als de waarheid Gods, dat Christus' dood voor hem is, zonder de veronderstelling van een algemene verzoening? " (Record, blz. 26).

Hij beweerde verder, "dat als geloof en een heilig leven geen voorwaarden van het evangelieaanbod zijn, men er van uitgaat dat iedere zondaar daadwerkelijk vergeven en gerechtvaardigd is, voordat hij gelooft" (Record, blz. 27).

Hij besloot met te zeggen, dat daarom de leer van de Marrow een leer van Antinomianisme en van Amyraldianisme is.

Oostkapelle,

ds. C. Harinck.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen