HET GAAT GOED!

IS DAT WEL ZO?

Het lijkt een vreemde titel in een vormingsblad voor ambtsdragers. Immers, zó goed gaat het helemaal niet in de kerk, en zeker al niet wanneer je achter de schermen kijkt, en dat kunnen ambtsdragers meer dan andere gemeenteleden. In verschillende gemeenten ‘rommelt het’; het kan gaan om onoverbrugbare persoonlijke tegenstellingen, om grote verschillen van inzicht, om personen… Classicale vergaderingen, broeders in een commissie maken extra uren… en dan spreken we nog maar niet over de mentale en geestelijke druk die al deze dingen op ons uitoefenen. Nee, het lijkt helemáál niet zo goed te gaan in de kerk.

NUANCERING

Bij nadere overweging schuilt er toch een gevaar in deze schets. Predikanten zullen dat herkennen: wanneer je druk bezig bent met het pastoraal bijhouden van zoveel moeilijke situaties in je gemeente, loop je het gevaar van een ‘verengd blikveld’. Je denkt dat je alleen gemeenteleden hebt die lijden onder psychische spanningen, of onder huwelijks- en relatieproblemen. Dan wordt het tijd om je gemeentegids eens op te slaan en te danken voor andere namen die je daarin vindt en waarin het geestelijk leven bloeit. Ik was een aantal jaren voorzitter van ‘onze’ vereniging voor jeugdwelzijn en de daaruit voortgekomen Stichting voor Gereformeerd Jeugdwelzijn (SGJ). Met regelmaat kwamen de getallen voorbij waaruit bleek hoe de hulpverlening had plaatsgevonden. Met 15–20% van de jongeren was wel iets aan de hand, zodat zij hulp nodig hadden. Onze directeur zei dan wel eens: ‘Dus met 80–85% van de jongeren gaat het goed!’ Dat was natuurlijk niet helemaal te garanderen, maar u begrijpt de achtergrond van de opmerking. Eveneens maakt het verschil of je als predikant tegen een half lege of een half volle kerk aankijkt in de middag-dienst, alhoewel het aantal kerkgangers niet anders is.

DE ANDERE KANT

Ik wil dus eens met u helemaal aan de andere kant gaan ‘hangen’, gebruikmakend van het recht van een columnist: die mag onevenwichtig zijn. Ik doe dat om een andere onevenwichtigheid te bestrijden. Want: in veel gemeenten gaat het goed; het gemeentelijk leven bloeit, er is sprake van vrucht op de prediking, de predikant komt niet in moeilijkheden, maar doet in alle rust zijn werk (en komt dus nooit in het nieuws!). Zijn er dan niet veel gemeenten waar het moeizaam gaat? Zeker, maar bekijkt u die gemeenten nu eens die daar níet bij genoemd hoeven te worden. En laten we vooral onze zegeningen tellen. 11 jaar geleden schreef ds. K. Boersma een boek, Moed voor de kerk. Voor mijn gevoel had het meer aandacht mogen krijgen. Want daar is alle reden voor: omdat het in veel gemeenten ‘goed’ gaat, maar ook omdat, waar dat het geval is, dat een diepe wortel heeft: wij leven immers weer naar het kerstfeest toe in deze maand. De komst van de Heiland der wereld zal weer in vele toonaarden bezongen en bepreekt worden. Hij, de Goede, kwam naar ons, de slechten. Hij zette daarbij het beste in dat te geven was: zijn goede leven. Hij ruilt met ons op vreemde wijs, zingt het lied. Als we dat nu eens geestelijk verwerken, zou het dan niet goed gaan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen