Ouder en (toch) wijzer

Anders dan thuis

Ik heb mijn ene opa en oma jammer - ^genoeg nooit gekend. De andere de? te-beter. Als er thuis iets was - dat ik minder leuk vond, dan liep ik gauw naar opa en oma. ' Meestal bleef ik er eten. Behalve wanneer er tuttifrutti op het menu stond. Dan was ik zó weer thuis. Van hen leerde ik lezen en ik at me misselijk aan de snoepjes die opa me toestop-' e. Zij hadden alle tijd voor mij.

Dat was toen. Heel wat jaren geleden. Ik heb me afgevraagd hoe jongeren van deze tijd tegen opa en oma aan kijken.

Twee dames en twee heren - Elice, Jouckje, Martijn en Rik, willen daar wel over praten.

Weinig veranderd .

Op de vraag: "Waar denk je aan als ik opa en oma zeg? " komen tot mijn grote verbazing woorden boven drijven als: gezelligheid, lekkerè dingen, samen eten. Alsof de tijd stilgestaan heeft. Alleen Martijn denkt "Moet mijn moeder werken." Wantdan komen opa en oma in huis. Hij heeft dan ook de jongste opa en oma en ziet en spreekt hen het meest.

Geen computer

Waarover praatje nou met je oma en opa? Wat interesseert hun? Rik ziet zijn opa en oma niet zo vaak. Dat praat toch al moeilijker. Jouckje en Elice vertellen regelmatig iets over school. En alle vier vinden ze het erg jammer dat hun opa en oma weinig of niets van computers Rik: Ik zou in ieder geval zorgen dat ik iets te doen had. Voor mijn part een volkstuintje of

weten. Even gauw een mailtje is sneller gestuurd dan een brief. En bellen of sms'en doe je met vrienden, niet met je opa en oma. Ook al hebben grootouders veel interesses, toch gaapt er voor het gevoel van de jongeren een brede kloof tussen hun wereld en de wereld van hun opa en oma. Die vinden.ze eigenlijk aan de kleine kant. Zeker als ze in een zorgcentrum wonen. \

Graag zelfstandig blijven

Riks opa en oma wonen in een zorgcentrum. "Dat is toch niks, man. Een kleine woonruimte. Veel mensen op een kluitje. Er is weinig te doen."

Nee, voor hem en voor de anderen geen zorgcentrum. Zo lang het kan, willen zij zelfstandig blijven. En veel ondernemen. Desnoods een volkstuintje bijhouden. Jouckje moet er niet aan denken de hele dag in huis te moeten zitten. Vreselijk!

Niet óveral zo

Al pratend en luisterend krijg ik steeds meer het idee dat ouderen wat meer aan de rand van het leven staan. Dat is niet in iedere cultuur het geval. In veel andere culturen dan de onze, in andere landen, zijn grootouders juist heel belangrijk. Zij wonen in huis bij hun kinderen en hebben vaak het laatste woord als er beslissingen genomen moeten worden. Zij zijn degenen met de meeste wijsheid. En worden vol eerbied behandeld.

Elice vindt wel dat zij beleefder tegen haar opa is, dan tegen haar ouders. De anderen beamen het. "Je bent toch een beetje voorzichtiger met je woorden, hè." Maar vragen stellen of problemen bespreken doen zij eerder thuis dan bij oma en opa. Zouden zij het begrijpen waar je mee kuntzitten? Hun leven is zo anders. Zij denken zo anders. Echt nog een beetje van vroeger.

Ander beeld

Lezend in de Bijbel kom ik een ander beeld tegen. Misschien ligt het niet zo voor de hand om te denken dat er in de Bijbel over opa's en oma's gesproken wordt. Wie op zoek gaat naar precies dezelfde woorden, zal niets vinden. Maar als je weet dat het bijbelse woord kindskinderen hetzelfde betekent als kleinkinderen zul je eens zien. Ook in de Bijbel lees ik van eerbied voor oudere \ mensen. Als Job ziek en van alles berooid bezoek krijgt van zijn vrienden, dan praten er drie tegen hem. De vierde houdt zijn mond totdat de anderen uitgesproken zijn. Dan pas doet hij zijn zegje. "Want, " zegt hij, "laat de dagen spreken (de ouderen van dagen) en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven." Wie ouder is, heeft meer wijsheid. Meer levenswijsheid, omdat hij nu eenmaal langer op de aarde is. En dus meer gezien en meer meegemaakt heeft.

Doorvertellen

Ik luister graag als oudere mensen daarover gaan vertellen. Soms zijn de verhalen spannend. Over de oorlog. Of grappig. Over de streken die zij als kind hebben uitgehaald. Soms verdrietig en triest. De mooiste verhalen zijn de verhalen waarin verteld wordt over Gods trouwe zorg. Hoe allerlei gebeurtenissen door de Heere gebruikt kunnen worden om mensen tot verandering - met een bijbels woord: bekering-te brengen. Niet alleen toen, misschien al heel veeljaren geleden.

Want dan zouden jij en ik er eigenlijk niet zoveel aan hebben. Fijn om naar te luisteren, meer niet. Maar juist de boodschap dat de God van toen nu nog steeds Dezelfde is en hetzelfde doen kan, maakt het luisteren naar wat opa's en oma's te vertellen hebben, de moeite van hetluisteren waard. Daar word je wijzer van!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen