DE TELEVISIE

3

Televisie en jeugd.

In verband met de zaak, die ons bezighoudt, hebben we in ons eerste artikel aandacht gevraagd voor onze jongere mensen. En die aandacht hebben we niet gevraagd, omdat het in de mode is de jeugd erbij te betrekken. Het kan vervelend worden om te pas en te onpas dit te doen, zelfs zo vervelend, dat sommige jongere mensen zelf een afkeer hebben van de bijzondere aandacht, die aan hen besteed wordt. De grote zaak is: hebben we hart voor onze jonge mensen? Om hun de weg naar Gods Woord in deze moeilijke tijd uit de bewogenheid der liefde te wijzen. En om dit laatste is het ons te doen.

Moet dit niet sterkbeklemtoond worden als het gaat over de televisie? Onze jeugd groeitvoor het merendeel op in een wereld, waarin de massa van niets anders meer weet. De jongens en meisjes horen er op school anderen over praten en de oudere j’eugd op het werk. Over de voetbalwedstrijd van de vorige avondofover het spannende stuk. Zij leven niet op een eiland, ook al denken vader en moeder dat soms nog.

Er zijn weinig dingen, die zo’n aantrekkingskracht voor de meeste jongere mensen hebben als de televisie. In de praktijk komt het maar al te veel voor, dat door het aanhoudend zeuren van de kinderen uiteindelijk de ouders besloten hebben; vooruit dan, we nemen er maar een, alleen voor het journaal.

Waar uiteraard weinig van terecht komt! Er zijn ook weinig middelen, die zo schadelijk zijn voor onze jongere mensen als wat het kijkglas in den regel biedt. En in dit artikel is het ons te doen om onze blik te richten op het gevaar voor onze jongens en meisjes zelf. Weinig aandacht willen wemaarbestedenaan de gevolgen voor de gezondheid, die het veelvuldig kijken naar de televisie voor de kinderen meebrengt. ’t Is bekend: slaperigheid, nerveusiteit enz. ’t Zal bij ons wel niet zo erg zijn als in Amerika, waar de schoolkinderen nog langere tijd in sommige plaatsen voor het televisiescherm zitten dan op de schoolbanken. In Engeland en Frankrijk moet het al niet veel beter zijn. De kinderen laat op en dan om de vreselijkste taferelen te laten zien.

Wij onderschatten de gevolgen voor het lichaam niet. Ieder die veel met deze jeugd in aanraking komt, weet ervan. Vooral uit de kringen van het onderwijs klinkt klachtop klacht; geen belangstelling, lagerecijfersenga zo maar verder. Echter voor ons doel willen we toch vooral letten op de „geestelijke” gezondheid van onze jeugd. Immers die moet ons toch wel het meest ter harte gaan.

In het verleden was de bioscoop voor onze jeugd een plaats, waar men niet hoorde. Ik meen, dat tot op heden dit standpunt niet veranderd is. Uiteraard ga ik daarbij voorbij aan hen, die nog wel de naam gerïformeerd willen dragen — tenminste!? —, maar die van een wandel en stijl naar de reformatorische belijdenis geen zier willen weten. Onder ons staat het vast: geen bioscoop.

Maar nu: wonderlijk, de bioscoop is bij velen in huis gekomen, die er dus niet over dachten en denken hun kinderen een vrijbrief voor deze plaats te geven. Men zegt, dat het bioscoop bezoek daalt. Zelfs las ikdaterde laatste jaren enkele bioscopen moesten sluiten. Ik durf het echter niet te zeggen dat deze zo verblijdende zaak nu werkelijk zo’n verblijdende achtergrond heeft. Het rayon, dat de bioscoop bestrijkt, is in feite veel groter geworden dan ooit te voren. Vrijwel iedere avond is er gelegenheid voor de jeugd om een film te zien, de amusementsfilm.

Nu zullen de ouders zeggen: wij hebben het toch in onze hand, wat voor de t.v. komt! Het moge in theorie waar zijn, in de praktijk komt daar in den regel niets van terecht. De jongens en meisjes weten in den regel best hoe ze met dit instrument om moeten gaan. Uitzonderingen zullen er wel blijven, maar meestal gaan ze vrolijk hun gang, als ze maar even hun kans schoon zien. En laten we eerlijk zijn: wat zien hun ogen dan? Wat dringt door in hun hart en leven?

Helaas zijn deze vragen niet moeilijk te beantwoorden. De jeugd komt via de. televisie in aanraking met een wereld, die langzaam maar zeker hun leven binnendringt. Ongetwijfeld geldt ook hier, dat wat in Amerika voor het scherm wordt gebracht bij ons in niet zo sterke mate gevonden wordt. ’t Is trouwens ook wel erg als iemand schrijft dat in Amerika in een week voor de televisie werden gebracht: 91 moorden, 10 diefstallen, 7 berovingen, 4 inbraken, 3 kinderroven, 3 ontvoeringen, 2 vergiftigingen, 2 zelfmoorden, 2 gevangenis ontsnappingen, 1 geval van chantage!

Maar het gif kan in wat minder sterke dosering toegediend worden, het blijft gif. Wat bij ons voor het scherm aan films geboden wordt, is principieel weinig beter.

En dat betekent, dat onze jeugd wordt overgeleverd aan de schijn-wereld van de amusementsfilm. Deze is immers anders niet dan een vlucht uit de werkelijkheid. Een verheugend leven wordt voorgehouden. De mens van nature schijnt ervan te houden om even uit de werkelijkheid van het leven te worden opgenomen in die schijn-wereld. De arme jongen, die in een dag schatrijk wordt en in een glanzende wagen rijdt. En vooral de geest van onze jongere mensen wordt zwaar beschadigd door deze vertoning van een schijn-wereld.

Diezelfde wereld is ook de wereld, die alle normen van ’s Heeren wet verdraait en vertreedt. Het recept van de filmwereld is bekend: het meisje en de revolver. Een naar beneden gehaalde vrouw wordt verheerlijkt. Moord en doodslag zijn normale zaken. En het gemene is, dat zgn. de normen en de goede zeden wel geacht worden, het slechte wordt meest net niet gezien! ’t Is echter de bedoeling dat de kijkende en gapende jeugd dat er zelf maar bij denkt.

Moet ik er eigenlijk nog wel op wijzen, welke gevolgen dit heeft voor onze jongens en meisjes? Juist de jongere mensen kunnen dit alles nog minder verwerken dan de volwassenen. Het is bekend dat door het zien van moord en doodslag voor de t.v. misdadigers gekweekt zijn. En wat niet zo grofopenbaarkomt moet voor ons wel gel den. De Heere zegt ons niet in Zijn Woord, dat onze kinderen zo’n keurig hart omdragen. Heel wat mooie theorieen over het gebruik van de televisie vergeten de tekening van het hart van de mens, die de Heere geeft. En juist omdat we het weten, dat het met dat hart ook bij onze jeugd niet beter gesteld is: geeft ze niet over aan deze gevaren. U bent er verantwoordelijk voor in de eerste plaats, die door God over hen als ouders gesteld zijt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen