Sneeuw: een dag vrij voor de jongens en voor mij sneeuwruimen

Donderdagmorgen, acht uur. De lucht is grauw en somber ah ik de
"blue box " bij de stoeprand zet. Vandaag wordt het kringloopmateriaal opgehaald: blikken, plastic flessen, kranten, karton en glas. 't Is een winterse dag maar 't is gelukkig niet zo koud. Er is sneeuw voorspeld, maar 't ziet er op het ogenblik meer naar uit dat we regen krijgen. Toch de sneeuwpakken maar opzoeken voor de jongens, want 't kan snel veranderen. De Toronto Star meldt in een paar regels op de voorpagina dat we op minstens twintig centimeter kunnen rekenen. Op wegnaar school valt er wat natte sneeww, maar serieus lijkt het nog niet. Het onderwijzend personeel is echter al voorbereidingen aan het trejfen voor het geval de kinderen eerder naar huis moeten. Op de terugweg besluit ik om maar meteen boodschappen te doen, want ah er echt een sneeuwstorm komt is het fijn ah je niet onnodig op pad hoeft.

We zijn nog maar net thuis, of Richard roept dat hij het ziet sneeuwen. En ja hoor, dit is een echte sneeuwbui. Als ik na een halfuur weer uit het raam kijk, ligt er al een aardig laagje. Om twaalf uur wordt er van de school gebeld, dat het lesplan voor vandaag ongewijzigd blijft, maar dat er kans is dat er morgen geen school is. Het blijft sneeuwen, en ah ik de jongens om half vier ophaal, is het hier en daar al behoorlijk glad en het verkeer op de snelweg staat vroeger dan gewoonlijk vast. De kinderen brengen een briefje mee met het verzoek om morgenochtendnaar de plaatselijke radiostations te luisteren voor eventuele sneeuwberichten.
Het sneeuwt tot half elf's avonds. Sommige buren zijn al druk aan het ruimen, maar Maher vindt dat we net zo goed tot morgen kunnen wachten. Er ligt een centimeter of tien, maar 't lijkt erop dat het hierbij zal blijven. Andrew komt uit bed, en vraagt of hij even uit het raam mag kijken. „Ik dacht dat we de deur niet uit konden", zegt hij teleurgesteld. „Daar gaat onze vrije dag. "Ik ben bang dat hij gelijk heeft, en leg de schoolkleren maar gewoon klaar.

Maar de volgende ochtend worden we wakker van... de stilte. Ook al wonen we in een rustige straat, we horen 's ochtends al vroeg mensen naar hun werk gaan. 't Lijkt vandaag wel zondag. Maher gaat naar beneden om de krant te halen, en helpt m,e uit de droom. „Er ligt bijna een halve meter!", roept hij. Wat we zien ah we naar buiten kijken, is adembenemend. Alles is bedekt onder een dikke, dikke laag sneeuw. Er is nog geen auto door de straat geweest. Ook de krant is niet bezorgd. We doen vlug de radio aan, voor nieuws over school De verslaggevers, die hier "ambtshalve" toch al veel vlugger piraten dan in Europa, struikelen vandaag helemaal over hun woorden, 't Is een chaos in de studio! Om kwart voor acht komen de eerste lijsten door van openbare scholen en universiteiten die gesloten blijven. Vervolgens wordt een aantal particuliere onderwijsinstellingen genoemd. Er zijn inmiddels ook speciale telefoonlijnen met de laatste informatie geopend, maar die zijn voortdurend bezet. Na twintig minuten kan de omroeper het werkelijk niet meer bijhouden, en roept vertwijfeld uit:
,,Blijf allemaal maar thuis vandaag!''

En dat is wat we doen. Maher kan wel naar z'n werk, want hij reist met de trein. Het grootste probleem is om letterlijk de deur uit te komen!
De jongens zijn inmiddeh ook wakker, en na het ontbijt beginnen we vol goede moed sneeuw te ruimen. Richard zakt er tot ver over z'n knieën in, en weet niet of hij lachen of huilen moet. Andrew en Henry maken vlug een tunnel voor hem, en beginnen dan aan een sneeuwfort. Zelf schuif ik de ene vracht sneeuw na de andere, maar er lijkt geen doorkomen aan. Na twee uur hard werk is het vóór het huis schoon. De jongens hebben dolle pret op de bergen sneeww die ik aan weerskanten gemaakt heb. Ze willen niet eens mee naar binnen ah ik koffie ga drinken. Wat een dag! En het blijft maar sneeuwen. De hele dag zijn we buiten. De meeste buren zijn thuisgebleven van hun werk, en proberen van het onverwachte van deze dag te genieten, 's Middags zien we eindelijk wat auto 's op de weg maar de meeste komen om de paar meter vast te zitten. Een buurman raakt na wat vergeefse pogingen zo gefrustreerd, dat hijz'n auto midden in de straat laat staan.

Pas de volgende dag worden de straten in onze wijk schoongemaakt. Ook de hoofd- en snelwegen zijn inmiddels weer begaanbaar. Na het weekend dooit het een paar dagen, maar voor de nieuwe week om is, begint het te vriezen dat het kraakt. Het blijft koud, en zo rijgen de weken zich aaneen. We hebben deze winter al veel sneeuw en ijs gehad, maar er zal best nog heel wat bijkomen, vóór in april de sneeuwklokjes bloeien!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen