Denkend aan Holland zie ik stad én platteland…

Volgens het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) verstedelijkt Nederland. Amsterdam heeft meer dan 850.000 inwoners en de ramingen voorspellen dat rond 2034 de miljoen wordt bereikt. Rotterdam heeft nu zo’n 640.000 inwoners, Den Haag zit over de 525.000 inwoners en Utrecht heeft zo’n 345.000 inwoners. De Randstad met zijn stedenkraag rond het Groene Hart heeft bij elkaar zo’n 7 miljoen inwoners.

De provinciale burger, wonend buiten de randstad, voelt zich echter niet gehoord. De plattelander voelt zich achtergesteld bij de mensen in de Randstad. Wordt er überhaupt wel geluisterd? Bij het Najaarscongres van de SGP, eind november, werd geconcludeerd dat we de ‘boze burgers’ niet moeten negeren, maar naar hen en hun boosheid luisteren. Neem hen serieus in hun boosheid. Neem hen serieus in hun angst om ongehoord en ongezien te blijven.
Werkt deze adaptieve houding maar naar een kant? Nee, ook de plattelander zal zich wat moeten aanpassen. Er is ook vanaf die kant een stap te maken om de kloof te dichten. Dan denk ik bijvoorbeeld aan het politieke voorbeeld van de koopzondagen. In de stadse gemeenten is die discussie al lang gevoerd en soms is er pijnlijk verloren, maar soms zijn er middelen gevonden om de glijdende schaal af te vlakken. Zeker met de gemeenteraadsverkiezingen in het verschiet, zien vele provinciale SGP’ers deze discussie op zich afkomen. Een wijze provinciaal zal zijn argumentatie bouwen op het fundament van de lessen die in de stadse gemeenten zijn geleerd. Sinds korte tijd bestaat er ook het publicatieplatform op het intranet. Daar zijn dit soort ervaringen prima te delen.

De bekende dichter Hendrik Marsman dichtte het nog bekendere gedicht “Herinnering aan Holland”. Het werd gepubliceerd in 1936. Het is zelfs tot ‘Gedicht van de eeuw’ gekozen. Dit ‘realistische’ gedicht is de romantiek voor de Randstedeling, maar de realiteit van de plattelander. Dit gedicht is de vaak op het intellectuele gerichte stedeling in het hart verzonken en bij de plattelander is het uit het leven gegrepen. Kijk aan, daar ontmoeten we elkaar. Het is een beginpunt voor een gesprek.

HERINNERING AAN HOLLAND

Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen