Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Scheepsjournaal

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Scheepsjournaal

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Albert, Marijke en Matthias Hoekstra varen nog steeds in Maleisië en Thailand. Matthias wordt 2 jaar en krijgt een broertje.

Drinkwater
Zojuist is de bestelling voor een watermaker de deur uitgegaan. Binnenkort zal het apparaat aan boord 22 liter schoon drinkwater per uur gaan maken. In Thailand is het een heel gedoe om aan water te komen. In het begin waren we avonturiers en gaf ik er niet om, maar nu ben ik vader van een zoontje en wil ik het niet meer. Ik wil onderweg of voor welk willekeurig eilandje dan ook gewoon kunnen douchen en de was moet gedaan kunnen worden als dat nodig is.
Matthias was al een paar dagen niet erg lekker en was op een avond vrij koortsig geweest. Toen ik zijn luier opendeed, bleek eindelijk waarom. Een lange worm van maar liefst 24 cm was er uit Matthias lichaampje gekomen. We besloten om direct terug te gaan en doktersadvies te vragen. We bewaarden de lange worm in een bekertje. We huurden een auto en 40 minuten later waren we in het ziekenhuis. De zuster bracht ons bij de kinderarts. Volgens de dokter was het een rondworm (Ascaris), die vrij vaak voorkwam. We kregen een medicijn die overige parasieten moest doden en een nieuwe afspraak voor over enkele dagen, waar een verse luier op parasieten gecontroleerd zou worden. De uitslag van de controle was positief, al benadrukte de dokter wel dat het onderzoek eigenlijk maar een momentopname was.

Jarig
„Er is er één jarig hoera, hoera... Het was zaterdagmorgen rond 7.00 uur toen Marijke en ik uit volle borst voor Matthias begonnen te zingen. Matthias, die nog sliep, werd langzaam wakker. Er was al enkele dagen lang aan hem gevraagd wie er op 9 december jarig was, en steevast antwoordde hij dan: Matti. Nu was het dan zover en leek hij te begrijpen wat er aan de hand was. Al lachend bleef hij liggen totdat Marijke een groot verpakt voorwerp naast hem neerzette. „Tietuig, tietuig. Pappa, Mattie tietuig, juichte hij toen hij zag dat er een vliegtuig onder het papier vandaan kwam. Zijn dag kon niet meer stuk.
We hesen de zeilen en zeilden langs de vele Thaise eilandjes. Onderweg aten we taart, nadat Matthias twee kaarsjes had uitgeblazen. We gooiden s middags het anker uit in een baai en gaven onze oude dinghy aan een armoedig vissersgezinnetje.
Op vrijdag 15 december kwamen we weer aan in Rebak Marina Langkawi (Maleisië), waar we een afspraak hadden gemaakt om de Samuel voor een grote beurt uit het water te laten halen. Het werk aan de Samuel viel mij flink tegen. Op veel plaatsen waren de schelpen doorgegroeid tot aan de gelcoat, de huid van de Samuel. De epoxy-teer was eveneens op veel plaatsen verdwenen en die is juist zo belangrijk om de scheepshuid waterdicht te maken. Ik riep Marijke naar beneden en hield met haar scheepsraad. We kwamen tot de conclusie dat alle verf eraf moest tot de gelcoat weer zichtbaar was, waarna we weer nieuwe epoxy-coatings op zouden bouwen. Ik zou enkele jongens inhuren om te helpen. Een kleine twee uur na de scheepsraad met Marijke hadden we drie mannen hard aan het werk om de Samuel te ontdoen van de oude verf.
Bijna iedere morgen stond ik om 8.30 uur bij de werfbaas op de stoep om mn mannen op te halen. De werfbaas keek mij iedere morgen met dezelfde hopeloze ogen aan. „Er zouden vijftien mannen komen vandaag, en er zijn er maar vier. Om 11.00 uur heb ik meer mensen. Met een moeilijk kijkend gezicht deed ik elke morgen mijn relaas. „De Samuel moet naar Thailand. We hebben afspraken bij de dokter, het duurt niet lang meer, weet je. En het is niet eenvoudig om met een dikke buik die hoge ladder te betreden. Ik kreeg mijn mensen.
Tussen Kerst en Oud en Nieuw werd er niet gewerkt. Dit gaf mij de gelegenheid om andere dingen te doen. In het nieuwe jaar kwamen de jongens weer werken. De Samuel werd langzaam helemaal als nieuw. Op vrijdag 12 januari 2001 ging ons zeiljacht weer in het water.

Gezinsuitbreiding
De Samuel zeilde na zijn grote onderhoudsbeurt richting de Butang-groep. De eilandengroep behoorde al bij Thailand en lag 30 mijl van Langkawi verwijderd. Als alles goed zou verlopen, was dit onze laatste reis met ons drieën. Tegen de middag kwamen we aan bij Ko Rok Nok. De volgende morgen gingen we richting Phi Phi Don. Toen we wakker werden, hoorden we de regen op het dek kletteren. We trokken onze regenkleren aan en maakten de Samuel zeilklaar. Tegen de middag zeilden we het regengebied uit. Tegen de avond gooiden we het anker uit aan de westkust van Phuket.
Op woensdag 24 januari huurden we aan de westkust een auto en reden we naar het ziekenhuis voor een check-up voor Marijke. De dokter zei dat de ooievaar nu ieder moment langs kon komen en vond het raadzaam om de Samuel een vast plekje te geven. We huurden een auto voor de komende tijd om mobiel te zijn en wachtten vervolgens af. De weken gingen voorbij.
In de nacht van 2 maart was het zover. We kleedden ons aan en pakten onze tassen, die al vele weken klaar stonden. Over de donkere steigers liepen we naar de auto. Vol gas reden we weg. Om 3.50 uur kwamen we in het ziekenhuis aan. Er kwam een aantal mensen naar ons toe lopen, tegen wie ik zei dat ze gelijk de dokter moesten bellen, maar de zusters waren meesters in het niet luisteren naar opgewonden en opnieuw in wording zijnde vaders. Gelukkig was er toch een zuster die de dokter belde. Binnen vijf minuten was hij er. Matthias schreeuwde een kamertje verderop: „Pappa, mamma nou? Pappa, pappa. Mamma nou?
Een klein kwartiertje nadat de dokter in het ziekenhuis gekomen was, werd er een kerngezond jongetje geboren. Nathanaël meldde zich tijdens de hondewacht, om 4.47 uur, en wij waren dol-, maar dan ook dolblij. Het was een geweldige knul van bijna 4 kilo zwaar. Met ons drieën vouwden wij onze handen om God te danken voor dit geschenk en vroeger we om Zijn bescherming over Nathanaëls leven.

Scheepsgroeten,
Albert, Marijke en Matthias Hoekstra
(Huidige postadres: Family Hoekstra - S/Y Samuel, Staartweg 16, 8321 NB Urk)

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 15 augustus 2001

Terdege | 80 Pagina's

Scheepsjournaal

Bekijk de hele uitgave van woensdag 15 augustus 2001

Terdege | 80 Pagina's