Kamperen bij de boer

"Minicamping". Het bordje met deze aanduiding wijst niet alleen SVR-donateurs de weg, maar lokt van tijd tot tijd ook rondtrekkende kampeerders naar het erf van Corrie Hanse Van Popta in Rutten (Noordoostpolder). „Natuurlijk mogen ook zij blijven kamperen, al moet ik ze wel vragen donateur te worden van de SVR. Dat is nu eenmaal gebruikelijk bij de stichting", legt Corrie Hanse Van Popta uit.
Met haar minicamping aan de Lemsterweg heeft ze net het derde volledige seizoen achter de rug. „Eigenlijk ben ik vier jaar geleden al begonnen met een bordje langs de weg, waarmee ik de eerste kampeerders op het erf kreeg. Maar dat was maar een half seizoen, omdat ik pas in de zomer begon. Het jaar daarop ben ik lid geworden van de SVR." Samen met haar man heeft Corrie een maatschap die zich onder andere bezighoudt met het verbouwen van aardappelen. De camping is echter de afdeling van Corrie. „Natuurlijk maken mijn man en mijn kinderen wel een praatje met de gasten en helpt m'n man ook wel bij technische zaken, zoals de aanleg van het sanitair, maar verder is de camping 'mijn' bedrijf En daar komt het een en ander bij kijken. De singels moeten netjes blijven, het gras moet gemaaid en je moet zorgen dat het erf opgeruimd is." Met name op dat laatste punt is Corrie vrij kritisch. „Het erf wordt ieder jaar een beetje netter, maar dat vergt wel veel onderhoud." Speciaal voor de kinderen is er een speelweide met schommels, klimrekken en andere speelobjecten, die nog ieder jaar wordt uitgebreid. „Dat klimrek is begin dit seizoen gekomen, vandaar dat hij nog niet opnieuw is geschilderd. Eigenlijk ben ik nu nog op zoek naar een glijbaan, waarmee de speeltuin wel zo'n beetje compleet is." De camping, die achter de boerderij verscholen ligt, bestaat uit een tiental plaatsen die door windsingels zijn afgescheiden. In een hoek van het grasveld staat een grote, oudere caravan die door een van de vaste gasten wordt opgeknapt. Belangstellend maakt Corrie met hem een praatje over de vorderingen van het timmer- en schilderwerk. In het midden van het kampeerterrein staat de trots van Corrie: een oude schaftkeet die is omgebouwd tot een nette toiletwagen met toiletten en douches. Driemaal daags wordt de wagen grondig schoongemaakt. Naast de vaste plaatsen voor tenten en caravans is er nog plaats voor de tenten van jongeren die 's zomers in de regio komen bollenpellen. „Die krijgen een eigen plek, die wat achteraf gelegen is, zodat ze lekker hun eigen gang kunnen gaan." Hoewel Corrie af en toe best een oogje dichknijpt, wordt verder vrij streng de hand gehouden aan de huisregels, die de camping rustig en netjes moeten houden. „Maar eigenlijk is het overbodig om daar iets over te zeggen. De meeste mensen komen hier voor hun rust en als het sanitair regelmatig wordt schoongemaakt, houden de gasten de toiletruimte vanzelf ook netjes. Mocht er wel iets verkeerd gaan, dan hoef ik er meestal maar één keer wat van te zeggen", vertelt Corrie tevreden.

Ontspanning
Voor Corrie is de camping eigenlijk een vorm van ontspanning. „Als je een boerderij hebt, moet je toch altijd thuis zijn. Door de camping heb ik nu toch regelmatig andere mensen om me heen, wat zorgt voor de nodige gezelligheid en eens wat andere praat. Zo kan het gebeuren dat, als ik de was ophang, er ineens gitaarmuziek klinkt vanaf het kampterrein. Dat zijn momenten waar ik van geniet. Bovendien, we hebben zoveel ruimte op en om het erf. Waarom zouden we dat niet met anderen delen?" De gasten kunnen tijdens hun vakantie kennis maken met het werk op de boerderij. De meesten tonen zich verbaasd over de vele werkzaamheden, zoals het rooien en sorteren van de aardappels, vertelt Corrie. Voor andere gasten is het kamperen bij de boer een gelegenheid om nader kennis te maken met de natuur. „Voor de een is dat het helpen bij het vangen van losgebroken kippen, terwijl een andere gast 's avonds een kijkje komt nemen in de kapschuur, in de hoop dat hij de uil uit ziet vliegen die daar zijn nest heeft." Vergeleken bij de coUega-campingboeren in de regio heeft de camping van Corrie een vrij gunstige ligging. Niet ver van Lemmer en dicht bij het bos van Kuinre. Daarom wordt de camping in Rutten niet alleen bezocht door oudere mensen, maar ook door gezinnen met kinderen. Zeker de helft van de gasten komt vaker kamperen en Corrie heeft zelfs Engelse gasten, die tot nu toe geen seizoen hebben overgeslagen. „Ik probeer altijd persoonlijk aandacht te schenken aan de gasten en soms komt het dan ook tot wat diepere gesprekken."

Richtlijnen
De Stichting Vrije Recreatie (SVR), waarbij Corrie Hanse Van Popta is aangesloten, is in 1970 opgericht door voorzitter Wim van den Berg, die destijds als boer mensen uit de stad toeliet op zijn erf om de vakantie door te brengen. Voorlichter Bas van Mill van de stichting weet nog smakelijk te vertellen hoe de burgemeester de 'camping' verbood en hoe Van den Berg, toen hij persoonlijk poolshoogte kwam nemen, de burgemeester van zijn erf joeg. Dat was natuurlijk wereldnieuws, en de basis voor de SVR was gelegd. Begonnen met een handjevol donateurs en boeren, is de SVR tegenwoordig een professionele organisatie met maar liefst 1800 aangesloten boeren en 84.000 gezinnen die staan ingeschreven als donateur. In 1996 en 1997 waren deze gezinnen goed voor jaarlijks zo'n 1,7 miljoen overnachtingen. De formule van de SVR is eenvoudig. De boeren die zich aansluiten worden begeleid bij het opzetten van hun camping en krijgen bijvoorbeeld richtlijnen voor de campingtarieven. Alle aangesloten boerencampings worden vermeld in de adressenlijst van de SVR. Wanneer een donateur zijn vakantiebestemming heeft bepaald, neemt hij contact op met de SVR, die de adressen van de aangesloten boeren in die regio toestuurt. Vervolgens kan de donateur zelf met de desbetreffende boer contact opnemen en al dan niet reserveren. Het motto van de SVR is rustig, ruim en betaalbaar kamperen. Als rekenvoorbeeld] e noemt Van Mill een richtprijs van twaalf gulden (exclusief toeristenbelasting) voor twee personen met een auto, een caravan en het gebruik van elektra. Op de minicampings is voldoende sanitair aanwezig met warm en koud stromend water, er is elektriciteit en in sommige gevallen is een wasmachine beschikbaar. De meeste bezoekers van de minicampings zijn gezinnen met jonge kinderen of oudere echtparen. „Tussengroepen zie je bijna niet. De gezinnen met oudere kinderen gaan toch vaak naar gezinscampings waar allerlei activiteiten worden georganiseerd", aldus Van Mill. Naast de SVR is ook de Vereniging Kamperen bij de Boer (Vekabo) in Nederland actief op het gebied van boerencampings.

Het grote verschil met de SVR is dat de Vekabo niet werkt met donateurs. Bij de vereniging zijn uitsluitend kampeerboeren aangesloten die op federatieve wijze willen samenwerken. De 650 boeren die bij de Vekabo zijn aangesloten, geven gezamenlijk een gids uit waarin de adressen van hun minicampings zijn vermeld. Deze gids is voor vijf gulden verkrijgbaar bij de VVV-vestigingen en bij de vereniging. Vekabo-woordvoerder Jacobs meldt dat een van de aandachtspunten voor de toekomst is om meer campingadressen in het buitenland te gaan aanbieden.

55-plussers
Greet Vereecken uit Dronten is in Flevoland een van de kampeerboeren van het eerste uur. „Zestien jaar geleden kregen we een oude caravan en vrijwel direct stonden ook de eerste kampeerders op de stoep die de caravan wel wilden huren. Een jaar later zijn we lid geworden van de SVR en dat bevalt nog steeds erg goed, vooral omdat zowel de boeren als de kampeerders bij deze stichting zijn aangesloten." Lang bleef de camping van Greet Vereecken de enige in de wijde omtrek. „Dat komt natuurlijk omdat het hier niet bepaald een recreatiegebied is. Bij ons staat rust dan ook hoog in het vaandel en we richten ons voornamelijk op de 55-plussers", vertelt Greet Vereecken, die samen met haar man en zonen een fruitkwekerij heeft. Naast het campingwerk geeft Greet op het fruitbedrij f excursies, die ook openstaan voor campingasten. „De camping en de excursies bieden mogelijkheden om de fruitteelt te promoten. Naast een rondleiding over het bedrijf krijgen de deelnemers een diapresentatie in een hiervoor speciaal ingericht zaaltje op de zolder van de fruitkwekerij. Soms nemen de campinggasten deel aan de excursies en die voelen zich meestal al zo thuis op het bedrijf dat ze dan een handje helpen bij het schenken van de koffie of de afwas." Het unieke aan kamperen bij de boer is dat het vooral ongedwongen is. „De sfeer is heel gemoedelijk, de mensen zijn vrij, er hoeft niet veel en dat is best uniek in deze tijd. De campinggasten hebben ook niet veel eisen. Het zijn allemaal mensen die houden van de natuur en ook mensen die af en toe kritische vragen stellen, zoals:
'Waarom gebruik jullie bestrijdingsmiddelen?' Dat is boeiend en geeft ons de gelegenheid eens wat uit te leggen over de bedrijfsvoering", vertelt Greet Vereecken. Voor haar is de camping een hobby die zorgt voor de nodige ontspanning. „Ik zeg altijd: Links heb ik de zaak en rechts ligt de camping, dat is m'n hobby.''
In een van de loodsen van het bedrijf zijn toiletten en een douche gebouwd en is een keuken ingericht waar de gasten hun maaltijd kunnen koken of kunnen afwassen. De gasten maken zo vanzelf kennis met de activiteiten op het bedrijf In het winkeltje, dat ook in de loods is gevestigd, kunnen de gasten eventueel producten van het eigen bedrijf kopen, zoals fruit en appelsap. Greet Vereecken zorgt er iedere dag voor dat de keuken en het sanitair schoon blijven, maar gelukkig helpen de gasten ook vaak een handje. „Veel campinggasten houden zelf de boel netjes. De een maait ' het gras eens en de ander schoffelt de zwarte grond. Dat gaat eigenlijk vanzelf."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen