Bewaar het pand, U toevertrouwd

De ernstige raad, door Paulus aan Timotheüs gegeven om het pand te bewaren, dat hem was toebetrouwd, mag door ons als jongeren van de Gereformeerde Gemeenten wel ernstig ter harte worden genomen, nu wij in een tijd leven, waarin vele geesten zijn uitgegaan, en allerlei grenzen vervagen.

Onze tijd wordt gekenmerkt door relativisme, clat wil zeggen dat de Waarheid betrekkelijk wordt gesteld en, hiermee ten nauwste samenhangend, de geest van oecumene.

Als duidelijk symptoom hiervan denk ik aan het Oekemenisch Jongeren congres, dat onder het thema „Vijf broden en twee vissen" in Utrecht is gehouden op 28 september j.1. Zo ongeveer 5000 jongeren uit allerlei kerken zijn daar samen geweest om zich met elkaar te bezinnen over wat gedaan moet worden om aan de gedeeldheid der kerken een einde te maken. Op dit congres werd het woord gevoerd cloor een roomse priester, Dr Alting von Geusau, gedelegeerde van de bisschop van Groningen voor oecumenisch werk en door ds. H. van Andel, secretaris van de Oecumenische Jeugdraad.

Het bijbelwerk van de spijziging der vijfduizend werd in een ballet uitgebeeld, terwijl naast de diskussies in groepen van vijftig, men zich heeft beziggehouden met cabaret, klankspel enz.

Allereerst is het wel in-droevig, clat hier kerk en wereld geheel één geworden zijn. Op een congres van kerkelijke jongeren houdt men zich bezig met wereldse zaken als ballet, cabaret enz.

Ja, de antithese, cle schriftuurlijke scheiding tussen kerk en wereld is immers uit de tijd?

En clan ook hier weer een samengaan met Rome. Ook vele roomsen namen immers deel aan het congres en cle jongeren uit b.v. de Hervormde Kerk en uit cle Gereformeerde Kerken werden hier voorgelicht door een roomse priester.

Als cle jongeren uit cle Herv. en Geref. Kerken nog kunnen onderscheiden en werkelijk hun belijdenis nog kennen en clan éven willen nadenken, dan zullen zij toch zélf moeten zeggen: dat kan niet, we zijn niet één en kunnen nooit samen één worden.

Men is echter totaal verblind geraakt door het dwaallicht van een valse „oecumene" en men laat zich „voorlichten" door vertegenwoordigers van een gemeenschap, die in art. 29 van de Nederlandse Geloofsbeüijdenis nog altijd als „valse kerk" betiteld wordt: omdat zij zichzelf en haar ordinantiën meer macht en autoriteit toeschrijft dan aan het Woord Gods en zij zich meer grondt op de mensen dan op Christus.

Velen hebben tegenwoordig geen enkel besef er meer van, wat het zeggen wil: Kerk te zijn. Men ziet het niet meer, clat alleen een levende Kerk, die aan het eeuwig Evangelie vasthoudt, een levend getuigenis naar clat Evangelie geven kan.

Op 31 mei 1567 werd Guido de Brés, die een levend getuige was van het eeuwig evangelie tegenover de Roomse dwaalleer en hiërarchische verwording en daarvan ook duidelijk gesproken had in de door hem opgestelde Ned. Geloofsbelijdenis, om zijn geloofsgetuigenis aan cle galg gehangen door roomse beulen.

En vele anderen hebben met hem aan galgen en op brandstapels en schavotten hun leven geofferd tot een getuigenis voor de waarheid Gods en het enige Koningschap van Jezus Christus.

Maar tegenwoordig zeggen velen, die in hun eenheidsroes ook samen willen gaan met de roomsen: dat offer van al die martelaren is een overbodig offer geweest want wij kunnen het toch met onze roomse „medebroeders" zo goed vinden.

De reformatie wordt zo verloochend als een grote vergissing.

Tegenover geheel dit oecumenisch streven, waarbij de waarheid wordt geofferd aan cle eenheid en men terwille van de eenheid bereid is het met cle waarheid minder nauw te nemen, mogen wij wel de waarschuwing van Paulus ter harte nemen: „Bewaar het pand, U toevertrouwd."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen