De 5e Ontmoetingsdag

(2)

We gaan verder met ons verslag van de ontmoetingsdag te Dordrecht op 28 april jl.

Ds. Van der Ent verliet de kansel en maakte plaats voor Ds. A. van de Weerd. Het verheugde ons, dat deze op verzoek van de commissie dadelijk bereid was om een slotwoord te spreken. We geven op onze ontmoetingsdagen graag ook gelegenheid aan anderen, die niet tot onze commissie behoren, maar wel volkomen achter ons doel staan, om het woord te voeren. Het gaat er ons niet om een partij te vormen of om mee te doen aan polarisatie. Dit is een woord, dat de laatste jaren nogal eens te horen en te lezen is. Daarbij denken we aan het toespitsen van meningen en het zich afstoten van anderen. Als wij beschuldigd (zouden) worden mede te doen aan polarisatie moeten we dit beslist van de hand wijzen. We staan niets anders voor dan de oude beginselen van Gods Woord, die de kerk der afscheiding lief waren. Er is een andere geest opgestaan, die nieuwe dingen voorstaat en daartegen menen we stelling te moeten nemen. Dat heeft dunkt ons niets met polarisatie te maken. Men kan zeggen: dat is ouderwets, dat is uit de tijd, of: we bedoelen hetzelfde al zeggen we het anders. Daar zit juist het grote gevaar in. Dat moet worden onderkend. Daarvoor moet worden gewaarschuwd. De leugen komt altijd in de gedaante van de waarheid. We leven in een tijd, waarin op allerlei gebied alles verdedigd en goedgepraat wordt. Dat vinden we ook op kerkelijk terrein. Er moet ruimte zijn voor allerlei nieuwe gevoelens.

In de Gereformeerde Kerken heeft men al een formule gevonden om de gevoelens van Kuitert e.a. te legitimeren. Iedereen denkt er het zijne van, al is de formule op de synode met nagenoeg algemene stemmen aangenomen. Die kant moet het met onze kerken niet heen. Hier is een schip op het strand. Dat zij een baken in zee.

Na deze korte ontboezeming keren we terug tot onze ontmoetingsdag. Het moest eigenlijk niet nodig zijn, dat zulke dagen gehouden worden. Ze zijn echter uit de nood geboren. Velen begeren over het gehele land nog de levende verkondiging van het Woord, zoals die vroeger algemeen in onze kerken werd gevonden.

Daarom is het een bemoedigend teken, dat deze dingen niet alleen onder ouderen, maar ook onder jongeren leven. En dat we onder hen predikanten en andere ambtsdragers vinden uit vele gemeenten, en ook studenten, die van harte achter onze beginselen staan.

Zo kwam dus een van onze jonge predikanten op de kansel. Hij las Ezechiël 47:1 - 12 voor en sprak daaruit een gepast woord, waarbij duidelijk naar voren kwam, dat alles alleen te danken is aan het werk van een Drieënig God. We verwijzen naar de meditatie in dit nummer, waarin Ds. Van de Weerd zelf weergeeft wat hij in de morgensamenkomst heeft gezegd. Hij laat zingen Ps. 65: 2 en gaat voor in dankgebed, waarbij hij ook Gods zegen vraagt over alles wat in de pauze genuttigd zal worden.

Nu krijgen de koster en zijn helpers handen te kort, want velen willen bij hun boterham wel wat drinken. Ook onze jongelui, die elke keer weer spontaan zich geven voor het winnen van abonnees enz., komen in actie. De resultaten kunt u wellicht elders in dit blad vermeld vinden. We kunnen ook daaruit zien, dat onze ontmoetingsdagen vrucht dragen voor ons blad. Dit krijgt al meer bekendheid en ingang, zij het als zuurdeeg om overal zijn goede werking te doen. Wat is het fijn als er een goede sfeer is en men in eensgezindheid bij elkaar is. Uiteraard waren er velen, die elkaar nooit gezien hadden, maar als het dan tot een gesprek kwam, bleek de overeenstemming. De waarheid van Gods Woord bindt, legt beslag op de harten, vernedert de mens, verheerlijkt God. Dat geeft de samenbinding.

Het was ongeveer kwart voor één toen de pauze begon. De middagsamenkomst was gepland op 2 uur aanvang. Er was dus slechts ruim een uur voor de maaltijd en de conversatie, maar deze was toch voldoende. Men ging weer een plaats opzoeken in het kerkgebouw om te luisteren naar wat verder zou worden gezegd.

Onze oude Ds. R. Kok beklom te kansel. Het is hem niet aan te zien, dat hij al 82 jaar oud is. En zijn stem is nog sterk en fris. En de woorden die hij spreekt zijn zoals we al vele jaren van hem gehoord hebben. Hij laat zingen Ps. 17:3 en 4 en leest Hebreeën 4:1-11 en gaat voor in gebed. We moeten letten op de grote zaligheid. Dit zijn woorden van de spreker zelf en die geven in het kort weer, waarover hij sprak. De bedoeling is dat in het volgende nummer van ons blad zijn woord in een of andere vorm wordt opgenomen. We mogen dus daarnaar verwijzen. We zingen Ps. 36: 3. Ds. Kok maakt plaats voor Ds. H. van Leeuwen. Deze leest voor Mattheus 16: 18 en spreekt over De poorten der hel. Daarvan heeft men al kunnen lezen in het vorige nummer. We doen dus deze spreker niet te kort, wanneer we volstaan met verwijzing naar dat artikel. Er was volkomen overeenstemming tussen alles wat door de verschillende sprekers naar voren werd gebracht. Ieder deed dat naar de gaven, die de Heere gegeven heeft, maar alles ademde dezelfde geest.

Op verzoek van Ds. Van Leeuwen zingen we Ps. 89: 8 en 10. Er worden weer gaven ingezameld. Daarna is het woord aan Ds. M. C. Tanis. In het eerste gedeelte van dit verslag wezen we er al op, dat hij zei, dat we hier niet samen waren als een demonstratie. Hij zei ook, dat we samengekomen waren, omdat de belijdenis van de vaderen ons lief is. Hij sprak toen een aangrijpend woord over Psalm 74:20: aanschouw het verbond. Dat kan alleen verwachting geven. Hij wekte op tot verootmoediging en gebed. Ook tot gebed om bekering van predikanten en andere ambtsdragers. Dat hebben we allemaal nodig. Ds. Tanis deelde nog mede dat de volgende ontmoetingsdag D.V. zal worden gehouden op zaterdag 25 augustus a.s. in de Ned. Herv. kerk te Doornspijk, die daarvoor al beschikbaar werd gesteld. Hij gaat voor in dankgebed en bidt om het veilig geleide des Heeren op weg naar huis. We zingen nog Ps. 74: 2, 19 en 20 en bij monde van Ds. Tanis bidden we:

O Vader, dat Uw liefd’ ons blijk’;
O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk;
O Geest, zend Uwen troost ons neer;
Drieënig God, U zij al d’eer.

De menigte verlaat het kerkgebouw. Er worden nog vele handen gedrukt ten afscheid. De een vlugger dan de ander, maar tenslotte zoeken allen hun vervoermiddel op om de reis naar huis te ondernemen.

Het was een goede dag, waarop opnieuw gebleken is, dat velen in onze kerken nog gebonden zijn aan de oude gereformeerde beginselen. De Heere moge ons allen gedenken, ook hen, die in de verstrooiing leven. En zo de Heere wil en wij leven hopen we elkaar te zijner tijd weer in Doornspijk te mogen ontmoeten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen