Ouderling als praeses: miskenning of (h)erkenning?

De landelijke vergadering —lees maar: (generale) synode— van de Nederlands Gereformeerde Kerken verkoos zaterdag in Drenten ouderling G. Alkemade uit Rotterdam tot praeses. Daarmee zat niet een theoloog maar wat men noemt een 'vrijwilliger' op de voorzittersstoel. Verdient zo'n verkiezing navolging? Is dat nu echt gereformeerd? Is er bij zo'n verkiezing sprake van (h)erkenning van kwaliteiten van de ouderling? Of van miskenning van het ambtelijk gezag van de predikant? Of is dat een vals dilemma?