15. Van de zonde.

De z o n d e is s l e c h t s het o n v e r m i j d e l i j k g e v o lg van den val; toen de mensch uit het b e e l d Gods was u i t g e t r e d e n , kwam hij in den s t a a t des doods, w a a r i n hij niet anders kan dan zondigen. Het é é n i g r i c h t s n o e r van ons d e n k e n en h a n d e l e n is de W e t Gods; wat van dezen r e g e l ook in het m i n s t e a f w i j k t is z o n d e , g e l i j k de A p o s t e l Johannes z e g t : Een i e g e l i j k , die de zonde d o e t , die d o e t ook de o n g e r e c h t i g h e i d ; want de z o n d e is de o n g e r e c h t i g h e i d , — w o o r d e l i j k naar het G r i e k s c h: Een i e g e l i j k , die de z o n d e d o e t , die h a n d e l t t e g en de W e t , want de z o n d e is de overtreding der Wet — 1 Joh. 3: 4; en de A p o s t e l P a u l u s z e g t : door de W e t is de k e n n i s der z o n d e Rom. 3 : 2 0 ; 7 : 7 . Naar de l e e r der S c h r i f t o n d e r s c h e i d e n wij aan g e b o r e ne en w e r k e l i j k e z o n d e ; de aan g e b o r e n e z o n d e (p e cc a t um o r i g i n i s ) is de z o n d i g e s t a a t , waarin wij t e r w e r e l d k o m e n , die de n e i g i n g tot a l l e kwaad of de kiem tot alle w e r k e l i j k e zonde in zich b e r g t , en o o k e r f z o n d e g e n o e m d wordt. De werkel i j k e z o n d e is de o n t w i k k e l i n g der z o n d i g e neig i n g tot eene daad. Elke z o n d e is v o o r Gods Wet e v e n s t r a f w a a r d i g , en de aan g e b o r e n e z o n d e verd i e n t de e e u w i g e v e r d o e m e n i s e v e n z e e r als de w e r k e l i j k e zonde. De z o n d e n in g r o o t e en k l e i n e, v e r g e e f l i j k e of o n v e r g e e f l i j k e te o n d e r s c h e i d en is eene d w a l i n g , die t e g e n Gods h e i l i g h e i d en t e g e n de w a a r h e i d van het E v a n g e l i e i n d r u i s c h t, want op z i c h z e l f is e l k e z o n d e v o o r den v l e e s c h e - 1 ij k en of niet w e d e r g e b o r e n mensch eene zonde t en doode.

1. Wat is eigenlijk de zonde? Daar wij allen van nature onze eigene gerechtigheid zoeken op te richten en onszelven voor goed houden, schamen wij ons gemeenlijk het woord zonde te bezigen in de veronderstelling, dat wij eerst eene buitengewone misdaad moeten begaan, aleer wij van onze zonde kunnen gewagen. In werkelijkheid echter bevinden wij ons in de zonde, aleer wij ons van zonde bewust zijn; de mensch leeft van nature in de zonde, Rom. 6 : 2 , hij heeft dus geen waarachtig leven, maar is dood door de misdaden en de zonden, Efez. 2 : 1 . De Heilige Schrift noemt de zonde afval, afwijking, afdwaling van het doel of richtsnoer, t. w. van de Wet Gods; met het oog daarop zegt de Apostel Paulus: Allen zijn zij afgeweken, te zamen zijn zij onnut geworden; er is niemand, die goed doet, er is ook niet tot één toe. Rom. 3 : 12. De Schrift spreekt hier van de zonde, niet van de zonden, en noemt den mensch een zondaar, willende daardoor te kennen geven , dat geheel zijn wezen zonde is. Dewijl wij alléén door het geloof, waardoor wij Christus omhelzen, en alzoo in nieuwigheid des levens wandelen, Rom. 6 : 4, tot het wederstaan der zonde bekwaam worden, kan de Apostel Paulus met volle recht zeggen: Wat uit het geloof niet is, dat is zonde. Rom. 14: 23. Daarom bestaat de verlossing niet slechts in het uit den weg ruimen der zonden en misdaden, maar vóór alle dingen uit de wedergeboorte: de oude mensch moet sterven en de nieuwe mensch opstaan.
2. De zonde is het algeheele verderf, dat de geheele natuur des menschen overheerscht. Door de overtreding van onzen stamvader is het verderf der zonde tot alle menschen doorgegaan. Rom. 5 : 12. De waarheid, dat het gansche geslacht der menschen uit éénen bloede is gemaakt, Hand. 17 : 26, bewijst ons, dat alle menschen het beeld van Adam dragen, Gen. 5: 3, dat zij in Adam zondaars geworden zijn. Adam kon aan zijne nakomelingen niets anders nalaten, dan hetgeen hij zelf bezat, namelijk: zonde, dood en verdoemenis. Rom. 5: 15 vv. Dit algeheele verderf, waarin de mensch door zijne afkomst van Adam in de wereld komt, heet de aangeborene zonde of „erfzonde" (peccatum originis). Yan de aangeborene zonde is niemand uitgesloten; de Ileere Jesus zegt: Hetgeen uit het vleesch geboren is, dat is vleesch. Joh. 3 : 6 . De algemeenheid der aangeborene zonde betuigt ook David, als hij zegt: Zie ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mij mijne moeder ontvangen, Ps. 51 : 7, en Job 14: 4 vraagt: Wie zal eenen reine geven uit den onreine? niet één. Derhalve is het onjuist en ongepast van de onschuld der kinderen te spreken; het verderf der zonde, de geneigdheid tot het booze, de afgunst, de zelfzucht en de leugen openbaren zich eerder in het kind dan alle andere hoedanigheden.
3. Is niemand onder ons vrij van de aangeborene zonde, zooveel te minder kunnen wij onze werkelijke zonde ontkennen, want de werkelijke zonde is eigenlijk slechts de vrucht der aangeborene zonde. De Apostel Jakobus zegt Hoofdst. 3 : 2 : Wij struikelen allen in vele. Op de waarheid, dat wij allen werkelijke zonden bedrijven, zijn alle inrichtingen der mensclielijke maatschappij gegrond: de wetten, de politie met hare verordeningen, de tuchthuizen, rechtbanken en dergelijke meer. Gewoonlijk houdt men het er voor, dat de werkelijke zonde veel zwaarder is dan de erfzonde. En inderdaad, men moet ter wille van orde en veiligheid de werkelijke zonde voor veel schuldiger houden en ze derhalve streng bestraffen; maar voor Gods rechterstoel zijn alle zonden gelijker straffe waardig; God toornt evenzeer over de werkelijke als over de aangeborene zonde (Heidelb. Catech. Vr. 10), zoodat een kind in zijne prille jeugd, hoewel het nog geene zonden met bewustzijn bedreef, toch verdoemenswaardig is en onder Gods toorn ligt vanwege zijne aangeborene zonde; het is derhalve eene bepaald antichristelijke opvatting, dat het vanzelf spreekt, dat een vroeg gestorven kind zalig moet worden. Hieruit zien wij tevens, dat de mensch, al ware het ook, dat hij geene eigene werkelijke zonde had en deugdzaam leefde, toch, indien hij niet van de schuld der erfzonde vrijgesproken, d. i. wedergeboren is, met al zijne goede werken eeuwig zou ondergaan. Lijnrecht tegenover Gods Woord staat ook de opvatting, alsof in den heiligen Doop om de verdiensten van Christus de erfzonde uitgedelgd wordt, en de toekomstige werkelijke zonden door een godzalig leven verbeterd kunnen worden.
4. Het schijnt wel, alsof zelfs de Heilige Schrift onderscheid maakt tusschen groote en kleine zonden. De Heere Jesusspreekt aldus: Het zal den lande van Sodom en Gomorra verdragelijker zijn in den dag des oordeels, dan dezelve stad,, die de Apostelen niet ontvangt. Matth. 10 : 15; 11 : 24.. En die dienstknecht, welke geweten heeft den wil zijns Heeren, en zich niet bereid, noch naar Zijnen wil gedaan heeftr die zal met vele slagen geslagen worden; maar die denzelven niet geweten heeft, en gedaan heeft dingen, die slagen waardig, zijn, die zal met weinige slagen geslagen worden. Luk 12: 47—48. Dit heeft echter betrekking op het oordeel Godsy waarbij de omstandigheden, waaronder de zonde werd gepleegd, in de weegschaal vallen, evenals voor de aardsche rechtbank dezelfde zonde, onder verzwarende omstandigheden bedreven, strenger bestraft wordt. Maar de Heere Jesus wil daardoor niet te verstaan geven, dat de mensch voor de eene zonde lichter vergeving verkrijgen kan, dan voor de andere, alsof hij de vergeving der kleinere zonden zelf kan uitwerken, en alléén voor de zwaardere zonden om genade smeeken moet. Immers zegt de Heere Jesus Zelf, dat wij geenszins uit de gevangenis zullen uitkomen, totdat wij den laatsten penning zullen betaald hebben Matth. 5 : 26, en de Apostel Jakobus zegt: Wie de geheele Wet zal houden7 en in één zal struikelen, die is schuldig geworden aan allen. Jak. 2 : 10. Op ziclizelve beschouwd zijn alle zonden tot den dood, maar God rekent ze ons niet toe als doodzonden om de genoegdoening van Christus. Alléén het bloed van Jesus Christus, de Zone Gods, reinigt ons van alle zonde. 1 Joh. 1: 7. Overigens zien wij in het dagelijksch leven, dat slechts Heden, vol van eigengerechtigheid, en die den Heiligen Geest niet hebben, van hunne kleine en groote zonden spreken; de ware geloovigen, die door den Heiligen Geest vernieuwd zijn, en zich in het licht van Gods Wet aanschouwen, verootmoedigen zich over elke overtreding, hebben een mishagen aan zichzelven, bedroeven er zich over, dat zij den Heiligen Geest door hunne zonden beleedigd hebben, en beschuldigen zich inzonderheid, dat zij hunne zonden zoo weinig erkennen en er zoo weinig leed over dragen.
5. Naar den zin der Heilige Schrift mogen wij de zonden onderscheiden in zonden tegen de eerste en tegen de tweede tafel der Wet, of in zonden tegen God en in zonden tegen den mensch (zoowel tegen zichzelven als tegen den naaste) en deze zonden kunnen zijn: openbare of geheime, bewuste of onbewuste, eigene of vreemde, uitwendige of inwendige zonden, zonden van overtreding of zonden van plichtverzuim. Hierdoor wordt echter niet gezegd, dat de mensch voor de eene zonde lichter vergeving kan verkrijgen, dan voor de andere. Daar alle geboden Gods gelijk zijn, zoo is ook de overtreding van elk gebod voor Gods rechterstoel gelijke straf waardig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen