Duitschland.

Onder de kerkelijke berichten der laatstverloopen weken treft bijzonder het bericht van den plotselingen dood van den bekenden Göttinger hoogleeraar Albrecht Ritschl in den ouderdom van 68 jaren. Hij overleed den 20 Maart, Zijne voorlezingen had hij tot in het midden van het winterhalfjaar nog gehouden, toen eene maagongesteldheid hem dwong ze te staken. Zijne teraardebestelling bad op den volgenden Zaterdag in stilte plaats, daar de meeste studenten reeds door de vacantie vertrokken waren. Opmerkelijk is, dat kort voor de begrafenis op de plaats van het landgericht een moordenaar was terechtgesteld geworden — het was geen moordenaar die berouw had.
Ritschl, een der meest invloedrijke hoogleeraars in de godgeleerdheid van Duitschland in onze dagen, heeft de treurige verdienste, dat hij het oude rationalisme weder opleven deed en wel — wat het gevaarlijke is — onder rechtzinnige en bijbelsche uitdrukkingen ! Onder zijne talrijke leerlingen vinden wij niet slechts vele dienaren der Kerk, maar ook eene rij van professoren, onder welke Schulz in Göttingen wel het eerst mag genoemd worden. Ritschl was in den omgang en in zijn optreden allesbehalve beminnelijk, veeleer afstootend,. en zijne uitvallen, welke hij zich in zijne voorlezingen tegen de rechtzinnige theologen veroorloofde, waren bitter en gingen de perken te buiten. Hij kende slechts zichzelven en zijne richting; al het andere was niet wetenschappelijk. Dat in zijn systeem de Godheid van Christus, de erfzonde, de inspiratieleer en andere grondwaarheden van het Woord Gods geene plaatsvonden, ligt voor de hand. Hij heeft door zijne academische werkzaamheid en door zijne geschriften, waaronder vooral „De Christelijke leer van de rechtvaardiging en de verzoening" te noemen is, veel schade gedaan. Het beste, wat hij gaf, zijn nog zijne bijdragen over de geschiedenis der leerstukken in tijdschriften, en zijne „Geschiedenis van het Piëtisme", waarin hij nochtans gedeeltelijk caricaturen in plaats van getrouwe schetsen gegeven heeft, zooals zijne jammerlijke karakterteekening van den grooten Godgeleerde onzer Gereformeerde Kerk in deze eeuw, Dr. F. II. Kohlbriigge, bewijst. Menige pen heeft zich tegen Ritschl gekeerd, menige ook voor hem. Het best en zonder omwegen heeft hem Professor Dr. Bülil beoordeeld in zijne voortreffelijke Dogmatiek. Zeer heeft het daarentegen de aandacht getrokken, (lat kort voor den dood van Ritschl de Elberfeldsche „Reformierte Kirchenzeitung" in No. 7, onder het opschrift: „De wetenschap ten dienste van het algemeen nut", een artikel uit de pen van eene bekende, gereformeerde, in de Kerk hooggeplaatste persoonlijkheid te lezen gaf, hetwelk zich zeer mild over de werken van den Göttinger theoloog uitliet. Nu is ook aan Ritschl het woord vervuld: Alle vleesch is gras. Hoe spoedig is het toch met eenen mensch gedaan! Maar Gods Woord, hoe ook bestreden, en de Heere, van Wien het Woord getuigt, handhaven zich doorallen tegenstand heen, — blijven eeuwig. Wél hun, die op den Heere betrouwen en aan Zijn Woord zich onderwerpen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen