Aphorismen over het lijden Christi.

Terwijl de Heere Jesus in Kajafas' hof wordt gevraagd naar Zijne discipelen, zegt Zijn discipel Petrus: „Ik ken Hem niet", En nu mogen wij daartegenover eens alle teksten op- , slaan, die ons zeggen, hoe dat Hij ons kennen wil voor den Vader, voor de wereld en voor de hel!

C h r i s t u s voor het w e r e l d s c h e g e r i c h t , heeft gemaakt, dat de aarde der vrouw te hulp komt, naar Openb. 12. Yerder mag ik wel vragen: is het mijne eigene deugd, zoo ik niet in de gevangenis kom, of op het schavot sterf om overtreding van de burgerlijke wetten?
C h r i s t u s - B a r a b b a s . Welk eene tegenstrijdigheid! Uit uzelven kiest gij den moordenaar. Tfio gij Christus kiest, dat heeft u de genade des Geestes geleerd, en dan hebt gij uwe ziel niet meer bij het leven kunnen houden.
Zonderbaar is dat schreeuwen der Joden. Wat een geschreeuw, zonder dat men weet, dat de zonden ten hemel roepen, zooals eens de zonden Sodoms.

Zooals Kajafas onwetende de waarheid moest profeteeren als hoogepriester, zoo hebben_ de krijgsknechten onwetende uitgericht aan den Heere, wat van Hem voorzegd was. Zij hebben alle moeten doen, wat Gods hand en raad te voren bepaald had, dat geschieden zoude.
Hij w e r d g e g e e s e l d . •— Elke slag veroorzaakte tien wonden. Jesaia 53.
H e t p u r p e r k l e e d . — Zijn lichaam, rood van striemen en bloed. Mijne bloedroode zonde droeg Hij en kleedde mij in Zijn hemelsch purper. Jesaia 63.
De r i e t s t a f . — Dat is de heerlijkheid en de macht van onzen zoogenaamden vrijen wil. Ps. 40.
De d o o r n e n k r o o n — Doornen zijn zonden. En dan, en dan, eene kroon voor mij, gekocht met Goddelijk bloed.
O, wat zoete vrucht des troostes voor dit leven en voor de eeuwigheid plukken wij uit zijne Zielsangsten en bitteren dood.
De doornenkroon, de rietstaf, de purperen mantel, alles bespotting van Christi koninklijk ambt.

T o e n zij H e m b e s p o t h a d d e n . — Hoe steken hier af Gods wijsheid en de dwaasheid der wereld en der menschen. 1 Cor. 1 : 18—31.
Zij t r o k k e n H e m h e t p u r p e r k l e e d uit.-—Zij wilden niet, dat Hij zichtbaar zelfs den geringsten schijn van heerlijkheid dragen zou Yergelijk, dat aan Aaron de kleederen uitgetrokken werden bij zijnen dood. Ook moest de hoogepriester linnen kleeren aantrekken, als hij op den grooten verzoendag in het heilige der heiligen ging. Zij trokken Hem Zijne kleederen weder aan, opdat vervuld werd Psalm 22: „Zij hebben Mijne kleederen onder zich verdeeld." Dat ik alleenlijk den zoom Zijns kleeds aanake, zoo ben ik genezen.
Zij v o e r d e n H e m u i t n a a r b u i t e n . — Zoo voerde Kaïn zijnen broeder Abel uit op het veld, om hem te dooden. Zoo gaat Izak met zijnen vader naar Moria, zoo Jozef met den bonten rok, om zijne broeders te zoeken. Hier gaat Mozes met den waren staf, die de zee deelt, de rots klooft Dit is de ware druiventros, die op eenen stok gedragen werd. Hier is Eliza, die hout neemt, om ijzer te doen opkomen.

Hij d r a a g t Zijn k r u i s . — In eene kruisgedaantebewegen zich de vogels naar boven. Welke is de lengte, de breedte, de diepte Zijner liefde? ' t W a s mijn kruis, dat Hij droeg. Het mijne werd het Zijne, het Zijne gaarne het mijne. Die het kruis Hem echter goed nadraagt, wordt met zijn kruis van Hem gedragen.
Zij d w o n g e n S i m o n van C y r e n e . — Simon werd geperst, en deed dezen dienst gedwongen. Ik zal u brengen onder den band des verbonds.
De z o n e n van Simon van Cyrene, Alexander en Rufus, worden met name genoemd tot bevestiging der waarheid; men kan hen nog vragen, wat zij aangaande de kruisiging van hunnen vader vernomen hadden.
H e t g r o e n e ' h o u t . — Dat is Hij. Het dorre, dat zijn wij. Wat is het hout des wijnstoks ? en waartoe is het nut, als het geene vrucht draagt?
G o l g o t h a . — Daar ging de kruispaal door des duivels grimmigen doodskop en verpletterde dien harigen schedel.

Hier wordt het heil aan het k r u i s gehecht; de dood zat het eerst op het hout. Van het eerste hout was de kennis van goed en kwaad, van het tweede is alleen de kennis van het goede. De uitstrekking van de eerste hand naar het hout was, om den dood te vatten. Do uitstrekking dezer andere hand vond het leven daar, waar het verloren was.
Het O p s c h r i f t heeft gemaakt, dat men zelfs door Hem te dooden het niet heeft kunnen bemerken, dat Jesus niet Koning was.
De Koning en Hoogepriester op het kruis heeft door de kruisstraf zoo weinig Zijne heerschappij en gebied verloren, dat Hij het juist daaraan bevestigd heeft.
E n met hem werden g e k r u i s i g d , — onze oude mensch werd ook met Hem gekruisigd.
C h r i s t u s g e k r u i s i g d . — Voor ons een vloek, zoo ons een zegen, dat wij eeuwig gezegend worden, gezegenden des Vaders zijn, en stervende onze kinderen zegenen.
Z i j n g r o o t e dorst. — Wie dorst heeft, die kome, en die wil, neme het water des levens om niet.
W i j n met m y r r h e g e m e n g d . — Volgens Mattheiis deden de soldaten daar nog edik en galle bij, om hunnen moedwil ook daarin te betoonen. Wij hebben van Hem wijn en bronwater, beken en rivieren, en dan een maaltijd van reinen wijn zonder droesem, naar Jes. 26: 6, en dan den stroom des levenden waters, Openb. 22.
Gemyrrhede wijn is de allerbitterste. — Hoogl. 1. „Uwe liefde is zoeter dan wijn. Zijn Woord is zoeter dan honigzeem. Genade is uitgestort in Uwe lippen. Hij kusse mij met de kussen Zijns monds."
Van de bitterheid der wortel rijst de zoetigheid van de olijf.
Z i j n e n a a k t h e i d . — En dat onder het ijskoude van de drieurige zonsverduistering. Denken wij aan onze naaktheid: Gen. 2 : 25; 3 : 7 ; Lev. 18; Rom. 1 : 24—27; Ezech. 16. Onze schandelijke brand en geilheid, — het 7do Gebod. — Ps. 51, enz.
De z o n s v e r d u i s t e r i n g . — Als gij Hem ziet, kunt gij nu wel zien in de duisternis
M i j n God, Mijn God, w a a r o m hebt Gij Mij verl a t e n ? Jes. 54. — En Ik zal u niet begeven, Ik zal u niet verlaten.
Het is v o l b r a c h t . — Het is er, het is er! ik heb het, ik heb het! In God is alles ja en amen door Christus. Hij houdt woord, — het komt wat Hij belooft, en als wij hier Gods raad gediend hebben, dan . . . . (de dood heeft niets verschrikkelijks meer, die stierfin 't sterven van mijn' Heer) in de armen der victorie.
Golgotha, waar het der veroordeelden veld en dorschvloer is, daar staan de banieren des marteldoods.

De b e g r a f e n i s . — .Job 19 : 25, 26.
Sterven wij blijde in dezen troost,
Geven wij Hem over weduw en kroost!
Als mijne vrienden mijn graf verlaten
Blijft Hij nog waken over mijn stof.
Walvisch des grafs, gij kunt mij niet houden,
Want in uw' buik zelfs zing ik Zijn lof.
Wat ik hier leef, dat is door genade;
Sterf i k , ik sterf op diezelfde gena.
Die mijne ziel in Gods zaligheid inleidt ,
Slaat ook mijn stof tot aan d' opstanding ga.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen