Jesaia 53.

Passie (Lat. passio) beteekent l i j d e n , en wel het lijden van den Zone Gods op aarde, inzonderheid in den dood. Naar oud gebruik verstaan wij door deze benaming gemeenlijk de g e s c h i e d e n i s van het lijden en sterven van onzen Heere Jesus Christus, gelijk zij door de heilige Profeten voorzegd en daarna door de Apostelen en Evangelisten uitvoerig beschreven is. Yan de passie spreekt ook Jesaia, wanneer hij (Ys. 2, 3) zegt: „Hij is als een rijsje voor Zijn aangezicht opgeschoten, en als een wortel uit eene dorre aarde; Hij had geene gedaante noch heerlijkheid. . . Hij was veracht en de onwaardigste onder de menschen, een Man van smarten, en verzocht in k r a n k h e i d . . ."
"Wij hebben er wel acht op te geven, in welken samenhang de Profeet hier van het lijden van Christus spreekt. Deze samenhang wordt ons duidelijk uit het voorafgaande Hoofdstuk. Daar belooft God aan Zijn volk verblijdende dingen: „De Heere heeft Zijnen heiligen arm ontbloot voor de oogen aller Heidenen; en al de einden der aarde zien het heil onzes Gods" (Ys. 10); en: „Ziet, Mijn Knecht zal verstandelijk handelen; Hij zal verhoogd en verheven, ja zeer hoog worden" (Vs. 13).
Wat van den Meesias gezegd wordt, wist het gansche volk Israël en weet ook heden het Joodsche volk. Opdat echter niemand dit op eene aardsche verheerlijking en hoogheid, op een aardsch geluk en triomfeeren toepasse en dus tot eene dwaling vervalle, heeft het Gcd den Heere behaagd, te gelijk <p den lijdenden toestand van den Mtssias te wijzen en op Diens slechte ontvangst in de wereld; ja, voor de oogen der gansche wereld zal Hij geplaagd, van God geslagen en verdrukt zijn.
Hierop lett'en echter de ongelukkige Joden niet, maar ergerden zich aan Christus en wilden Jetus van Nazareth als Messias niet aannemen, dewijl Hij geen aardsch koning was, geenen strijd voerde, hunne uitwendige vijanden niet vernietigde en hun niet de vrijheden van een aardsch koninkrijk hergaf- A1 hunne blindheid en hardigheid des harten ontspruit daaruit, dat zij geene acht gaven op de woorden, in welke God, de heerlijkheid van den Messias voorzeggende, te gelijk ook het vreeselijk lijden van Dezen uitdrukt, ten einde de menschen voor vleeschelijke verwachtingen te bewaren.
W i j zien in Christus Jesus, onzen dierbaren Verlosser, zoowel het eene als het andere en ook al het overige, dat voorzegd werd, vervuld; wij juichen in het licht Gods en beschouwen des te liever en naarstiger den ontblooten heiligen arm van den Heere, onzen Verlosser, in den strijd met onze vijandenr t. w. het lijden en den dood.
I)e Profeet Jesaia onderscheidt in het lijden van Christus drieërlei. Ten eerste wijst hij er op, dat Deze veracht en verworpen zal zijn van de menschen (vergel. Ps. 118 den steen, dien de bouwlieden verworpen hebben) en te Zijner tijd ook van God, gelijk dit blijkt uit Zijn roepen: „Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" — Verder zal Hij verdrukt, geslagen, gedood, in het graf gelegd en alzoo uit het land der levenden afgesneden worden (Vs. 8). Hij wordt geplaagd door de goddeloozen (Vs. 9) en door God Zeiven (Vs. 4), Wien het behaagde Hem te verbrijzelen en krank te maken (Vs. 10). — Ten slotte spreekt de Profeet van de benauwdheid Zijner ziel, waar hij op Zijnen angst in het strenge gericht Gods wijst (Vs. 8) en verklaart, dat Zijn leven als een schuldoffer in den dood moest uitgestort worden (Vs. 12).
Tot troost der geloovigen echter voegt de Profeet er aan toe, welk einde dit lijden van den Messias hebben zal, dat Deze, uit den angst en het gericht weggenomen, zaad zien en een onuitsprekelijk lang leven hebben zal (Vs. 8 en 10). Ook zal Hij om den arbeid Zijner ziel Zijnen lust zien en verzadigd worden, en een deel hebben van velen (Vs. 1L en 12). Hoe heerlijk zijn ook de woorden van den Profeet Daniël over de oneindige verdienste van den dood van Jesus; Christus! (Dan. 9 : 24, 26 en 27.) — Ziedaar de door den Profeet kortehjk samengevatte uitlegging der heilige passie.

1) Johan Arnos Comenius, eigenlijk Komensky geheeten, werd den 28sten Maart 1592 te Nivnice in Mornvië geboren; hij behoorde tot de Gemeente der Moravische Broeders, in wier zware vervolgingen hij gedeeld beeft. Uit zijn vaderland gevlucht, vond hij ook bij ons een toevluchtsoord. ]n Amsterdam heeft deze beroemde paedagoog mee jaren zijus levens doorgebracht, alwaar hij op den 15den November 1670 overleed. Te Naarden werd zeven dagen later zijn stoffelijk overschot in de IVaalsche Kerk (thans als kazerne gebruikt) bijgezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen