Brief uit Nederland

Geachte Redactie.'
Mag ik een plaatsje verzoeken voor het volgende, dat ik las in de K e r k e l i j k e C o u r a n t van 11 Maart j. 1.? — Ik acht liet van belang, dat óók de lezers van het Amsterdamsch Zondagsblad er kennis van nemen.
„Met ontroering lazen we in verschillende Bladen het bericht van de verloving van den 41-jarigen erfgroothertog W i l l em v a n L u x e m b u r g met de 31-jarige aarts-Roomsche prinses Maria Anna van Braganza.
„De kinderen toch, die uit het aan te gaan huwelijk zullen geboren worden, zullen worden opgevoed in den Roomsch- Katholieken godsdienst, — zóó schreef de Lux. Zt.
„Het Blad oordeelde, dat deze omstandigheid slechts bevorderlijk kon zijn aan de snelle vastankering der nieuwe dynastie in de harten van het Luxemburgsche volk, „hoewel het berusten in deze toestanden van de zijde van een' vorst met Protestantsche traditiën zeker moet beschouwd worden als een zwaar offer, aan het welzijn des lands gebracht". „Hadden wij ook eene Protestantsche vorstin met vreugde toegejuicht", zóó gaat de Lux. Zt. voort, „het kan niet worden ontkend, dat hare Geloofsbelijdenis van invloedrijke zijde had kunnen gebruikt worden, om wantrouwen tegen haar en hare nakomelingen op te wekken " Het artikel der Lux. Zt eindigt: „Hoch Oranien-Nassau und Braganza!"
En dan gaat de Kerkelijke Courant verder voort en zegt: „Zoo zal dan het huis van Oranje-Nassau, welks laatste mannelijke nakomelingen de hertogen van Nassau, de groothertog en erfgroothertog van Luxemburg zijn, weder tot het Roomsch-Katholieke geloof overgaan.
„Was het noodig, dat dit „ o f f e r " , dit „ z w a a r o f f e r ", aan het welzijn van Luxemburg werd gebracht? Hebben onze Protestantsche koningen als groothertogen van Luxemburg niet het hart van de Luxemburgers weten te winnen? Leeft de nagedachtenis van Prins Hendrik en van zijne vrome gemalin niet nog in het groothertogdom voort?
„Het is een harde slag, die het Protestantisme treft, en ons Nederlanders in het bijzonder. Uit Nassau kwam voor onze vaderen de redding in de 16Je eeuw. De vorsten van Nassau hebben hun geld en bloed gegeven, zoowel voor de vestiging van onze vrijheid en onafhankelijkheid, als voor den triomf van het Protestantisme.
„Uit den Nederlandsclien tak sproten onze stadhouders, onze koningen, onze koningin. De Duitsche tak bleef ten innigste met Nederland verbonden. In hunne erflanden bevorderden de vorsten het Gereformeerd Protestantisme. Aan de Academie te Herborn waren mannen als Olevianus en Alfred, om van anderen te zwijgen, werkzaam Uit de Wedderavische Correspondentie zetelden afgevaardigden ter Dordtsche Synode. De Nassausche en de Nederlandsche Gereformeerden leefden, gelijk hunne vorsten, in wederzijdsch geestelijk verkeer voort. En nu worden de Duitsche vorsten van Nassau weêr Roomsch!
„Geen wonder, dat óók te Berlijn het bericht der verloving van den erfgroothertog, met den aankleve van dien, een' onaangenamen indruk heeft gemaakt! Bij de verzoening, die de Duitsche keizer vier jaar geleden met den toenmaligen groothertog voltrok, herinnerd^ hij nog aan het groote, gemeenschappelijke Protestantsche verleden der beide huizen van Brandenburg en Oranje.
„Hoe gelukkig, dat in 1866 Nassau bij Pruisen is ingelijfd. Het is al erg genoeg, dat straks, naast een' Roomschen koning in Wurtemberg, eene Roomsche dynastie, die der Nassau's, te Luxemburg zal zetelen.
„Wij scharen ons met des te grooter geestdrift en inniger liefde om onze koningin, die met haar huis, zij het dan ook niet in de rechte lijn, eerlang alléén de Protestantsche traditiën van Oranje-Nassau zal hebben te vertegenwoordigen!"
Tot zóóver de Kerkelijke Courant, en wij voegen er nog dit aan toe:
Mochten toch de oogen van velen geopend worden, om op te merken, hoe Rome's macht ontzettend toeneemt!
Indien de Almachtige het niet verhoedt, zal Rome van het Protestantsche Duitsche keizerrijk een Roomsch Duitsch keizerrijk weten te maken. Waartoe Rome al in staat is, wat Rome al kan bereiken, zien wij nu weder aan de verloving van den erfgroothertog van Luxemburg! En als wij dan verder opmerken de eere, die door allerlei vorsten en vorstinnen, óók Protestantsche, aan den Paus bij zijn priester-jubileum onlangs werd bewezen, dan vreezen wij te meer, en dan is er wel aanleiding, om óók voor onze jeugdige koningin tot God te bidden, dat de Heere haar beware als P r o t e s t a n t s c he vorstin voor een overwegend P r o t e s t a n t s c h volk, dat door Gods hand, ja door wonderen en teekenen zoo heerlijk werd verlost van de Roomsche afgoderij en verloochening van den éénen Naam, die ons tot zaligheid is geopenbaard. Met heilbede, O., 14 Maart 1893. E.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen