Gedachten

Het is zeker, dat de mensch tot de zuivere zelfkennis nimmermeer geraakt, tenzij hij eerst het Aanschijn Gods aangemerkt hebbe, en door het aanschouwen daarvan nederdale om zichzelf te bezien. Want door eene zekere hoovaardigheid, die ons allen is aangeboren, geschiedt het, dat wij in ons eigen oordeel altijd rechtvaardig en oprecht en wijs en heilig zijn, tenzij wij door klare bewijsredenen van onze ongerechtigheid, mismaaktheid, dwaasheid en onreinigheid overtuigd worden. En hiervan worden wij niet overtuigd, zoo wij het oog alleen richten op onszelf, en niet meteen ook op den Heere, Die de eenige regel is, naar welken dit oordeel moet geschikt en gepast worden. Want overmits wij allen te zamen van nature tot geveinsdheid genegen zijn, daarom houden wij ons ver genoegd, in stede van met de gerechtigheid zelve, met eene ijdele gedaante daarvan.

Degenen, die blijven staan bij deze vraag, t. w.: wat God zij, doen niet anders dan zich met ijdele speeulatiën en bedenkingen vermaken en bezighouden; dewijl ons veeleer toekomt te weten h o e d a n i g Hij zij, en wat met Zijne natuur accordeert en overeenstemt. Want waartoe kaQ het toch dienstig zijn, dat men met Epicurus belijdenis doet van zulk eenen God, die de zorg en bestiering der wereld van zich werpende, alleenlijk in ledigheid zijnen lust en zijn vermaak hebben zou? En wat baat het, eenen God te belijden, met welken wij niets te doen hebben? Maar veelmeer moet Zijne kennis hiertoe dienen: Vooreerst, dat zij ons onderwijze tot vreeze en eerbiedigheid jegens Hem. Ten andere, opdat zij ons zij als eene leidsvrouw en meesteres, om ons te leeren, dat wij alle goed van Hem verzoeken en Hem toeschrijven zullen. Want hoe kan de gedachtenis Gods in uwe ziel opklimmen, dat gij niet meteen zoudt gedenken, naardien gij Zijn maaksel zijt, dat gij door het recht der schepping zelve tot Zijne heerschappij zijt geheiligd en verplicht? dat gij Hem voor uw leven danken en al uw doen tot Zijne eer en dienst schikken moet? Is dit alzóó, dan volgt daaruit gewisselijk, dat uw leven verkeerdelijk verdorven wordt, indien het niet wordt aangelegd, om Hem te gehoorzamen; dewijl Zijn wil en believen moet zijn de regel van al ons doen en laten. Gij kunt Hem ook niet klaarlijk aanschouwen, tenzij gij Hem bekent te zijn de Fontein en Oorsprong alles goeds.

De reine en rechtschapene religie is het geloof, dat met eene ernstige vreeze Gods vereenigd en vergezelschapt is; in dier voege, dat de vreeze in zich begrijpe eene gewillige eerbiedigheid jegens God, en met zich brenge dien oprechten Godsdienst, welke ons in de Wet wordt voorgeschreven. En dit moet daarom te vlijtiger waargenomen worden, omdat alle menschen in 't gemeen God wel eeren, maar weinigen nochtans Hem vreezen, dewijl alom met de ceremoniën zeer gepronkt en gepraald, en ondertusschen de oprechtheid des harten zelden gevonden wordt.

Opdat niemand zich met den dekmantel der onwetendheid zou behelpen, zoo heeft God zelfs eenen iegelijk ingegeven eenige kennis van Zijne Godheid, de gedachtenis waarvan Hij geduriglijk vernieuwt, doordien Hij nu en dan eenige nieuwe druppelen doet indruipen in eenen iegelijk, opdat de menschen, dewijl zij allen te gelijk verstaan, dat er een God is, Die hen geschapen heeft, door hun eigen getuigenis zouden worden veroordeeld en verdoemd, omdat zij Hem niet gediend, noch hun leven tot het nakomen van Zijnen wil opgeofferd hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen