Behoudenis.

'k Heb thans de vaste rots gevonden,
Mijn voet betreedt de veil'ge kust;
Nu weet mijn ziel, waar al mijn zonden
Gebleven zijn, nu smaakt zij rust.
Het twijf'lend hart heeft lange tijden
Vergeefs gezocht, gehoopt, gevreesd;
't Liet zich door valsche leidslién leiden,
Niet door Gods goeden, Heil'gen Geest.

O rijkdom van barmhartigheden!
God zond Zijn Woord, Zijn eeuwig Woord,
En eer ik 't wist, heeft Hij mijn schreden
Gericht en leidt Zijn hand mij voort.
Thans schouwt mijn oog in den geloove
Op Hem, Die leed en stierf voor mij,
Wien ik, wat men mij ook ontroove
Met ziel en lichaam eigen zij.

Wel was 'k onrein en vol van zonden,
Geheel melaatsch en vol van kwaad,
Maar Jesus' bloed en Zijne wonden
Genezen mij, steeds weet Hij raad.
Hij wiesch mij rein, liet mij bekleeden
Met 't kleed van Zijn gerechtigheid,
En deed mij voor Gods Aanschijn treden
Volmaakt en rein, gansch toebereid.

O, wil mij in dat kleed bewaren,
Ontfermer! in Uw eeuw'ge trouw;
Houd m'aan Uw hand, dat ik laat varen
Al wat mij van U scheiden zou.
Dat 'k wandel waarlijk als een arme,
Gelijk ik, zondaar, tot U kwam;
Dat eeuwig mijner Zich erbarme,
Hij, Die mij eenmaal tot Zich nam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen