Opuscula theologica selecta - pagina 256

THESES THEOLOGICAE.

234

minus quid quam

XaxQBia dovXsvuip.

Pontificij

dovXsia videatur. kdTgfjg enim (vnde htrgsia) 6 finr^M vero imaginibus seruitium, Deo mercenariam operam praestant:

quod conuenit cum ipsorum

meritis.

In rectam Orantis dispositionem circa verba, (f. 1704.) Primiim peccant Pontificij publice priuatimque, quia aliena lingua & audientibus incognita, preces suas demurmurant; & inanem potius conum, quam anxium indigae mentis conceptum 12.

coram Deo eff^undunt: i. Cor. 14. 16. Deinde non minus inept^ Anabaptistae precationes, quae alta voce & concepta pronuntiatione, aut in publico Ecclesiae coetu, aut intra priuatos parietes concipiuntur, damnant: & interiorem aiTectionem mentis conceptum sufficere arbitrantur. Nos Deum tum in rebus aliis tum vel maxime in oratione glorificari statuimus oportere corpore nostro spiritu nostro, quae sunt

&

&

Dei,

I,

Cor. 6. 20.

XIAI.

DE INVOCATIONE SANCTORUM. THEs

I

s

I.

Religiosam Crucis, Imaginum, & Reliquiarum venerationem alia disputatione explosam audiuimus. Magis adhuc sollicitat imperitorum mentes inuocatio sanctorum, quae vulgd dicitur quia & sanctos hac vita functos viuere creditur, & nostri amantes esse, & illos nobis opitulari debere, & velle & posse. Sanctos appellamus eos omneis qui in vnitate Spiritus communionem habent cum Christo, sanctitatis & salutis principe, & in eo perfectionis sanctitatisque verae quae coram Deo est consortes effecti sunt hic ad vitam aeternam, iUic in vita aeterna & coelesti gloria. 2. Inuocatio Sanctorum duplex est, humana siue naturalis, & supernaturalis ac religiosa. Humana est, qua homo hominem & sanctus sanctum inuocat, opemque illius implorat praesentis siue absentis, communi naturae modo secundum Deum. Religiosa est, qua homo hominem inuocat absentem, & vita hac functum, opemque ,

,

illius

implorat supra

commtmem

naturae

modum,

quasi

Deum. Humanam omnino probamus quam inhumanum toUit, qui eam sustulerit. De altera acturi sumus. ,

Deum,

aut etiam secundimi

fuerit tollere:

naturam enim

Religiosam ergo Sanctorum defunctorum inuocationem improbamus duobus 3. argumentis, naturae modo, & inuocationis iure. Naturae modusest, vt praesens praesentem vocet, aut quasi praesentem, medijs naturah ordini conuenientibus. Qui enim absens absentem vocat sine naturae ordine, aut frustra vocat, & ludit operam, aut ex instituto faciat necesse est supra naturam. Omne autem institutum quod supra naturam est, id aut diuinum esse ex reuelatione certa, aut daemoniacum oportet dici. Non est autem k reuelatione diuina Sanctorum defunctorum inuocatio. Quid ergo desideretur in naturae modo, videamus. Naturae modo in Sanctorum inuocatione desiderantur ista, vt praesenspraesentem 4. habeat, adloquens audientem inuocet, conscius conscium faciat, & ctipiens opis appellet ben^ cupientem sibi in eo ipso cuius est conscius & egens inclamet eum qui valeat sibi adiumento esse. haec omnia in Sanctorum inuocatione, vt frustranca non ,

sit

,

5.

oportet simul concurrere.

Praesens

alter est alteri, aut

corpore, aut repraesentatione aUqua naturae quae vulgo :

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen