Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opuscula theologica selecta - pagina 432

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Opuscula theologica selecta - pagina 432

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

4o8

EIRENICI PARS

I.

monio in animis ipsorum ab ista iniquitate in suos fratres reuocari. Natura enim omnes ignorantes rerum spiritualium esse, donec eas nos Deus docuerit nec plus cognitionis de illis posse nobis contingere, quam prout de suo lumine Deus accenderit demensum fidei. Experientiam vero vitae anteactae nostrae id ipsum testari luculentissinK^ ciam omnes a natura infideles se fuisse sibi sint conscij , & abreptos fuisse post idola muta & mundi vanitatem prout contigerit: neque tum fuisse futurum gratum iustumque nobis officium, dum illis tenebris circumclusi haerebamus, si quis insolente fastunos in tenebris siuisset computrescere. Postremo autem praesentem gratiae diuinae infirmos sustinentis & caecos illustrantis conscientiam satis ostendere tenues illas scintillas diuinae lucis non exsufflandas fastu, aut contemptu extinguendas esse; sed magni semper faciendas, velut spiritus Dei munera, quem ne in minimis quidem puerulis oporteat contristari. Et quis dubitat, quin in eo ipso dicentium numero, quos hic commendat Dauid, fuerint homines omnius generis secundum dona Spiritus & gradus scientiae , qui temporibus illis poterant contingere inter se distinguendi ? fuerunt docti, indocti, firmi, infirmi, excelsi, mediocres, tenues, oranes in eodem sermone pro modulo donationis Christi occupati de quibus omnibus promiscue Dauid laetatus est ad Christum commune caput omnis boni nostri, non ad commune malum vitiositatemque naturae nostrae respiciens, & in omnibus honorans Dei imaginem. Quae res nobis omnibus esse documento debet, vt neque personarum ratione neque tenuitatis, infirmitatis, aut ignorantiae illarurn abducamur a dono Dei (quantulumcumque sit) in ipsis recognoscendo: sed vel tenuissimam lucis diuinae scintillam, quam gratios^ Deus communicauerit, propter Deum & Christum & Spiritum eius habitantem in ipsis foueamus diligentissimd, laetitiamque fraternam de ilUs capiamus spiritu. Quod autem Propheta dicit hanc sibi laetitiam f uisse allatam (/^ /?/tr^-'///^//i' i"/^^/ , non est otiosum. nam Dauidem hoc verbo si/>i ^ statuimus duo hominum genera innuisse quorum ahj vocatione communi, aUj singulari hos sanctos sermones cum Dauide habuerint. Communis vocatio est Pietatis Charitatfsque , quam Deo & proximo debemus singuli. Vocatio ver6 illa singularis est, muneris atque consihj, quo cum rege communicare in re tanta tenebantur quoscumque Deus ad consilium pubUcum Ecclesiae & Rex ad consiUum regni aUegerat. Neque enim dubium est, quin Sacerdotum, Leuitarum Prophetarumque consiUum in rebus Dauid acceperit; & in iis quae ad ordinem pubUcum pertinuerunt, aUorum quoque sententias rogauerit quos ad pubUci ordinis curam & conseruationem adhibebat: quemadmodum ex verbis auctoris i. Chron. 13. & 15. & sequente con(f. 688)firmatur. Atque haec profecto maxima est (vt ita dicamus) messis iructiisque maximus spirituaUs iUius gaudij qui hic in terris potest contingere, cum omnes ordines sancta consensione diuinitus indita suis Principibus dicunt, & iUis vicissim Principes, ea quae ad constitutionem regni Dei sentiunt pertinere: praesertim si iusto ordine aguntur omnia, quem i. Chron. 13. & 15. legimus informatuin. Nam Deus primiun permouit Regis Dauidis animum ad sanctam hanc cogitationem, eumque spiritu suo intus aUocutus est: hoc deinde auctore Dauid cum suo ConsiUo communicat, 1 Chronic. 13. post de sententia ConsUij omnibus indicit rem deUberatam: denique sic instituuntut omnia, vt Deus ordini praesit, omnes Deum sequantur ordine, & ita conficiantur ea quae iam oUm Deus lege promiserat. Sic muUipUcem laetitiam percepit Dauid, ciim aeque in consiUo suo ac in vniuerso populo pietatis studium animaduerteret ; Studium autem? imo etiam officium studiosissimum, ciun inter se, tum ipsi regi dicentium quae reUgionis & pietatis studium imperabant. Hic vero secundus locus est, qui laetitiam iUam animo Dauidis informauit, quod sanctd dicentes audiret , eamus in domiim lehoiiae. Pauca verba consiUj sensus :

:

:

.

:

ampUssimus.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's

Opuscula theologica selecta - pagina 432

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's