Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opuscula theologica selecta - pagina 119

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Opuscula theologica selecta - pagina 119

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

DEVERATHEOLOG]\.

qg

&

multorum imprudentia inique de hoc genere scriptorum consiliorumque iiidicaret. quis ex Catonum istorum numero non esset reprehensurus humanas illas & blandas salutationes quas in fine epistolarum adtexuerunt Apostoli aut illam Onesimi ad Philemonem commendationem nisi Apostolos, & nominatim Paulum ita scripsisse cogitaret, Deiimque auctoritate sua in Thesauro Ecclesiae suae humiHa haec deposuisse humanitatis argumenta? In eum igitur modum, humanitatis studio, reuelationis particularis conscientia, se Paulus aduenturum Romanis, Corinthiis & Thessalonicensibus promiserat, certa fiducia diuinae gratiae, quae promissa haec humana probat; etsi, vt praestentur minim^ perficit nam Deus solus promittit in certitudine veritatis homo

Nam,

,

,

,

;

:

certitudinem. Quemadmodum lacobus in epistola monet, cap. 4. v. 15. & Paulus nominatim exprimit ad Romanos scribens, cap. 15. 7>. 32. Atque haec causa est, cur Paulus promissiones Dei in Christo ab omni ista incertitudine vindicat studiosissime 2. Cori/iL 1. i^. iS. 6^ c. humanas vero ^ se & aliis factas demonstrat sua semper incertitudine 19. 20. coniunctas esse, quae ad promissiones Dei nihil omnino attineat. Sic enim disserit eo in loco excusaturus factum , quod spem fecisset aduentus sui , nec tamen aduenisset Gloriatio nostra haec est, inquit, testimonium conscientiae nostrae, quod cum simplicitate & sinceritate Dei, non cum sapientia carnaH, sed cum gratia Dei versati sumus in mundo , potissimum autem apud vos. Deinde , itaque hac fiducia prius volui venire ad vos (nam velle se htteris docuerat) vt secundam gratiam haberetis: & per vos transire in Macedoniam, & rursum a Macedonia venire ad vos, & a vobis deduci in ludaeam. Hoc igitur quumdeliberarem, numquid leuitate sum vsus ? (nempe tum quum promitterem, inconsiderate promittens) aut num, quae dehbero (nimirum hoc ipso tempore, quo consiHum aHud ineo) secundilmi carnem dehbero, vt sit apud me etiam & non? id est summatim, an tum fui leuis, aut etiam nunc leuis sum in

vero

promittit. in veritate raentis, permittens

Deo

rei totius

;

,

hoc tempore? respondet: imo fideHs Deus mihi fidem facit sermonem nostrum apud vos non fuisse etiam & non id est , me semper in sermonibus mihi constitisse. Quia vero duo sunt ab Apostolo sermonum genera, qua legatus Dei, & qua homo sine certo express6que Dei mandato loquens humanitus; propterea de vtroque distincte subncit. Primum enim de sermone ministeriaH Apostolatus sui magnific^ enunciat ista nam Dei fihus lesus Christus, qui inter vos per nos praedicatus est per me, & Siluanum, & Timotheum, non fuit etiam & non, sed fuit etiam in ipso. Hanc affirmationem probat vniuersaH enunciato, dicens, quotquot enim sunt promissiones Dei, in ipso sunt etiam & in ipso Amen, ad gloriam Deo per nos tribuendam. Subiicitur confirmatio duplex: vna, qui autem nos confirmat vobiscum in Christum, & quivexit nos, Deus est: Altera, qui etiam obsignauit nos, indiditque cordibus nostris arrhabonem spiritus. Postea ad alterum genus sermonum transiens , reHgiosa Dei appellatione se purgat, dicens: Ego vero testem Deum inuoco in animam meam, me nondum venisse Corinthum, vt vobis parcam: & quae sequuntur eodem capite & secundi parte. Quae ciim ita sint, omnino stauimus Apostolos ita fuisse administros caelestis istius sapientiae, vt eam perfecte Ecclesiae Dei tradiderint; nec propterea impeditos fuisse, quin humanitus consiHa eo (f. 1422.) spectantia, quamuis euentu aHo , ex charitatis officio enunciarent scriberentque nec tamen vitio ilHs verti posse si non omnia sciuerint quae scit Deus , aut simpHciter voluerint quae non vult voluntate absoluta Deus: quia id scire & veUe diuinitatis est: humanitatis, non ampHus de eis scire aut voluntate definita veUe , qu^m prout ipsis a Deo per Spiritum eius fuerit reuelatum ad gloriam suam. ,

:

.

CAPVT

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's

Opuscula theologica selecta - pagina 119

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's