Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opuscula theologica selecta - pagina 95

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Opuscula theologica selecta - pagina 95

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

DE VERA TH EOLOG

I

A.

75

exponi necesse est, quibus veluti cancellis haec Theologia nostra absolute discludatur ab illa altera , quam Theologiam secundum quid diximus appellari via constituta, de vtraque deinceps suo ordine videamus, prout vt hac ratione ilHus postulauerit. Vtriusci- ergo Theologiae terminos, breuitatis natura huius causa, ponemus binos, ex (^uibus naturam illarum quodammodo saltem cognoscamus. Nam Theologiae absolute dictae (quam Deus generi humano offert donum purissiatque incorruptissimum , & tradit Ecclesiae suae) termini proprid duo sunt: caiisa

dicta

,

&

&

mum

est subiecti, de quo agitur hac nostra Theologia; alter est modi ad Theologiam hanc & sapientiam diuinam pertinentis pro captu naturae & ratione salutis nostrae. His duobus expositis, ad terminos quocjue Theologiae secundiim quid dictae statuendos venturi sumus. Subiectum ergo, de quo Theologiae huius nostrae documentis homines instituuntur , vnum est ampHssimum ade6que infinitum Deus qui vniuersale principium est, & exemplar, & finis rerum omnium quae fuerunt adhuc, aut sunt Infinitus in se, su^mque infinitatem in in hoc tempore, aut vnquam futurae sunt rebus omnibus testificans, ampHssimis essentiae, virtutis & operationum communium singulariumque argumentis; quae nuUa plan^ ac ne caelestis quidem creatura potest opere ipso ad perfectionem ex facto percipere, aut sermone exprimere, aut complecti inteUigentia. Quapropter cum infinitae ilHus essentiae, maiestatisque comprehendendae, ac vekit definiendae per mentis, sermonis, naturaeque huius angustias, ratio nuUa inueniri k rebus creatis aut excogitari possit: nuUa profectd Dei ilHus nostri (vt infinitus est) scientia aut comprehensio aHqua in rebus creatis exstitisset, nisi Deus ille optimus maximus sese, quamuis infmitum, aHquo pacto finiuisset vltro vt scientia eius & sapientia certa de ipso ad res creatas perueniret. Sic prospexit Deus, primum vt i Christo seruatore nostro in gratia vnionis secundi^im naturam humanam ipsius comprehenderetur, quantum quidem potest natura creata ad summum & incomparabile sapientiae fastigium euecta capere per singularem iUam Theologiam quam vnionis proptere^ appellauimus. Sic eadem prouidentia efifecit ampHus, vt ab AngeHs & spiritaHbus inteUigentiis, praesens a praesentibus visione quadam perciperetur, pro eo ac essentiae iUae caelestes visione Dei praesentis gloriosa fruipotuerunt: vnde Theologia visionis item appeUata. Sic denique eadem quoque prouidentia sed per ampHssimam & nunquam satis laudatam misericordiam prouidit atque praestituit iUe sapientissimus miserationum Pater, vt in ocuHs generis humani singulare quoddam exstaret specuhuii & singularis forma a Deo communicata qua ipse quamuis infinitus per omnia, quasi finito modo, se creaturis inferioribus spectandum, cognoscendum sciendum, & sapiendum (vt ita dicamus) exhiberet per Theologiam reuelationis quam & nostram appeUamus. Quapropter cum subiecti iUius modus, prout infinitum est, capi k quoquam non possit, de modo Theologiae, id est, Sapientiae iUius, qua se infinitus quasi definitum extare voluit, videndum est. Ac modum quidem huius sapientiae, quam Theologiam nostram siue reuelationis appeUamus, minim^. adaequatum esse subiecto, aut esse vnquam ex facto posse, ratio ipsa docet, & nostra natura postulat. Quid enim magis ex ratione est, quam vt intelHgamus vnum infinitum esse: & cum eo vno quod infinitum est, nihil comparari aut adaequari posse? AHoquin perire naturam vtriusque ex iUo quasi concursu ipsorum oporteret infinitiimque esse desinere quia alterum altero finiatur. Naturam vero nostram non ita comparatam esse, vt Deum infinitum aut res etiam infinito proximas comprehendat, quisquis nescit, naturam communem nescit, & seipsum nescit , Praesertim vero, si id cogitemus, Deum sapientiam suam bonitatemque cum humano genere communicatam vokusse cuius rei perficiendae nuUa vnquam exstitura fuisset ratio nisi modum contemperatum modulo naturae & conditionis nostrae, Ecclesiaeque suae,

Vnus

,

:

:

,

,

,

:

,

,

,

,

,

:

,

eadem

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's

Opuscula theologica selecta - pagina 95

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's