Opuscula theologica selecta - pagina 150

THESF. STHEOLOGICAE.

128

&

voluntate , sequitur tura innumeris in locis, Marc. lo. i8. Atque haec de intellectu ad quod intellectus dirigit (f. 1613). potentia, quae exequitur, quod voluntas imperat , Potcntiam.^ quando de Deo affirmamus, non intelligimus potentiam, quae est 39. habilis ad ahquid; nec de habitu , secunda species qualitatis, qua, quis est aptus qui est potentia, proxime determinata ad agendum; nec potentiam passiuam, quae propria est materiatorum propter materiam: quia nihil in Deo materiale, nihil habituale , nihil potentiale , nihil nisi actuale. Sed intelHgimus principiimi agendi in aUud : & quia secundum quod ahquid est actu, secundura id est principium actiuum ahcuius

&

&

dicimus

potentiam

illam

actiuam

quod contestatur Scriptura

toties,

maxim^ conuenire Deo, qui quoties

potens

aut

est maxime Actus, omnipotens in ea vocatur.

Ro7n. 4. 21. Luc. I. 37. Potentia illa Dei spectatur duobus modis: aut absolutt;, aut secundum rela40. tionem ad omnes proprietates quas statuimus in Deo secundum potentiam illara absolutam, Deus o-mnia potest, quae sunt potcntiae, non impotentiae, vt malum, & quae impUcant contradictionem. Sed quia nunquam illa potentia separatur ab aUis attributis Dei, dicimus Dei potentiam vt infinita sit, nunquam tamen agere, nisi prout a sapientia & voluntate raodificata est. Hactenus de primi & secundi generis attributis. sequitur tertium genus, in 41. quo vltimum tantum posuimus , quia pcrfectissimuin complectitur quicquid in tertio iUo grada desiderabamus. Misso. n. eo quod comprehendit in se omnia attributa antecedentia, (ob quam caussam, vltimo loco, tanquam avctxs(poti.nLu}(nv coUocauimus) est modus ille supereminens (de quo thes. 8 & 10.) secundum quem, orania quae de Deo enunciantur, Deo insunt, quum. n. dicimus, Deum esse simplicem, superemiinfinito, idem est, ac si diceremus, perfecto: quia, si modus iUe, nente modo quo proprietatis Dei Dco insunt, non esset supereminens. i. si non superaret perfectiones creaturarum, «Sc modum ipsarum, non esset perfectus, nec Deus ipse; ciun aUquid creaturis, & modo ipsarum perfectius imaginari possemus, & iUud perfectius perfecti vero definitio, sit, in quo nihil desiderare possis iv: in Deo desideraremus cui nihil potest accedere. Quaudo etiara diciraus, perfectissirao modo inesse Deo, attributa de quibus 42. supra vniuoc^ diciraus inesse, quia (cum de prima vniuoci conditione thesi proxime praecedenti dictum sit) si Deus non esset ita bonus, vt etiam bonitatis quae est in creaturis caussa esset, non esset perfecte bonus, cura bonura natura sua sit coramuiUam ipsam comraunicationem in Deo desideraremus. nicabUe, Conchidimus igitur Deum esse in se, «& a se, diuino, supereminente & incom43. perfectionis omnis, quae emicat in creaturis nobiprehenso modo, perfectissiraun , Ussirais, causam vniuocara. creaturas vero, non perfectione, sed perfectionis vmbra, praeditas esse. Nam vt de negatiuis attributis Dei taceam, quae nusquam posse comraunicari creaturis, in confesso est apud oranes, ipsa affirmatiua iUis insunt secundura simiUtudinem tantum: Deus vero solus vert; sapiens est & vere bonus, i Tim.

&

:

&

&

I.

17.

Marc.

10.

18.

Huic

sit

laus in secuia.

IX.

DE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen