Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opuscula theologica selecta - pagina 359

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Opuscula theologica selecta - pagina 359

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

.

335

prome. Cui Euodiiis , Quid tibi vera dicenti contradicam , non habeo. , Concludit itaque Augustinus dicens., Ciini ergo haec sit vna lex., ex qua illae omnes tcniporales ad homines regendos variantur., num idcb ipsa variari vllo modo potest? vlla rcrum Intelligo., ait Euodius ^ omnitio non possc. Neq. n. vlla vis., vllus casus labcs vnquam ejfeccrit., vt iusium non sit omnia essc ordinatissima. Hactenus Augustini verba, quae certo consilio in locum istum intulimus, quod sententiam Patrum orthodoxorum continent euidentissim^, & omnibus o^i^orotro)' xayoVa praebent de tota hac causa recte & ratione certa iudicandi, Senserunt illi (vt verbis Lyrani vtar in cap. 3. epist. ad Rom.) moralia manere, quia sunt de lege naturae, quae est immutabilis iudicialia vero exclusa esse, inquantum habebant vim obligandi in lege; etsi possunt de nouo institui in lege noua, quantum ad illa quae regimini Christianorum videntur accommoda. Ac propterea contenti rebus praesentibus, vetera aliter cxistimas

.,

&

:

Legis instituta non vrserunt, & contenti vocatione sua, in alienam minime irruerunt: ne aut ludaizare aut tamquam futor ultra crepidam (quod aiunt) suis iudiciis excurrere temere putarentitr. Etsi autem sanctissimi illi Patres, viri sapientissimi praecepta illa iudicialia neq. absolute esse pubhco necessaria, neq. ad se functionemque suam pertinere sermonibus, scriptis, exempl6que suo palam demonstrarunt tamen exstiterunt his vltimis temporibus homines zelo pietatis, veritatis, & iustitiae acti, qui eorum vsum in repub. Christiana redintegrari contenderunt oportere, & nos auctoritate diuina ad obseruationem eorum obligari. Quibus ex aduerso obnitentes aHj, omnem promiscue vsum & obseruationem eorum tollendam putant eadem religione, qua ceremonias praefigurantes Chri(f. i48o)stum oportet aboleri, & permanere aboHtas. Vtrique zelum habent quem laudo sed scientiam ab vtrisque hac quidem in causa desidero & multi boni accensi studio veritatis, charitatis, pacisque publicae mecum desiderant. Atque hunc quidem laborem fui.;semus libenter omissuri, si aut ratio publici nos siuisset quiescere, aut bonorum virorum postulatio; qui hoc officium a nobis, imperitiorum, & sua, & omnium causa aUquoties exegerunt. His recusare nos operam ,

,

:

;

:

nostram

Nos ad publicum iuuandum vocati sumus rerum argumento, & modo: quam rem voluisse etiam non assecutis, abunde pulcrum atq.

religio fuit.

scriptorum

magnificum est. Etenim ita sentio rem in studijs causam eorum esse

(vt

cum PUnio dicam

Praefat. natur. h\i\..)pcculia-

qui dijjlcultatibtis victis vtilitatem iuuandi gratiae placcndi praetulerunt., & res vtiles vt dicerent vtiliter, operam suam consumpserunt, Quid ergo? dixerit quispiam, n6nne te & Patrum illorum sanctissimorum exemplis, quos ante dixisti , & lurisprudentium ac Magistratuum piorum auctoritate potius deterreri oportuit ab hoc argumento iam instituendo , quam huc adduci importunis aliorum postulatis, ac fort^

imprudentium

.,

?

Equidem non sum nescius eorum cancellorum, quos ftinctioni huic meae circumposuit Deus; non exemplorum, quae orthodoxi Patres in Ecclesia Dei praebuerunt; non auctoritatis quam in hac re Prudentibus iuris & iusto Magistratui attribuit Deus, ,

&

Sed tamen in hac quaestione quicunque naturam, modiimque & finem illius trutina iusta expenderint. Etenim quaestionis huius natura est, vt partem sui communem habeat, partemque singularem. Ita se habet ipsius modus, vt partem regularum eius describat Theologus, auctoritatem & coactionem Finem denique Theologus proponit sibi commuMagistratus parti earum admoueat nionem sanctorum, & vniuscuiusque in communione liac conscientiam; Magistratus, societatem humanam ordinemque in societate hac pernecessarium. De iUis Theologum silere qui iubet, Theologiam abdicat: de his siqui Theologus laborat, seipsum ab

aliquas

audacibus gladiatoriisq. animis vindicaturus

est.

etiarn partes nostras esse (opinor) iudicaturi sunt, ,

:

perdit.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's

Opuscula theologica selecta - pagina 359

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1882

Abraham Kuyper Collection | 521 Pagina's