Opuscula theologica selecta - pagina 77

t)EVERATHEOLOGIA.

57'

communicari; & humanae tenuitatis, non posse ea capere quae perfeclionis diuinac sunl. Tum ipsa quoque personalis vnio Naturarum duarum in Cliristo rcm ita sese habere euincit necessitate absoluta. Non enimpersonalis vnio aut confusionem efficit, aut transfusionem proprietatum ad hanc aut illam Naturam pertinentium ; sed saluas vtriuscjuc Naturae proprietates seruari praecipit in communi supposito & operationibus istius. Itaque in homine mens intelligit , non corpus: Corpus ministrat menti instrumentaHter, ac non mens corpori: Communiter vero, & inteUigenter simul & instrumcntaHter agit suppositum illud ex corpore & mente constitutum, quod hominem appcllamus. Quod si mentis proprietas integra menti permanet , nec corporis esse potest , eademque proprietatum corporearum ratio (iam enim si contra statueretur, non foret proprietas), quid de diuinate, aut ca scientia formali, quae summc propria diuinae esscntiae est, aut aUa (^uauis proprietate, statuamus? Postremo non potest aliter id ipsum poni, si integram conslare voUmius rationem saUitis nostrac. Nam salus nuUa homini potest a Christo lesu contingere, nisi ponatur iUa voluntaria dispensatio, secundimi quam Christus (vt in rebus vtamur ApostoU P/iilip. 2."]. Jlcb. 2. 14. & 4. 15.) ipse inaniuit sesc , forma serui accepta , simiUs hominibus factus , etiam pcr omnia fratribus simiUs «S: tentatus in omnibus similiter, sed absque peccato. Quod si pcr omnia simiUs: crgo & per scientiam quamuis aUoqui disparem & longe superiorem nostra scicntia omnium, simiUs nobis dicendus est. Quid plura? quicunque scientiam Christi qua homo, non putant distinguendam ab eiusdem scientia qua Deus ij profecto paulatim Ucet imprudentes, in ApolUnaris castra delabuntur. Vt enim personae diuinae substantia non toUit animae humanae in Seruatore nostro veritatem (quod ApoUinari videbatur) sic diuina iUa scientia , quae essentiaUs est proprietas Deitatis in persona Christi, non perimit scientiam, (juae proprietas humanitatis est; Sed concurrit vtraque in vnitatem suppositi, & seruat vtraque in eodcm Christo veritatem suam. Scientia diuina est in Christo incommunicabiUs; sed sui tamen dnavydafinTog communicatiua. Quod unavyaa^a siue resplendentia inest naturae humanae Christi plenissim.e & perfectissimc. Quapropter omnis plenitudo Deitatis habitare dicitur in ipso corporaUter; & ex ea plenitudine consequi gravissimc prae(f. i385)dicat ApostoUis, qudd sumus in eo completi , qui est caput omnis impcrij & potestatis &c. Colos. i. vs. 12. Est igitur in Christo haec Theologia, quam Vnionis appeUamus. Quid sit autem, ex antecedentibus est fermc cognitum , quoad eius in hac nostra inlirmitate cognosci potest. Est enim haec Theologia omnino adaequata iUi, quam proximt^ praecedente capite diximus Theologiam simpUciter vel in se ai^peUari quam latt; patet Theologia simpUciter dicta, creata (inquam) & communicata seu ;

,

tam lat(^ patet Christi seruatoris nostri Theologia secundum himianilaNihil est in rebus creatis, nisi ab hac Theologia Christi , ratione vUa ^soXoyov. iUe Theologiam accepit a Patre propter nos, nos ab iUo: Plenus gratiae

participata iUa,

tem

ipsius

Hanc

:

&

&

&

nos omnes accipimus de eius plenitudine. Joan.i. 16. Dcmonstrat iUud quod dicimus, iusta comparatio vtriusque Theologiae secundum definitionem ipsarum. Nam de iUa diximus praecedente capite, Theologia simpliciter dicta est iota Sapicniia rervni diui/iarum cum re creata communicabilis pro coinmunicantis modo. lam ad lianc oculos & cogitationem conuerte; omnia eadem planc esse in vtraque videbis, si determinationem actus, & subiecti exceperis; (pum dicimus, Tlieologia Vnionis cst Sapientia tota rcrum diuinarum.^ communicata cum Clirisio veotvfJ^cjTrfo id est.^ qua Sermo Caro factus est., secundiim humanitatem eim. Nam pro eo (.\\\o(\ iUa communicabilis dicebatur, nimirum potentia (vt ita dicamus) indeterminatc , hic determinato actu communicaia dicitur. Tum pro eo (]Uod subiectum nuUum aderat in definitione iUius, eo quod simpUciter & in se considerabatur ; hic subiectum ampUssimum & incomparabiie adhibetur, dicendo hanc cum Gliristo {^eavi^qwnu) communicatam esse: veritatis est,

,

8

Quod

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen